Εναλλακτικά

Το σύνδρομο της 11ης Μαρτίου

ΟΠΩΣ έλεγε κάποτε ο Τσώρτσιλ, «στις δημοκρατίες ξέρεις πως όταν σου χτυπούν την πόρτα χαράματα είναι ο γαλατάς». Μόνο που αν είσαι κυβερνητικός και χτυπήσει το τηλέφωνό σου στις έξι το πρωί, ξέρεις πως δεν είναι για κάτι καλό. Το πρωί της Παρασκευής άναψαν τα τηλέφωνα μεταξύ Βύρωνος Πολύδωρα, Κώστα Καραμανλή, Ντόρας Μπακογιάννη και Θόδωρου Ρουσόπουλου. Μέχρι ο Γιώργος Βουλγαράκης, που ήταν στην Κωνσταντινούπολη παρέα με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, δέχθηκε κλήση στις έξι παρά. Δεν ήταν ο γαλατάςήταν ρουκέτα.

Τα σπασμένα τζάμια στο γραφείο του πρέσβη επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά ότι η πολιτική είναι απρόβλεπτη. Αν δεν είχε προκύψει η «11η Μαρτίου» στη Μαδρίτη, ο Χοσέ Θαπατέρο δεν θα ήταν Πρωθυπουργός και ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ θα απολάμβανε την υστεροφημία του. Ο Αθνάρ ήταν πρότυπο των νεο-Καραμανλικών, η τύχη του όμως δεν τους έκανε προνοητικούς. Διότι το χτύπημα κατά του Τσαρλς Ρις δεν ήταν εντελώς απρόβλεπτο. Από την Καλλιθέα ώς τα δικαστήρια κι από τη δολοφονία του φρουρού έξω από σπίτι του Βρετανού στρατιωτικού ακολούθου ώς το παγιδευμένο αυτοκίνητο έξω από το σπίτι του Βουλγαράκη – περνώντας από τις βόμβες έξω από τα υπουργεία Εργασίας και Οικονομίας- ήταν σαφές ότι η ελληνική τρομοκρατία δεν ήταν τελειωμένη υπόθεση. Το υπαινίχθηκε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο ρεπορτάζ του περιοδικού «Vanity Fair» που είναι στα περίπτερα. Το επισήμαιναν κατ΄ ιδίαν εδώ και έναν χρόνο πηγές με εμπειρία στην αντιτρομοκρατία που κατέληγαν στην επωδό: «Έρχεται αιματηρό χτύπημα».

ΤΙ έκανε ο Κώστας Καραμανλής; Έβαλε τον Βύρωνα Πολύδωρα στην Κατεχάκη. Ο νέος υπουργός ξήλωσε την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Κατ΄ ιδίαν έλεγε πως είχε διαβεβαιώσεις από την Αστυνομία ότι ο αντιεξουσιαστικός χώρος είναι σε καταστολή και ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Κυβερνητικοί με εμπειρία του θέματος επιμένουν ότι οι εμπρηστικές δηλώσεις του Πολύδωρα «ερέθιζαν τα ανακλαστικά του αντιεξουσιαστικού χώρου» και επισημαίνουν με νόημα τη δημόσια κόντρα του υπουργού Δημόσιας Τάξης με τον ΣΥΝ τον Δεκέμβριο. Στο μεταξύ, κατά τους πρώτους δέκα μήνες της παρουσίας του στην Κατεχάκη, ο Πολύδωρας είχε δημιουργήσει μια γκάμα αισθημάτων στους ξένους επισκέπτες του, που κυμαίνονταν μεταξύ απόγνωσης και απορίας. Συνεργάτης Ευρωπαίου υπουργού που τον συνάντησε πέρσι έλεγε μετά ότι «ο άνθρωπος αυτός δεν είναι αντάξιος της θέσης του».

Είναι αυτός ο άνθρωπος που καλείται τώρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να αναλάβει τις έρευνες για λογαριασμό της κυβέρνησης. Εκ των εμπλεκομένων υπουργών, απογοήτευση στους ξένους υπάρχει και για τον Αναστάση Παπαληγούρα. Μένει η Ντόρα Μπακογιάννη, λόγω της ειδικής της σχέσης με το θέμα και του Χαρτοφυλακίου Εξωτερικών. Η κυρία έσπευσε χθες στην πρεσβεία, ενώ ανέλαβε το βάρος των επαφών με τους Αμερικανούς. Δημοσίως και κατ΄ ιδίαν το υπουργείο Εξωτερικών έδινε διαβεβαιώσεις ότι οι συνομιλίες με την αμερικανική πλευρά ήταν κόσμιες. Και ότι οι Αμερικανοί εξέφρασαν εμπιστοσύνη στην ελληνική πλευρά.

Στην πραγματικότητα, συμβαίνουν τρία πράγματα. Πρώτον, η Μπακογιάννη έχει μια προσωπική πίστωση έναντι των Αμερικανών. Δεύτερον, η κυβέρνηση Καραμανλή θεωρείται «φιλική» και συνεργάσιμη προς τις ΗΠΑ, ενώ δεν βαραίνει τη συντηρητική παράταξη η παραδοσιακή καχυποψία των «σεκιούριτι τάιπς» της Ουάσιγκτον για σχέσεις ΠΑΣΟΚ και 17Ν. Τρίτον, με δεδομένο ότι η επίθεση προέκυψε σε μια περιοχή απολύτως ελεγχόμενη από τους Αμερικανούς, τα τετράγωνα περί την πρεσβεία, το περιστατικό βαραίνει και τις υπηρεσίες των ΗΠΑ, καθώς θεωρείται «γκέλα». Άρα και η αμερικανική πλευρά έχει συμφέρον να το υποβαθμίσει. Ωστόσο, ο λογαριασμός έρχεται. Οι αντιλήψεις των Αμερικανών για την αντιτρομοκρατική πολιτική είναι γνωστές και ακραίες. Παλιά ζητούσαν κλείσιμο της περιοχής γύρω από τον χώρο ενός τρομοκρατικού χτυπήματος σε απόσταση πολλών τετραγώνων, με κατ΄ οίκον έρευνες σε σπίτια χωρίς τους συνήθεις νομικούς περιορισμούς. Πώς θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Καραμανλή ανάλογες απαιτήσεις; Και με τι πολιτική και κοινωνική αξιοπιστία θα χειριστεί τέτοια θέματα ο Βύρων Πολύδωρας; Είναι βέβαιο πως η κυβέρνηση θα επιδιώξει πίστωση χρόνου εν όψει εκλογών. Θα τη λάβει από την Ουάσιγκτον; Με τι ανταλλάγματα; Και τι θα γίνει αν υπάρξει νέο χτύπημα; Θα κρατήσει ο Καραμανλής τον Πολύδωρα στη θέση του; Κι αν δεν τον κρατήσει, πώς θα αποκατασταθεί η αποτελεσματικότητα ενός αντιτρομοκρατικού μηχανισμού τον οποίο διατήρησε ο Βουλγαράκης, αλλά διέλυσε ο διάδοχός του; Τέλος, είναι βέβαιο πως ακραίες πρακτικές καταστολής – τις οποίες δεν έχει αποφύγει η Ν.Δ. ως κυβέρνηση στο παρελθόν- θα φέρουν την κυβέρνηση Καραμανλή σε αντίθεση με τον αριστερό χώρο, καταστρέφοντας το σοφτ προφίλ που εντέχνως καλλιεργεί εδώ και τρία χρόνια.

Συμπέρασμα: η ρουκέτα χαλάει τη σούπα του Πρωθυπουργού. Ο Κώστας Καραμανλής υπολόγιζε στην αδράνεια- κάτι που ουδέποτε χαρακτηρίζει την πολιτική. Το ξεκίνημα του 2007 το αποδεικνύει για άλλη μια φορά.