Αναζήτηση
Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί θα πάψουν σε λίγο, όπως όλα δείχνουν,
να είναι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί. Τουλάχιστον αν η Νέα Δημοκρατία
μείνει στην κυβέρνηση και άλλη μια τετραετία και αν επικρατήσουν οι απόψεις
των νεοφιλελεύθερων, έναντι των κρατικιστών του κόμματος αυτού, όπως συμβαίνει
μέχρι σήμερα, δεν θα μείνουν και πολλά στα χέρια του Δημοσίου από αυτά που
κατέχει σήμερα.
Ο ΟΤΕ, το γνωρίζουμε ήδη, θα πάρει τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης με ξένο
μάνατζερ από τον επόμενο χρόνο. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα βρεθεί ο
ξένος ενδιαφερόμενος μάνατζερ.
Η ΔΕΗ προγραμματίζεται για την επόμενη τετραετία, όπως σαφώς υπενόησε την
περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Οικονομίας.
Η ΕΥΔΑΠ θα βρει κι αυτή ξένο συνεργάτη, αν όχι το 2007, οπωσδήποτε την επόμενη
τετραετία, αφού ήδη ο σχετικός στόχος περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα του
κυβερνώντος κόμματος. Ενώ για την ΕΥΑΘ, μολονότι δεν αναφέρεται τίποτα στο
πρόγραμμα, φαίνεται ότι έχει βρεθεί ήδη και ο υποψήφιος επενδυτής.
Όλες αυτές οι επιχειρήσεις, όμως, δεν είναι απλώς δημόσιες. Είναι και
επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Η σημασία τους δεν έγκειται μόνο στη μετοχική
τους σύνθεση, αν δηλαδή το Δημόσιο έχει την πλειοψηφία ή όχι, αλλά στη
λειτουργία τους για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
Έτσι, ενώ το κύριο μέλημα που είχε το Δημόσιο παλαιότερα όταν πουλούσε μια
κρατική τσιμεντοβιομηχανία, ήταν να εξασφαλίσει υψηλό τίμημα, τώρα το κύριο
μέλημα πρέπει να είναι η εξασφάλιση της παροχής των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας
για όλους.
Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου απλό. Στην Ευρώπη, σε πολύ πιο ανεπτυγμένα
κράτη από το ελληνικό, όπου οι θεσμοί είναι ισχυροί και η προστασία των
συμφερόντων των πολιτών αποτελεί πρώτιστο μέλημα, έχουμε επιτυχημένα και
αποτυχημένα παραδείγματα τέτοιων προσπαθειών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει
νομοθεσία που προβλέπει την εξασφάλιση για όλους των υπηρεσιών κοινής
ωφέλειας, αλλά ποιος λέει ότι η νομοθεσία θα εφαρμοσθεί; Και ποιος θα είναι
αυτός που θα ελέγξει αν και ο τελευταίος κάτοικος του τελευταίου ακριτικού
νησιού εξυπηρετείται από την ιδιωτικοποιημένη εταιρεία κοινής ωφέλειας; Είναι
γνωστό ότι στον έλεγχο πάσχει το ελληνικό κράτος, όχι στη νομοθεσία.
Είναι καιρός λοιπόν να μετατοπισθεί ο διάλογος για τις ιδιωτικοποιήσεις από το
ποιος πουλάει φθηνά και ποιος ακριβά στο τι πρέπει να πουληθεί και τι όχι και
στο πώς πρέπει να διασφαλισθούν τα συμφέροντα των καταναλωτών.
