διακοπές Δουβλίνο

Πάντα ήθελα να επισκεφθώ το Δουβλίνο. Κάτι οι Κέλτες με τους θρύλους τους,

κάτι ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Τζέιμς Τζόις, κάτι ο Σάμουελ Μπέκετ (που μεταξύ μας

δεν τον πολυχωνεύουν οι Δουβλινέζοι), με έκαναν να προγραμματίζω συνεχώς μια

επίσκεψη, αλλά και πάντα να την αναβάλλω, αφού τις πόλεις που θεωρούμε

κοντινές, τις αφήνουμε για αργότερα, σαν πιο προσιτούς προορισμούς. Τελικά, ο

κύβος ερρίφθη, η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε και αμέσως μετάνιωσα που το

καθυστέρησα τόσο.

Μικρή και μαζεμένη η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας, με περίπου ενάμιση εκατομμύριο

κατοίκους και τον ποταμό Λίφεϊ με τα κανάλια του να τη χωρίζει, μου

φάνηκε λίγο… ντροπαλή στην αρχή. Μόλις όμως ξεθάρρεψα κι εγώ, βρέθηκα πολύ

εύκολα να κάνω παρέα με τους ντόπιους, που παρεμπιπτόντως συμπαθούν πολύ τους

Έλληνες, αφού πιστεύουν ότι έχουμε κάτι κοινό: τους αγώνες για την ελευθερία

και την ανεξαρτησία.

Το Δουβλίνο είναι από τις κομψότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κάτι που

αποδεικνύουν τα κτίσματα μεσαιωνικής, «γεωργιανής» (όπως ονομάστηκε το

αρχιτεκτονικό στυλ που διαμορφώθηκε την περίοδο της βασιλείας των τεσσάρων

Άγγλων Γεωργίων, από το 1714 μέχρι το 1830), βικτοριανής αλλά και μοντέρνας

αρχιτεκτονικής. Πολύ ξεχωριστές είναι και οι γέφυρες που ενώνουν τις όχθες του

ποταμού Λίφεϊ, οι οποίες φωτίζονται φαντασμαγορικά τα βράδια. Κεντρική είναι η

γέφυρα Ο’ Κόνελ, με το ομώνυμο μνημείο και την ομώνυμη κεντρική λεωφόρο

της πόλης, που φιλοξενεί το «Μνημείο του Φωτός»– τη Σπείρα, έναν

μεταλλικό οβελίσκο ύψους 120 μέτρων, που μοιάζει σαν τεράστια βελόνα με φως

στη μύτη της και βρίσκεται ανάμεσα στο ταχυδρομείο και το διάσημο

πολυκατάστημα Clery’s & Co.

Πολύ ιδιαίτερη είναι η συνοικία Temple Bar, που αποτελεί την καρδιά της

νυχτερινής διασκέδασης. Από την δεκαετία του ’80, στα παλιά σπίτια της

περιοχής έκαναν τα στούντιο τους ζωγράφοι και μουσικοί, δίνοντας έναν μποέμικο

χαρακτήρα, που εξακολουθεί να υπάρχει μέσα από το Ιρλανδικό Κέντρο

Κινηματογράφου, τις γκαλερί έργων τέχνης, τη γκαλερί φωτογραφίας και τα Εθνικά

Φωτογραφικά Αρχεία. Σήμερα βέβαια, τα περισσότερα σπίτια έχουν γίνει

εστιατόρια και παμπ και στα γύρω δρομάκια επικρατεί το αδιαχώρητο, κυρίως τα

σαββατόβραδα.

Ιδιαίτερη εντύπωση κάνουν και οι υπαίθριες αγορές, με τις ατέλειωτες ποικιλίες

τυριών και το ψωμί σε διάφορες γεύσεις. Μα, ακόμα περισσότερο με εντυπωσίασε η

ευγένεια των κατοίκων: ο οδηγός του λεωφορείου που δεν μου χρέωσε εισιτήριο

και με κατέβασε δωρεάν στο κέντρο, οι πληροφορίες που μου έδιναν ακούραστα

πωλητές στα καταστήματα, η κοπέλα που έτρεξε πίσω μου να με προλάβει για να

μου δώσει πληροφορίες για εστιατόρια, και όλοι όσοι δέχονταν να τους

φωτογραφήσω σε δρόμους, εστιατόρια και μπαρ.

Γεύσεις και διασκέδαση

Τα περισσότερα εστιατόρια και οι pub είναι συγκεντρωμένα στο Temple Bar.

Φροντίστε να κλείσετε έγκαιρα τραπέζι για φαγητό, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα.

Οι κουζίνες των εστιατορίων κλείνουν σχετικά νωρίς, σε σύγκριση με εμάς. H

κουζίνα είναι διεθνής, με μόνη διαφορά την ποικιλία των τυριών και τη λατρεία

του κόσμου στη μαύρη μπύρα Guinness. Εξαιρετικό το στυλ στο καφέ μπαρ του

«Irish Film Centre» (6 Eustace Str.). Το «La Stampa» (35 Dawson

Str.) στεγάζεται σε κτίριο του 19ου αιώνα και είναι διακοσμημένο σε στυλ belle

epoque. Καταπληκτική κουζίνα έχει το μοντέρνο και πολύ δημοφιλές στους νέους

«Eden» (Meeting House Sq, Temple Bar). Αν μετά το φαγητό και την pub

αποφασίσετε να συνεχίσετε με δυνατή μουσική, τότε τα club «Voodoo»,

«Art», «Prophesy» είναι αυτά που ζητάτε. Αν πάλι αγαπάτε το

θέατρο, τότε παρακολουθήστε παράσταση στο Εθνικό Θέατρο Abbey, το οποίο

φέτος γιορτάζει τα εκατό του χρόνια, με εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη,

Εθνική Βιβλιοθήκη, Ιρλανδικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Βιβλιοθήκη Chester

Beatty, καθώς και με μια πανηγυρική έκδοση.

ΑΞΙΖΕΙ NA ΔΕΙΤΕ

* Τα μουσεία της πόλης, που μάλιστα έχουν δωρεάν είσοδο. Μη χάσετε το

Εθνικό Μουσείο, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Μουσείο

Φυσικής Ιστορίας.

* Την Εθνική Πινακοθήκη που ιδρύθηκε το 1854, με 125 πίνακες,

και σήμερα περιλαμβάνει πάνω από 12.500 έργα που εκτίθενται σε 54 αίθουσες.

Ανάμεσά τους έργα των Καραβάτζο, Ελ Γκρέκο, Γκόγια, Μονέ, Ντεγκά, Πισάρο,

Ντελακρουά, Πικάσο κ.ά.

* Το Κάστρο του Δουβλίνου, που χτίστηκε τον 13ο αιώνα στη θέση

παλαιότερου καταυλισμού των Βίκινγκς και στέγασε το αρχηγείο των βρετανικών

δυνάμεων στην Ιρλανδία για 700 χρόνια.

* Το Guinness Storehouse. Το εισιτήριο αξίζει τον κόπο, αφού οι

εγκαταστάσεις της περίφημης μπίρας είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Αποκορύφωμα

είναι το ποτήρι μπίρας που περιλαμβάνεται στο μοναδικό «Gravity Bar», με θέα

όλη την πόλη. Φροντίστε να έρθετε όσο το δυνατόν νωρίτερα, γιατί τότε οι

επισκέπτες είναι λιγότεροι, καθώς μετά τις 12.00 η ουρά πλησιάζει τα εκατό

μέτρα!

* Τον Καθεδρικό του Χριστού, ένα από τα παλαιότερα κτίσματα της

πόλης του 1180. Εκεί βρίσκεται και η καρδιά του προστάτη Αγίου της πόλης

Λόρενς Ο’ Τουλ και η μεγαλύτερη μεσαιωνική υπόγεια κρύπτη της Ιρλανδίας.

* Τη multimedia έκθεση στο δημαρχείο της πόλης, που διηγείται

την ιστορία και την εξέλιξη του Δουβλίνου από το 1170 μέχρι σήμερα.

* Το Old Jameson Distillery. Το παλιό αποστακτήριο του διάσημου

ιρλανδέζικου ουίσκι έχει μετατρέψει έναν μικρό χώρο του εργοστασίου σε χώρο

ξενάγησης, εισάγοντας τους επισκέπτες στην ιστορία και τον τρόπο απόσταξής

του, ενώ στο τέλος προσφέρει ένα ποτό, το οποίο περιλαμβάνεται στην τιμή του

εισιτηρίου.

* Τον Καθεδρικό Ναό St. Patrick. Το μεγαλόπρεπο κτίσμα

του 12ου αιώνα αντικατέστησε το μικρό εκκλησάκι του 5ου αιώνα – έναν από τους

πρώτους ναούς του χριστιανισμού στην Ιρλανδία.

* Την κεντρική αίθουσα της μεγάλης βιβλιοθήκης του Trinity

College, που έχει μήκος 65 μέτρα και περιλαμβάνει 200.000 τόμους από τα

παλαιότερα βιβλία μέσα σε δρύινες βιβλιοθήκες.

* Το St. Stephen’s Green είναι το κεντρικό πάρκο της πόλης,

όπου εκεί καταλήγει και ο αριστοκρατικός πεζόδρομος Grafton Str., με τα

ακριβότερα μαγαζιά της πόλης. Επειδή εκεί κοντά βρίσκεται και η Εθνική

Πινακοθήκη, γύρω από το πάρκο θα συναντήσετε και τους πλανόδιους καλλιτέχνες –

ζωγράφους να εκθέτουν τα έργα τους.

* Στο τεράστιο Phoenix Park, λίγο έξω από το κέντρο της πόλης,

βρίσκεται το Προεδρικό Μέγαρο, το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε με οργανωμένη

ξενάγηση. Στο ίδιο πάρκο φιλοξενείται και ο Ζωολογικός Κήπος.

Πώς να πάτε

Αρκετές είναι οι αεροπορικές εταιρείες που πετούν για Δουβλίνο. Για

ενδιαφέρουσες προσφορές τσεκάρετε στην ιστοσελίδα www.opodo.com. Από το αεροδρόμιο μπορείτε να

χρησιμοποιήσετε είτε το εξπρές του αεροδρομίου, με 7 ευρώ για το κέντρο της

πόλης, είτε το λεωφορείο της γραμμής μόνο με 1.75 ευρώ, αλλά με πολλές

στάσεις. Για να δείτε άνετα την πόλη επιλέξετε τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία

που σταματούν σε όλα τα αξιοθέατα και το εισιτήριο διάρκειας 24 ωρών, που

κοστίζει από 11 ευρώ.

Πού να μείνετε

Ίσως να σας ξεγελάσει η απλή είσοδος του παλιού «γεωργιανού» σπιτιού του 18ου

αιώνα, όμως, αφού περάσετε μέσα, θα βρεθείτε στο ακριβότερο και πολυτελέστερο

ξενοδοχείο της πόλης «The Merrion Hotel» (Upper Merrion Str., τηλ:

353-1 603-0600), που ανήκει στα leading Hotels of the World. Όμως, το πιο

εντυπωσιακό και αριστοκρατικό είναι το «Shelbourne» (27, St. Stephen’s

Green, τηλ: +353-1-6634500). Πραγματικό «must» για τις κυρίες και τους κυρίους

είναι το απογευματινό τσάι που σερβίρεται από τις 3 – 5 μ.μ., μαζί με τα

συνοδευτικά του, αλλά είναι ιδανικό ακόμα και για ένα πρόχειρο γεύμα. Μην

παραλείψετε να δοκιμάσετε τη μοναδική κρεμ «μπριλέ», με γεύση φρούτου του

πάθους, που σερβίρεται με σορμπέ καρύδας! Στην καρδιά της νυχτερινής

διασκέδασης στο Temple Bar, πολύ καλό είναι και το ξενοδοχείο «Morgan»

(10, Fleet Str., τηλ: 353-1-6793939). Οικονομική λύση είναι το πολύ απλό

«Riverhouse Hotel» (23-25 Eustace Str., τηλ: 6707655) από 50 ευρώ το

δίκλινο.

tips

Πληροφορίες για όλες τις εκδηλώσεις θα βρείτε στο περιοδικό «Indublin» και τις

εφημερίδες «Totally Dublin» και «The event guide» που διανέμονται δωρεάν.

Θυμηθείτε επίσης ότι από πέρυσι τον Μάρτιο το κάπνισμα απαγορεύεται σε όλους

τους δημόσιους χώρους με αυστηρά πρόστιμα, και έτσι όλοι όσοι είναι καπνιστές

υποχρεούνται να απολαμβάνουν το τσιγάρο τους, καπνίζοντας έξω, στην πόρτα των

καφέ, των εστιατορίων, των κλαμπ κ. λ π.!