H Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις μπορεί να είναι απόλυτα

ευχαριστημένη από το έργο της κατά την περιοδεία της στην Ευρώπη. Σε κάθε

σταθμό ήρθε αντιμέτωπη με πλήθος εχθρικών ερωτήσεων για τις μυστικές πτήσεις,

τις φυλακές και τις μεθόδους ανάκρισης που συνοδεύουν τον ορισμό των

βασανιστηρίων. Όμως αμέσως ύστερα από κάθε συζήτηση, οι νωρίτερα

δυσαρεστημένοι σύμμαχοι έλεγαν ότι έμειναν δεόντως ικανοποιημένοι. H

προχθεσινή σύνοδος στην έδρα του ΝΑΤΟ ήταν το αποκορύφωμα. Ενώ αναμενόταν να

επικρατήσει πολιτική ένταση, σχεδόν ακυρώθηκε ως γεγονός. «H αίσθησή μου είναι

ότι η υπουργός Ράις… ξεκαθάρισε τα πράγματα. Δεν θα δείτε να συνεχίζεται

αυτή η συζήτηση», δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γιάαπ Ντε Χουπ Σέφερ –

μια δήλωση στην οποία η μόνη λογική αντίδραση θα ήταν: Και γιατί όχι; Γιατί να

μη συνεχιστεί; H κ. Ράις ήταν πιο διακριτική στις επισημάνσεις της απ’ ό,τι

στις προηγούμενες επισκέψεις της. Είχε αφήσει τα μαλλιά της ελεύθερα κάτω κι

έμοιαζε να σαν είχε κάνει γενικότερη αλλαγή, σαν να προσπάθησε να φανεί «πιο

καλή προς την Ευρώπη». Όμως δεν απάντησε σχεδόν σε καμία από τις πραγματικές

ερωτήσεις.

Μάλιστα μια παράγραφος στις ομιλίες της χρειάζεται λεπτομερέστερη εξήγηση.

«Σύμφωνα με την πολιτική αυτής της κυβέρνησης», είπε, «οι ΗΠΑ δεν μεταφέρουν

και δεν έχουν μεταφέρει κρατουμένους από χώρα σε χώρα με στόχο την ανάκριση με

χρήση βασανιστηρίων». Τι γίνεται όμως με την «ανάκριση» χωρίς βασανιστήρια; Σε

πρώτη φάση, ποιο είναι το σύμφωνο προς τον νόμο επιχείρημα για την κράτηση;

Ποιοι είναι οι «κρατούμενοι» και γιατί μεταφέρονται αλλού; H συζήτηση

επικεντρώνεται στα βασανιστήρια. Στο βιβλίο της κ. Ράις, τα βασανιστήρια

«ορίζονται από τον νόμο» και είναι έγκλημα, με βάση την αμερικανική νομοθεσία.

Από μια πρώτη ανάγνωση όμως προκύπτει ότι οτιδήποτε εκτός του αυστηρού νομικού

ορισμού δεν είναι βασανισμός, άρα γίνεται ανεκτός. Όταν η κ. Ράις είπε στους

δημοσιογράφους στην Ουκρανία ότι το προσωπικό των ΗΠΑ ήταν υποχρεωμένο να

συμμορφωθεί με τη συνθήκη του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια, είτε βρίσκονταν εντός

Ηνωμένων Πολιτειών είτε εκτός, αυτό θεωρήθηκε ως ευπρόσδεκτη μεταστροφή στην

πολιτική της Ουάσιγκτον. Πόσο εύκολα ικανοποιούνται οι πολιτικοί μας με τις

μικρές αποκλίσεις από το απαράδεκτο!