Αναζήτηση
Θέατρο Εγκατάλειψης
Κυριακή βράδυ, «Θέατρο Τέχνης»/ Υπόγειο, μεταξύ απογευματινής («Νordost») και βραδινής («Το αμάρτημα της μητρός μου»). Κατεβαίνουμε τη σκάλα, σκοτεινά, μια κοπελίτσα, μόνη κι έρημη στο φουαγιέ, ΑΦΟΥ κατεβούμε, μας λέει να ξανανεβούμε και να περιμένουμε στη Στοά του Βιβλίου γιατί η απογευματινή παράσταση καθυστέρησε να αρχίσει και δεν έχει τελειώσει. Όταν τελειώνει και κατεβαίνουμε, το μπαρ δεν λειτουργεί- γεμάτο άπλυτα ποτήρια, βρώμικα φλιτζάνια με υπόλοιπα καφέδων, άδειες καράφες… Στους σκούρα βαμμένους τοίχους «τρύπες» στους σοβάδες από την υγρασία, τοίχοι χτυπημένοι στις γωνίες… Στις ανδρικές τουαλέτες η μία «δεν λειτουργεί», η άλλη πλημμυρισμένη από νερά (;)… Μερικά παιδιά της σχολής, που κάποια παίζουν στην παράσταση, να κάνουν την ταξιθεσία πελαγωμένα γιατί είχε κόσμο, οι αριθμοί των θέσεων μισοσβησμένοι… Μια αίσθηση εγκατάλειψης. Ανεπαισθήτως θλιβερή. Εμένα με πονάει, πάντως.
Μήπως έχει απομείνει κανείς στο «Θέατρο Τέχνης» διατεθειμένος να ασχοληθεί, εκτός από το καλλιτεχνικό έργο και τον «σύνθετο» προγραμματισμό, και με τα ταπεινά αυτά θέματα;
Χειροποίητο «Μotortown»
Η επέτειος των δέκα χρόνων του Θεάτρου του Νέου Κόσμου το βρίσκει στην πιο καλή στιγμή του. Ανακαινισμένο, με γυάλινο στέγαστρο, κάτω από το οποίο συγκεντρώνονται οι φανατικοί θεατές του και κυρίως με χειροποίητες, καλλιτεχνικές παραστάσεις. Και οι τέσσερις εναρκτήριες είναι ενδιαφέρουσες. Ωστόσο τα βλέμματα είναι στραμμένα στην κεντρική σκηνή, όπου παίζεται το έργο του Βρετανού Σάιμον Στίβενς «Μotortown», σε σκηνοθεσία του ιδρυτή του θεάτρου Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Μοντέρνα γραφή, σύγχρονο θέμα, μαύρο περιεχόμενο, εξαιρετική παράσταση. Αυστηρή, οργανωμένη με ακρίβεια και ρυθμό, με εξαιρετικές ερμηνείες από έναν δυναμικό, νεανικό θίασο, προβληματίζει τους θεατές για την πώρωση του δυτικού πολιτισμού και ταυτόχρονα κατορθώνει να τους προσανατολίσει στην ουσία της θεατρικής πράξης.
Γιατί από την αύρα της αληθινής τέχνης βγαίνει φως. Ο συγγραφέας Σάιμον Στίβενς που παρευρέθηκε στην προχθεσινή επίσημη πρεμιέρα, καλεσμένος του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, ήταν ενθουσιασμένος. Πόσω μάλλον που έχει δει το έργο του να παίζεται σε πολλά θέατρα της Ευρώπης με διαφορετικές εκδοχές (το «Μotortown» έχει ανακηρυχθεί καλύτερο ξένο έργο του 2007 από το έγκυρο γερμανικό περιοδικό «Τheater Ηeaute»). Εξάλλου, η γνώμη του μετράει γιατί γνωρίζει πολύ καλά τη θεατρική ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Πολυγραφότατος, πολυβραβευμένος και πολυπαιγμένος συγγραφέας δεν εντυπωσιάστηκε μόνο από την παράσταση, αλλά και από την ατμόσφαιρα του θεάτρου, από τη δομή της λειτουργίας και τη φρεσκάδα του. Γι΄ αυτό και έχει σημασία η αντίδρασή του. Παρ΄ ότι έχει τιμηθεί πολλές φορές (Το Royal Court, το πιο δραστήριο εναλλακτικό λονδρέζικο θέατρο, γιόρτασε την επέτειο των 50 χρόνων του με το «Μotortown»), θεώρησε ιδιαίτερη τιμή το γεγονός πως «ένα τέτοιο πολυσυλλεκτικό θέατρο γιορτάζει την επέτειό του με δικό του έργο, το οποίο ευτύχησε να έχει μια τόσο ενδιαφέρουσα παράσταση».
«Έγδυσαν» τον Καβάλι
Δώστε στον κόσμο γκλάμορ σε προσιτή τιμή και δεν θα χάσετε τα λεφτά σας. Αυτό ήταν το συμπέρασμα από τη συνεργασία της αλυσίδας ρούχων Η+Μ με τον Ιταλό σχεδιαστή Ρομπέρτο Καβάλι. Η μικρή συλλογή ανδρικών και γυναικείων ρούχων έκανε χθες πρεμιέρα στα 400 καταστήματα Η+Μ σε όλον τον κόσμο. Ανάμεσά τους και το κατάστημα της Αθήνας. Δεν χρειάστηκαν παραπάνω από δύο ώρες για να μείνουν άδειες οι κρεμάστρες. Τα Καβάλι των 50 έως 350 ευρώ μπήκαν στις τσάντες εκείνων που με υπομονή περίμεναν στην ουρά στη Σταδίου και με βιασύνη αγόρασαν την ειδική συλλογή των περιορισμένων κομματιών. Το ίδιο συνέβη και στο Λονδίνο, αλλά και σε άλλες πόλεις του εξωτερικού. Το σέξι γκλαμ του Φλωρεντινού έχει ακόμη μεγάλη απήχηση.
