Αναζήτηση
Μια σκληρή στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική παρτίδα πόκερ παίζεται εδώ
και 12 χρόνια γύρω από τους πυραύλους S-300: το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα
ήταν την περασμένη Τρίτη ο στόχος του τουρκικού κατασκοπευτικού αεροπορικού
σχηματισμού, που προκάλεσε την «κρίση των F-16», ανοικτά της Καρπάθου.
|
|
H Τουρκία φανερά και οι ΗΠΑ υπογείως πολέμησαν από την πρώτη στιγμή την
προοπτική απόκτησης των S-300: αρχικά από την Κύπρο -στο πλαίσιο του Δόγματος
του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου -και αργότερα από την Ελλάδα, όταν η κυπριακή
πλευρά υποχώρησε λόγω των ισχυρών πιέσεων Άγκυρας – Ουάσιγκτον. Στόχος, τόσο
των ΗΠΑ όσο και της Τουρκίας, ήταν η αποτροπή της ένταξης του συγκεκριμένου
συστήματος στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Το μεγάλο εύρος της αντιαεροπορικής ομπρέλας, που καλύπτει την Κρήτη μέχρι τα
Δωδεκάνησα και το 35%-40% της απόστασης μέχρι την Κύπρο, καθώς και η
δυνατότητα των συστοιχιών της να καταρρίπτουν ταυτόχρονα έως και 12 αεροσκάφη,
εξηγούν εύκολα το ενδιαφέρον, όπως και την ενόχληση της τουρκικής Πολεμικής
Αεροπορίας. Με τακτικές κατασκοπευτικές αποστολές, όπως αυτήν της περασμένης
Τρίτης, επιχειρεί δύο πράγματα:
* Πρώτον, να εντοπίσει τις θέσεις στις οποίες μετακινούνται κατά περιόδους οι
εκτοξευτές και τα ραντάρ, καθώς γνωρίζει το πλεονέκτημα της ταχείας μεταφοράς
τους σε θέσεις διασποράς και τα τεχνάσματα που εφαρμόζονται (ομοιώματα κ.λπ.)
για παραπλάνηση.
* Δεύτερον, να προκαλέσει την ενεργοποίηση των ραντάρ των S-300 και τον
εγκλωβισμό των αεροσκαφών της, ώστε με ειδικές συσκευές να αποτυπώσει το
ηλεκτρονικό ίχνος (συχνότητα κ.λπ.) και να μπορέσει έτσι, με συστήματα
ηλεκτρονικού πολέμου, να προστατευθεί από την απειλή: είτε με πρόσθετη
θωράκιση είτε με απόκτηση δυνατοτήτων τύφλωσης και παραπλάνησης των S-300. Οι
ψευδο-εκπομπές που κάνουν ορισμένες φορές οι χειριστές των S-300 για
παραπλάνηση των Τούρκων έχουν εντείνει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον της
άλλης πλευράς για να βρουν το «μυστικό»…
Εγκλωβισμένοι στα ραντάρ. Οι αεροφωτογραφίσεις των S-300, η έδρα του
επιτελείου των οποίων βρίσκεται στην παλαιά πολεμική αεροπορική βάση 126
Σμηναρχία Μάχης Ηρακλείου, συνδυάζονται και με την κατασκόπευση των
αεροναυτικής βάσης της Σούδας αλλά και του σχετικά επιχειρησιακά νέου
προωθημένου αεροδρομίου Καστελλίου. Οι προσπάθειες έχουν ενταθεί τα τελευταία
χρόνια, καθώς οι Τούρκοι πιλότοι και οι υπεύθυνοι της αεράμυνας διαπίστωσαν
εμπράκτως την απειλή από τους εγκλωβισμούς των αεροσκαφών τους στα ραντάρ.
«TA NEA» παρουσιάζουν σήμερα ένα αποκαλυπτικό μέρος της κατάθεσης του πρώην
αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Μανούσου Παραγιουδάκη, κατά την προανάκριση για την υπόθεση
των ΤΟΡ-M1. Ο στρατηγός περιγράφει πώς η Άγκυρα -και εν συνεχεία το ΝΑΤΟ και
οι ΗΠΑ -ανησύχησαν και διαμαρτυρήθηκαν όταν εντάχθηκαν τα ρωσικά συστήματα
στην ελληνική αεράμυνα και οι Τούρκοι πιλότοι που έμπαιναν στο Αιγαίο άρχισαν
να ειδοποιούνται από τα ηλεκτρονικά τους συστήματα ότι είναι εγκλωβισμένοι στο
στόχαστρο των ΤΟΡ-M1.
Κάλυψη των νησιών. Ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ αναφέρει ότι πριν από την
απόκτηση των ρωσικών συστημάτων τα στρατεύματα στον Έβρο και στα νησιά ήταν
«εντελώς ακάλυπτα» από αέρος και τονίζει ότι λόγω της αυξανόμενης απειλής
έπρεπε να ανατρέψουμε την κατάσταση το ταχύτερο δυνατόν. Την κατάσταση αυτή
την ανατρέψαμε -συνεχίζει -μόλις πήραμε τα πρώτα TOR, τα οποία αναπτύχθηκαν
στα νησιά του Αιγαίου, στον Έβρο και την Κύπρο.
Οι Τούρκοι, αποκαλύπτει ο στρατηγός, άρχισαν αμέσως σοβαρές διαμαρτυρίες και
παραστάσεις σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, καθώς -προσέξτε -αισθάνονταν για πρώτη φορά στην
Ιστορία να εγκλωβίζονται από αντιαεροπορικά όπλα στα νησιά του Ανατολικού
Αιγαίου, ενώ αυτοί ήταν συνηθισμένοι να αναχαιτίζονται από τα ελληνικά
αεροπλάνα περίπου στο μέσον του Αιγαίου. Και καταλήγει ο στρατηγός με μια
εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αποκάλυψη: «Μας συστήθηκε μάλιστα να μην εγκλωβίζουμε
τα τουρκικά αεροσκάφη όταν έμπαιναν στο Αιγαίο»!!!
H Ουάσιγκτον δεν ήθελε, άσχετο αν δεν το ομολογούσε, να μπει η Μόσχα στην
αγορά της Ελλάδας, τόσο για εμπορικούς όσο και γεωστρατηγικούς λόγους.
Οι πιέσεις των ΗΠΑ δεν αφορούσαν μόνο τα αντιαεροπορικά. Όταν περί το 2000 ο
τότε πανίσχυρος πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της αμερικανικής Γερουσίας κ.
Λοτς πληροφορήθηκε από τη CIA ότι ο τότε υπουργός Άμυνας κ. Ά. Τσοχατζόπουλος
ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο συνομιλιών με το Κρεμλίνο για την απόκτηση
επίγειων ηλεκτρονικών συστημάτων αεράμυνας για «τύφλωση» των τουρκικών F-16,
κίνησε γη και ουρανό για να ματαιώσει τη συνεργασία. Το γεγονός ότι παραλλαγή
του συστήματος μπορούσε να τοποθετηθεί και στα αεροσκάφη «τούς τρέλανε» -κατά
την έκφραση τότε ανώτατου στρατιωτικού.
10 χρόνια ΗΠΑ και Τουρκία προσπαθούν να φρενάρουν την αγορά των πυραύλων
H πρώτη καταγεγραμμένη στον Τύπο παρέμβαση των ΗΠΑ στην Ελλάδα για τους S-300
έγινε τον Απρίλιο του 1996, κατά την επίσκεψη του νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού
κ. K. Σημίτη στην Ουάσιγκτον.
Αφορούσε την πρόθεση των Κυπρίων να αγοράσουν τους S-300, την αγορά των οποίων
είχαν δρομολογήσει αρκετά νωρίτερα. H αλυσίδα των πιέσεων, των εκβιασμών και
των απειλών για τη ματαίωση της εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο έχει πολλούς
κρίκους -«πολλά θα γραφούν στην Ιστορία αρκετά αργότερα» λέει παλαιό
κυβερνητικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Το συμβόλαιο μεταξύ Κύπρου – Ρωσίας υπεγράφη
στις 4/2/1997 εν μέσω απειλών από την Άγκυρα για χτύπημα μόλις εγκατασταθούν.
Οι Ρώσοι αντιδρούν: «Ας δοκιμάσουν!» απάντησε ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ.
Πριμακόφ όταν ρωτήθηκε για ενδεχόμενο χτυπήματος των S-300 κατά τη μεταφορά
και την εγκατάστασή τους. Πολλές συζητήσεις και σε επίπεδο Κλίντον και
Ολμπράιτ έγιναν για το θέμα και, τελικά, Αθήνα και Λευκωσία ενέδωσαν στα τέλη
του 1998: «Ώδινεν Κύπρος και έτεκε… Κρήτην» ήταν ο σχετικός τίτλος των
«ΝΕΩΝ» στις 30 Δεκεμβρίου του 1998. Από τότε άρχισε και ο νέος κύκλος
αντιδράσεων της Άγκυρας για την εγκατάσταση των S-300 -στην Κρήτη αυτήν τη
φορά. Επιχείρησε μάλιστα η Τουρκία να εμπλέξει και το ΝΑΤΟ, ζητώντας να
παρέμβει. H πρώτη «στρατιωτική» αντίδραση έγινε δύο μήνες μετά: η Άγκυρα
δέσμευσε περιοχή για άσκηση τόσο κοντά στην Κρήτη, ώστε η Ελλάδα απέρριψε τη
σχετική ΝΟΤΑΜ καθώς δημιουργείτο επικίνδυνη κατάσταση για τις πτήσεις
πολιτικών αεροσκαφών στο αεροδρόμιο Ηρακλείου. Ήταν μόλις Μάρτιος του 1999 και
οι πύραυλοι δεν είχαν ακόμη φθάσει στην Κρήτη…
ΜΑΡΤΙΟΣ 1999
Ο χορός των κατασκόπων στην Κρήτη
ΟΙ S-300 κατέληξαν στην Κρήτη ένα βράδυ του Μαρτίου του 1999 έπειτα από ένα
μυστικό και καλοσχεδιασμένο σχέδιο που είχε καταρτίσει ο τότε γενικός
γραμματέας Εξοπλισμών κ. Γ. Σμπώκος για να αποφευχθούν αποσταθεροποιητικές
κινήσεις της Άγκυρας όταν τα πλοία θα περνούσαν τα Στενά των Δαρδανελλίων. Με
λίγα ναύλα παραπάνω, αρκετή διασπορά ψευδών πληροφοριών και πολύ καμουφλάζ τα
πλοία έφθασαν μέσω Γιβραλτάρ, τρεις μήνες νωρίτερα από τις επίσημες
ανακοινώσεις. Τρεις πράκτορες της στρατιωτικής CIA (DIA) έτρεχαν νυχτιάτικα
από τη Σούδα στο Ηράκλειο για να επιβεβαιώσουν την εκφόρτωση και παραλίγο να
μην προλάβουν το μακρύ κομβόι.
Τα TOR-Μ1 και οι S-300 είναι ενταγμένα στην αεράμυνα και ενεργοποιημένα.
Μάλιστα, μετά την «περιπέτεια» της Εξεταστικής και των όσων προηγήθηκαν για να
την προετοιμάσουν, έγινε η πλήρης διασύνδεση των TOR-Μ1 με το υπόλοιπο σύστημα
αεράμυνας -η τελευταία δοκιμή που απομένει θεωρείται τυπική. «Πολύ σύντομα
δένουν αυτόματα με την υπόλοιπη ομπρέλα και οι S-300», είπε στα «NEA» αρμόδια
πηγή της Πολεμικής Αεροπορίας, σημειώνοντας ότι «μέχρι τώρα» οι S-300 είναι
αυτοδύναμοι επιχειρησιακά χωρίς προβλήματα. Τη διασύνδεση κάνει ελληνική
εταιρεία πιστοποιημένη στο ΝΑΤΟ, η οποία πέτυχε να ενώσει τα δύο συστήματα
-ανατολικά και δυτικά -χωρίς να έρθουν σε απευθείας «επαφή» και να μη
«διαρρεύσουν» μυστικοί κώδικες.
