Είναι η ένατη κατά σειρά ποιητική συλλογή της αντιπροσωπευτικής δημιουργού της πολυφωνικής γενιάς του ΄70 Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου. Η ανέλιξη του βασανιστικά απατηλού κόσμου των αισθήσεων από ένα σύνολο ατάκτων υλικών του ηρακλείτειου σάρματος σε κρίσιμη σημασιολογική τάξη, η απροκάλυπτη επίκληση ενός ευέλικτου, αναβαθμισμένου ανθρωπισμού, ικανού και αναγκαίου να μάς ξαναπλάσει ηθικά και η διεξοδική μελέτη του πνευματικού στοιχείου, το οποίο συνέχει έναν ευδιάκριτο σε όλες του τις αποχρώσεις υλοζωισμό, συναποτελούν τους θεμελιώδεις άξονες της ρηματικής δράσης. Οι υπόγειες ανατροπές ιδεολογημάτων και καταθλιπτικών εμμονών, η ειδικότερη, συναινετική πάντως κριτική που ασκείται στο κοσμοείδωλό μας και η εποπτική ειρωνεία, η οποία δεν εκφυλίζεται σε επιδερμικό σαρκασμό ή ρηχή αναμόχλευση των δεδομένων του κόσμου, μαρτυρούν τόσο τον υψηλό βαθμό της ποιητικής εγρήγορσης όσο και την απώτερη σημασία που αποδίδει η γραφή σε ό,τι την περιστοιχίζει. Η ενδελεχής αυτή σύνθεση φρονώ ότι συνιστά το αρτιότερο έργο της ποιήτριας. Υποκείμενα και αντικείμενα συνδιαλέγονται στην ίδια βάση. Το περιβάλλον τείνει να αναχθεί σε εαυτό. Η στιλπνότητα και η ακριβολογία των βιωματικών καταθέσεων συνάδουν απολύτως με την όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου. Ό,τι κατ΄ αρχήν φαίνεται δύσθυμο, προς το τέλος του ποιήματος δονείται από την επιθυμία του να αναχθεί επιτέλους στο Αγαθό. Το δε κυρίαρχο φως υπαγορεύει τη δική του ζείδωρη νομοθεσία: η συγκλήρωση της ίδιας της διαρκώς αναστοχαζόμενης ύπαρξης μέσα στην άλλη, την κατάφωτη δηλαδή πραγματικότητα των ουρανών πιστοποιείται άμεσα. Το παλαιό αίτημα ενός ορθολογικού ρομαντισμού αναβιώνει στην προκειμένη περίπτωση με ιδιαίτερη ένταση.

Ο Γιώργος Βέης είναι ποιητής

Τελευταία Νέα