Γλυκά που φυσάει το αεράκι στην Ιπανίμα! Αλλά πού χάθηκε τόση ώρα ο Χοσέ με τις καϊπιρίνιες; Στοίχημα πως χαζεύει τα κορίτσια που χορεύουν σάμπα. Έτσι ωραία περνάμε, που λες, εδώ στο Μπραζίλ- δύο βήματα από το σπίτι μας, αρκεί να το πιστέψεις. Διότι αν δεν το πιστέψεις, δεν πας πουθενά.

Κάθεσαι εκεί που είσαι και σου φταίνε οι τοίχοι. Ναι, οι τοίχοι. Πόσο βαρετοί μπορεί να είναι καμιά φορά οι τοίχοι, αν δεν τους ζωντανέψεις εσύ! Σύμφωνα με το βιβλίο της της Ρόντα Μπερν, άλλωστε, «Τhe Secret»- μεγάλο σουξέ εκεί στα ξέναόλα μπορούν να συμβούν αρκεί να το θέλεις πολύ. Κάνε την αίτησή σου στο σύμπαν και αυτό θα σου απαντήσει με πράξεις- μπορώ να σου πω πως δεν τηρείται καν σειρά προτεραιότητας, γιατί φαντάζομαι αυτό είναι κάτι που δεν θα θέλεις. Ήδη είμαι πιο αδύνατη, πιο γυμνασμένη, και έχω το μαύρισμα που ταιριάζει στις παραλίες του Ρίο. Ακόμη να έρθει ο Χοσέ.

Εκεί λοιπόν που με επιτυχία κατέρριπτα ένα προς ένα τα μυστικά του «Δε Σίκρετ» αγναντεύοντας τον Σαρωνικό, πιάνει το αυτί μου άπταιστα βραζιλιάνικα- καθ΄ ότι Βραζιλιάνοι ήταν που τα έλεγαν ενώ έπαιζαν φουτ-μπολ όπως εκείνοι ξέρουν, μόνο που αντί για δίχτυα πάνω στην άμμο είχαν το δίχτυ του βόλεϊ- και νά σου οι ψηλοκρεμαστές και το κοντρολάρισμα της μπάλας με τον ώμο και μια τρελή κερκίδα από βραζιλιάνικη «μαρίδα», τα βλαστάρια τους, να γελάνε και να φωνάζουν «γκολ»- ακόμη και αν γκολ δεν ήταν.

Είδες, λέω, γλυκά που φυσάει στην Ιπανίμα- και ας αργεί λίγο ο Χοσέ και οι καϊπιρίνιες. Μας το έλεγε Ολλανδός φίλος τις προάλλες. «ΒRΙC είναι το θέμα».

«Ορίστε;», κάνω εγώ. Οι μεγάλες νέες αγορές του κόσμου- Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα. Ένα ένα λέω, να βάζω σε εφαρμογή το «Μυστικό». Τώρα, σχεδόν όλη η παραλία (Σαρωνικός είπαμε) έχει μετακομίσει στην Ιπανίμα. Οι Βραζιλιάνοι παίκτες προσφέρουν θέαμα. Από κάπου ακούγονται βραζιλιάνικες μουσικές (από το CD μου) και οι καϊπιρίνιες μόνο είναι που αργούν νά ΄ρθουν. Να βράσω τη Βραζιλία σου, Χοσέ, ευτυχώς που υπάρχουν τα παλικάρια της Κρήτης και μας προσέχουν.