«ΣΑΝ πασιέντζα με όλα τα χαρτιά ανοιχτά!». Έτσι περιγράφει πηγή με άριστη γνώση του θέματος τον αντι-εξουσιαστικό χώρο στην Ελλάδα. Η εξάρθρωση 17Ν και ΕΛΑ το καλοκαίρι του 2002 έσπασε τον κώδικα της τρομοκρατίας. Πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές έχουν ονοματεπώνυμα. Δίκτυα και σχέσεις ιχνογραφήθηκαν.

Τούτο δεν σημαίνει ότι συνελήφθησαν όλοι. Η αντι-τρομοκρατική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη απαιτούσε αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία πριν κινηθεί η δικαιοσύνη. Τέτοια στοιχεία δεν υπήρχαν για όλους. Αλλά οι αρχές τούς ήξεραν πλέον όλους και φρόντισαν να ξέρουν κι αυτοί ότι τους ήξεραν!

Από το 2002 και μετά ο αντι-εξουσιαστικός χώρος ήταν υπό επιτήρηση- και, σε ορισμένες περιπτώσεις, υπό εικοσιτετράωρη παρακολούθηση. Για τους επιτηρούμενους, αυτό σήμαινε ότι η παραμικρή κίνηση, μπορεί να οδηγούσε σε λάθος ανάλογο με αυτό του Σάββα Ξηρού στο λιμάνι του Πειραιά. Με τη 17Ν πίσω από τα κάγκελα και τον ΕΛΑ στο εδώλιο, ουδείς ήθελε να αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, επρόκειτο για «ένοπλη ειρήνη». Κάποια πρόσωπα, τόσο μέσα όσο και έξω από τον Κορυδαλλό, δεν ήταν διατεθειμένα να δεχθούν ότι το καλοκαίρι του 2002 «χάθηκε ο πόλεμος». Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η κυριαρχούσα αντίληψη ήταν ότι «χάθηκε μια μάχη και ο πόλεμος συνεχίζεται». Αυτό φάνηκε με την κλοπή των εκρηκτικών στη Φωκίδα, που έγινε πριν από τις εκλογές του 2004.

Η έλευση της Ν.Δ. στην εξουσία δεν επηρέασε την Κατεχάκη. Μοναδική εξαίρεση ο Γιάννης Διώτης. Λέγεται πως ο υπουργός Δημόσιας Τάξης προσπάθησε να τον κρατήσει ως εισαγγελέα της Αντιτρομοκρατικής. Δεν τον βοήθησε όμως σε αυτό ο υπουργός Δικαιοσύνης. Ο Διώτης πήρε «δυσμενή» κατ΄ ουσίαν μετάθεση στα δικαστήρια. Τον αντικατέστησε ο Ι. Ασπρογέρακας που ήταν και παραμένει «ξένο σώμα» στην Κατεχάκη.

Ο Βουλγαράκης διατήρησε τον υπόλοιπο μηχανισμό. Ο ίδιος συνδέθηκε περισσότερο με τον Παύλο Αποστολίδη της ΕΥΠ, που αποχώρησε όμως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Σύρος και Νασιάκος έκαναν τις βόλτες τους από τη Ραφήνα. Αμφότεροι είναι πολύ καλοί αφηγητές. Παρά τις βόμβες στην Καλλιθέα και τα δικαστήρια, η Κατεχάκη δεν έκανε πραγματική προσπάθεια να εξαρθρώσει τις νέες επαναστατικές οργανώσεις, με τρόπο που να οδηγήσει σε συλλήψεις και καταδίκες. Ο Βουλγαράκης αρκέστηκε στον μηχανισμό επιτήρησης, ενώ σε κάνα-δυο περιπτώσεις έκανε δηλώσεις σε στυλ «σάς ξέρουμε».

Γιατί; Η απλή εξήγηση έχει να κάνει με το πώς έβλεπε ο Βουλγαράκης την πολιτική του καριέρα. Από πολύ νωρίς, αναζητούσε έξοδο από την Κατεχάκη, όπου δεν ήθελε να παραμείνει. Αν ξανάνοιγε τον φάκελο της τρομοκρατίας, θα έπρεπε να κάτσει στο υπουργείο μέχρι να ολοκληρώσει την έρευνα. Σπανίως οι Πρωθυπουργοί αλλάζουν άλογο στη μέση του ποταμού σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Βουλγαράκης αισθανόταν επίσης στοχοποιημένος από τον αντι-εξουσιαστικό χώρο, κάτι που φάνηκε αργότερα από τη βομβιστική επίθεση εναντίον του. Και δεν ήθελε να χαλάσει ένα προφίλ μετριοπαθούς πολιτικού, γινόμενος διώκτης των τρομοκρατών.

Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, η Κατεχάκη είχε και άλλους μπελάδες εκείνη την περίοδο, με τις «φιλικές ανακρίσεις» των Πακιστανών, τις υποκλοπές και διάφορες άλλες ειδικές αποστολές. Οι «εξωσχολικές» αυτές δραστηριότητες- περισσότερο κι από την κοινή εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων- τσιμεντάρισαν τη σχέση της κυβέρνησης Καραμανλή με τους Αμερικανούς, πρωτίστως, και τους Βρετανούς, δευτερευόντως. Ειδικά οι πρώτοι είχαν χαλαρώσει στο θέμα της αντιτρομοκρατίας. Ο Τσαρλς Ρις είχε άλλες προτεραιότητες και διαφορετικό στυλ από τον Τόμας Μίλερ. Στη δε πρεσβεία, δεν υπήρχε αίσθηση κινδύνου από την εγχώρια τρομοκρατία.

Η έλευση του Βύρωνα Πολύδωρα αποδιάρθρωσε πλήρως μια ήδη μισοδιαλυμένη κατάσταση. Ο Βουλγαράκης έφυγε άρον-άρον από την Κατεχάκη, αφού κατάφερε τελικά να πείσει τον Πρωθυπουργό, με πρόσχημα τις υποκλοπές, αλλά ουσιαστικότερη δικαιολογία τις απειλές που δεχόταν ο ίδιος και η οικογένειά του. Η αλλαγή σκυτάλης μεταξύ Βύρωνα και Γιώργου δεν ήταν ομαλή. Ο δε Πολύδωρας, λειτουργώντας με κομματικά κριτήρια και σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη Ρηγίλλης, άλωσε εντελώς τον αντιτρομοκρατικό μηχανισμό. Απούσα από την πολιτική συζήτηση ήταν η κυβέρνηση και ενώ «έτρεχε» η κατ΄έφεσιν δίκη της 17Ν, με μοναδική εξαίρεση την πλευρά Μπακογιάννη.

ΣΕ ΑΥΤΟ το μαρμαρωμένο τοπίο έπεσε η ρουκέτα. Μια εβδομάδα μετά, η κυβέρνηση βρίσκεται στο ίδιο σημείο που βρισκόταν την περασμένη Παρασκευή- δηλαδή στο σημείο μηδέν. Πηγές με γνώση του θέματος αμφισβητούν όσα διαρρέουν περί μαρτυριών και επιμένουν ότι οι αρχές δεν έχουν κανένα στοιχείο. Αγνοούνται επίσης κάποιες φιγούρες της πασιέντζας που είχαν εξαφανιστεί κάποιες ημέρες πριν από το χτύπημα. Στο μεταξύ, η βολή με ρουκέτα, δεδομένου του ωστικού κύματος, προϋποθέτει εξάσκηση- την οποία πιθανολογείται ότι έχουν κάνει οι δράστες. Όπερ σημαίνει ότι έχουν κάσα με περισσότερες ρουκέτες- ως είθισται, αφού οι λαθρέμποροι ρουκετών δεν πωλούν με το κομμάτι.

Το Μαξίμου δεν έχει εναλλακτική λύση αντί του Πολύδωρα- ο οποίος στηρίζεται και ως ανθρώπινη ασπίδα του Καραμανλή σε περίπτωση νέου χτυπήματος. Η υπουργός Εξωτερικών ανέλαβε να πείσει την κοινή γνώμη για την ανάγκη να τοποθετηθούν κάμερες, αλλά πώς θα γίνει αυτό όταν διαφωνούν κορυφαίοι υπουργοί και στελέχη, όπως οι Σουφλιάς και Νικήτας Κακλαμάνης; Πρόβλημα έχει το Μαξίμου και στην αντικατάσταση του Βύρωνα, σε περίπτωση νέου χτυπήματος. Το γεγονός ότι κυκλοφορεί το όνομα του Αντώνη Σαμαρά είναι ενδιαφέρον, αλλά και χαρακτηριστικό. Κυβερνητικοί παρατηρητές διερωτώνται μάλιστα αν, στην επιλογή διαδόχου του Πολύδωρα, ο Καραμανλής θα λειτουργήσει εξισορροπητικά προς την Ντόρα. «Οι Καραμανλικοί δεν θα αντέξουν εύκολα μια νέα επιλογή προσώπου συμβατού προς την Ντόρα, όπως ο Μεϊμαράκης στο Άμυνας».

Τελευταία Νέα