Άνθρωπος του τζόγου δεν είμαι, αλλά αυτό το στοίχημα το βάζω ευχαρίστως:

στοιχηματίζω πως γνωρίζω τον πιο ανθεκτικό, σκληραγωγημένο και ριψοκίνδυνο

άνθρωπο στον κόσμο. Το όνομά του είναι Μάικ Χορν και την επόμενη εβδομάδα θα

κάνει έναν περίπατο στον Βόρειο Πόλο.

Φιλοδοξία του είναι να γίνει, μαζί με έναν άλλον εξερευνητή, τον Νορβηγό

Μπόργκε Άουσλαντ, ο πρώτος άνθρωπος που θα φτάσει περπατώντας στον Βόρειο Πόλο

αψηφώντας το ψύχος, τους θυελλώδεις ανέμους και τις ανήλιες μέρες του αρκτικού

χειμώνα. Το ταξίδι αναμένεται να διαρκέσει 67 ημέρες και οι δύο εξερευνητές

έχουν κάνει μια συμφωνία τόσο ανατριχιαστική όσο και οι συνθήκες που θα

συναντήσουν – αν ο ένας δεν τα καταφέρει, ο άλλος θα τον αφήσει πίσω και θα

προχωρήσει μόνος του.

Πολλοί θα πουν πως, επιλέγοντας να ξεκινήσουν μέσα στο καταχείμωνο, ο Χορν και

ο Άουσλαντ έχουν ήδη καταδικάσει το εγχείρημά τους. Προφανώς δεν γνωρίζουν όλα

όσα έχει ήδη επιτύχει ο 39χρονος Χορν· ούτε το πάθος του για τα δύσκολα. Έχει

κάνει τον γύρο του κόσμου εκεί όπου το γεωγραφικό πλάτος είναι μηδενικό, στον

Ισημερινό, σε λιγότερους από 16 μήνες χωρίς κανένα μηχανοκίνητο μεταφορικό

μέσο· έχει διανύσει κολυμπώντας τον Αμαζόνιο, με μόνη βοήθεια μια σχεδία· όμως

η πιο εντυπωσιακή λεπτομέρεια του χειμερινού του «περιπάτου» στον Βόρειο Πόλο

είναι πως έχει περάσει μόλις ένας χρόνος και κάτι από τότε που επέστρεψε από

την πιο εξουθενωτική ίσως αποστολή που έχει κάνει ποτέ άνθρωπος.

Ο γύρος του Αρκτικού. Από τον Αύγουστο του 2002 έως τον Οκτώβριο του

2004, ο Χορν, ο οποίος είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, έκανε μόνος του

τον γύρο του Αρκτικού Κύκλου, διανύοντας απόσταση 20.000 χιλιομέτρων – και

πάλι χωρίς κανένα μηχανοκίνητο βοήθημα. Ολοκλήρωσε την αποστολή του σε δέκα

στάδια, τα τέσσερα διά θαλάσσης, και τα υπόλοιπα έξι διά ξηράς. Αντιμετώπισε

θερμοκρασίες που έφταναν τους -70 βαθμούς Κελσίου και ανέμους με ταχύτητα 250

χιλιόμετρα την ώρα. Προκειμένου να διανύσει τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση στον

λιγότερο δυνατό χρόνο, μετέτρεψε το 24ωρο σε 30ωρο -περπατούσε επί 20 ώρες,

κοιμόταν έξι και έτρωγε τέσσερις. Όσο περπατούσε, έσερνε ένα έλκηθρο που

ζύγιζε 182 κιλά. Στη διάρκεια του ταξιδιού του, πήρε 11.000 φωτογραφίες. Σε

μία από αυτές, απεικονίζονται η μύτη και τα δάχτυλά του τόσο μαυρισμένα από τα

κρυοπαγήματα που στην αρχή κάθε ημέρας έμπηγε στο δέρμα του μια σύριγγα για να

ελέγξει την έκταση της σήψης…

Σκηνή από τη Mercedes! Κοιμόταν σε μια ειδική σκηνή κατασκευασμένη από

τη Mercedes (παρακαλώ), ικανή να αντιμετωπίσει και τον σφοδρότερο άνεμο.

Χρειαζόταν περίπου 40 λεπτά (για κάθε πόδι) προκειμένου να φορέσει τα έξι

ζευγάρια κάλτσες, τις εσωτερικές μπότες, την πλαστική σακούλα και ένα δεύτερο

ζευγάρι μπότες. Χρειαζόταν περίπου είκοσι λεπτά μόνο για να ανοίξει, κάθε

πρωί, το φερμουάρ της σκηνής. Στη διάρκεια του ταξιδιού του, συνάντησε 42

πολικές αρκούδες. Άντεξε τα πάντα. Και τις αρκούδες, και το κρύο, και τα

παγόβουνα, και επέστρεψε σώος. Άφησε όμως πίσω έναν ανοιχτό λογαριασμό.

Προς το τέλος του ταξιδιού του, βρέθηκε σε ένα απομονωμένο, εγκαταλελειμμένο

ψαροχώρι ονόματι Τοπσέντα, το οποίο εξυπηρετούσε κάποτε μια γειτονική ρωσική

ναυτική βάση – από καιρό σε αχρηστία και αυτή. Ο Χορν είχε εβδομάδες να δει

άνθρωπο. Υπέστη, λοιπόν, σοκ όταν συνάντησε στο Τοπσέντα έναν ηλικιωμένο

κύριο, τον Βάσια. Δεκαπέντε χρόνια πίσω, τις ημέρες που ο στρατός μετέφερε

αεροπορικώς στον πολιτισμό τον μικρό πληθυσμό του χωριού, ο Βάσια έλειπε: είχε

πάει, όσο και αν ακούγεται απίστευτο, για ψάρεμα! Κατάφερε όμως να επιζήσει

εκεί ολομόναχος. H υγεία του είχε επιδεινωθεί, αντιμετώπιζε προβλήματα με την

καρδιά του. Ο Χορν τού πρότεινε να τον ακολουθήσει στο τελευταίο σκέλος του

ταξιδιού του, τον διάπλου της Θάλασσας Μπάρεντς, αλλά ο Βάσια αρνήθηκε: το

θεώρησε επικίνδυνο. «Οι ρωσικές αρχές δεν ενδιαφέρονται να τον φέρουν πίσω»,

λέει ο Χορν. «Θεωρώ λοιπόν πως είναι καθήκον μου να πάω εγώ».

Θα ξεκινήσουν στις 15 Ιανουαρίου

Χορν και Άουσλαντ θα ξεκινήσουν, καιρού επιτρέποντος, τον «περίπατό» τους προς

τον Βόρειο Πόλο στις 15 Ιανουαρίου, από το ακρωτήριο Αρτιτσέσκι, το βορειότερο

άκρο της Ρωσίας. Μέσω δορυφορικού τηλεφώνου, θα ενημερώνουν για την πορεία

τους τούς δικούς τους ανθρώπους και, κατ’ επέκταση, την ιστοσελίδα του Χορν,

www.mikehorn.com. Δεν θέλουν μόνο

να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, δεν θέλουν μόνο να σώσουν τον Βάσια· θέλουν και

να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο. Όπως σημειώνει ο Χορν, «σε λίγα χρόνια, μια

τέτοια αποστολή θα είναι αδύνατη. Και ο λόγος ονομάζεται «φαινόμενο του θερμοκηπίου»».

Τελευταία Νέα