Πίεση στα εισοδήματα, κίνητρα στις επιχειρήσεις

Με την πραγματική οικονομία χωλαίνουσα, τη δημοσιονομική διαχείριση

προβληματική, τον προϋπολογισμό να απειλείται με εκτροχιασμό, το χρέος

δυσθεώρητο και τα ελλείμματα υψηλά να προκαλούν διαρκώς τις Βρυξέλλες, η

κυβέρνηση αισθάνεται πως χάνει άλλοτε ισχυρά εργαλεία πολιτικής και αναζητά

νέα.

Στις πρώτες συσκέψεις του Πρωθυπουργού κ. K. Καραμανλή με τους επιτελείς του

και τον υπουργό Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφη διαπιστώθηκε αδυναμία του

μοντέλου της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής να υπηρετήσει μεσοπρόθεσμα τις

απαιτήσεις της ανάπτυξης και την επαύξηση των θέσεων απασχόλησης.

Όπως ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν, η κυβέρνηση έχει καταλήξει στο συμπέρασμα

ότι με δεδομένο το ύψος των ελλειμμάτων και του χρέους δεν υπάρχουν πλέον

περιθώρια για άσκηση επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, ώστε να αναμένεται

εξ αυτής ενίσχυση της ζήτησης και αντιστοίχως να προσδοκάται διατήρηση της

ανάπτυξης σε υψηλά επίπεδα.

Επίσης αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να προσβλέπουν σε διατήρηση της

ανάπτυξης από τις τράπεζες μέσω των αφειδώς χορηγούμενων στεγαστικών,

καταναλωτικών και άλλων δανείων. Ακόμη γνωρίζουν ότι τα κατασκευαστικά έργα θα

φρενάρουν και οι κοινοτικοί πόροι θα βαίνουν μειούμενοι τα προσεχή χρόνια, με

αποτέλεσμα να περιορίζεται σταδιακά η επιρροή τους στην οικονομία.

H «ήπια προσαρμογή». Οι κ.κ. Καραμανλής και Αλογοσκούφης, αφού πέρασαν

μια μακρά περίοδο αδιέξοδων πειραματισμών και επιμονής στον αναποτελεσματικό

κύκλο της «ήπιας προσαρμογής», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούν να

τροφοδοτούν συνεχώς τη ζήτηση και δι’ αυτής να συντηρούν τη μεγέθυνση της

οικονομίας και πως είναι καιρός να αλλάξουν προσανατολισμό και να κατευθυνθούν

στην περιοχή της προσφοράς.

Ουσιαστικά, όπως όλες οι κινήσεις μαρτυρούν, οδηγούνται σε αλλαγή του μοντέλου

οικονομικής πολιτικής.

Ως κεντρικά εργαλεία αυτής της σημαντικής στροφής στην οικονομική πολιτική

αναδεικνύουν τον αναπτυξιακό νόμο, τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων,

την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, την απελευθέρωση του ωραρίου

λειτουργίας των καταστημάτων, το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας από

το καλοκαίρι του 2007, την παροχή κινήτρων για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων,

τη διευκόλυνση αδειοδότησης, τη μεταβολή του Πτωχευτικού Δικαίου, την προώθηση

των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τη χωροθέτηση δραστηριοτήτων και

πλήθος άλλων τα οποία θα περιγραφούν στο «σχέδιο μεταρρύθμισης», που θα έχει

καταρτισθεί μέχρι τις 15 Οκτωβρίου.

Το πείραμα της μετάβασης. Αυτό θα περιγράψει ο Πρωθυπουργός κ. K.

Καραμανλής από το βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και θα επιχειρήσει

να του προσδώσει χαρακτηριστικά μεγάλης μεταρρύθμισης. Πρόκειται ουσιαστικά

για πείραμα μετάβασης «από την οικονομία της ζήτησης στην οικονομία της

προσφοράς», όπως τελευταίως μεταδίδει ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ.

Αλογοσκούφης.

Είναι φανερό ότι αυτή η μετακίνηση από το ένα μοντέλο στο άλλο δεν είναι απλή.

Θα έχει συνέπειες, θύματα, κόστος και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την

επιτυχία του.

Το 2006, πρώτο έτος εφαρμογής αυτού του νέου μοντέλου οικονομικής πολιτικής,

που θα κυριαρχείται από την αδυναμία άσκησης επεκτατικής δημοσιονομικής

πολιτικής, θα είναι άκρως περιοριστικό. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα

βιώσουν για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια πραγματική μείωση εισοδημάτων.

Οι φόροι επίσης θα αυξηθούν και θα έλθουν να επιτείνουν το κλίμα εισοδηματικής

πίεσης, ενώ η όποια προσδοκώμενη επίδοση των αναπτυξιακών και άλλων κινήτρων

στις επιχειρήσεις δεν θα έχει ακόμη καταγραφεί.

H εικόνα της οικονομίας θα είναι δύσκολη, οι πολίτες θα αισθάνονται πιεσμένοι,

το κλίμα αυτοπεριορισμού θα γενικευθεί, η ανάπτυξη κατά πάσα βεβαιότητα θα

επηρεασθεί και η πολιτική θα αισθάνεται έντονη την πίεση και τη δυσφορία της

κοινής γνώμης.

Στήριξη του κράτους. Το ρίσκο που αναλαμβάνουν οι κ.κ. Καραμανλής και

Αλογοσκούφης είναι μεγάλο. Προσβλέπουν σε κινητοποίηση του ιδιωτικού τομέα της

οικονομίας. «Βάζουν» όλα τα λεφτά σε ένα «χαρτί», που μέχρι τώρα δεν έχει

δείξει ενεργητικότητα μεγάλη και ούτε ποτέ αναζήτησε τη μεγέθυνση χωρίς τη

στήριξη του κράτους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Ακόμη και αν ενεργοποιηθεί όμως, θα αργήσει να αποδώσει. Αυτοματισμοί δεν

υπάρχουν στην οικονομία. Οι αλλαγές, ακόμη και οι πιο δημιουργικές, θέλουν τον

χρόνο τους. Οι αντοχές των κ.κ. Καραμανλή και Αλογοσκούφη όμως δεν είναι

δεδομένες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και

θεωρητικός της μετάβασης από την οικονομία της ζήτησης στην οικονομία της

προσφοράς κ. Π. Σακελλάρης χαρακτηρίζει το 2006 δύσκολο και επισημαίνει ότι

«το εγχείρημα επιβάλλει τόλμη και σταθερό βηματισμό».