Ποιος σκότωσε τον Σίλβιο;

«Ξαφνικά δημιουργείται ένα άνοιγμα και διακρίνω τον πρωθυπουργό,

χαμογελαστό. Νιώθω πως η μεγάλη στιγμή έχει φτάσει – μας χωρίζουν μόλις μερικά

μέτρα και κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει… Πυροβολώ, ξανά και ξανά μέχρι

που τον παρακολουθώ να πέφτει…». Λοιπόν; «Ποιος σκότωσε τον Σίλβιο

Μπερλουσκόνι», κάνοντάς τον… έξαλλο;

Να αποσυρθεί πάραυτα από τα ράφια των βιβλιοπωλείων – δηλαδή να απαγορευτεί –

το προαναφερθέν βιβλίο του Ιταλού Τζουζέπε Καρούζο απαιτεί η Φόρτσα Ιτάλια, το

κόμμα που… διευθύνει παράλληλα με τις επιχειρήσεις του ο Ιταλός

πρωθυπουργός. Μα πού ακούστηκε τέτοιος τίτλος; Όπως δήλωσε οργισμένος ο

Αντόνιο Τατζάνι, επικεφαλής της ευρωβουλευτικής ομάδας της Φόρτσα Ιτάλια και

στενός συνεργάτης τού «καβαλιέρε», «το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να πέσει στα

χέρια κάποιου φανατικού ή κάποιου διανοητικά αρρώστου που θα μπορούσε να

εμπνευστεί από αυτό ώστε να δράσει».

Ο συγγραφέας

Μα τέτοια υπόθεση; Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, με

πρωταγωνιστή και αφηγητή έναν 25χρονο απόφοιτο Ιστορίας, τον Ετόρε Σαλέρι, ο

οποίος δεν κατορθώνει να βρει σταθερή εργασία λόγω της οικονομικής πολιτικής

του Μπερλουσκόνι. Ο πατέρας του, πρώην εργαζόμενος σε χαλυβουργία, είναι

άνεργος. Μέσω της φιλενάδας του, της Αλέγκρα, η οποία κατάγεται από την

πλούσια μπουρζουαζία του Μιλάνου, έχει ασπαστεί ωστόσο ακροαριστερές θέσεις, ο

Ετόρε μπλέκεται σε βίαιες διαδηλώσεις εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του

πολέμου. Αποφασίζει να σκοτώσει τον πρωθυπουργό διότι «δεν έχει μέλλον» και

τον πυροβολεί θανάσιμα στα σκαλιά της Όπερας του Μιλάνου, της διάσημης Λα

Σκάλα.

Ο σινιόρ Τατζάνι έσπευσε να επισημάνει πως παλαιότερα ο συγγραφέας ήταν

δημοσιογράφος της αριστερής εφημερίδας «Unita», «η οποία διεξάγει εδώ και

χρόνια εκστρατεία μίσους» εναντίον του Μπερλουσκόνι. «Είμαι σκανδαλισμένος»,

δήλωσε. «Θα μπορούσαν τουλάχιστον να είχαν κρατήσει την ιστορία, αλλά να είχαν

αλλάξει τα ονόματα των χαρακτήρων!». Ο σινιόρ Καρούζο, από την πλευρά του,

λέει πως τόσο ο ίδιος όσο και οι εκδότες του σκέφτηκαν πολύ κατά πόσο έπρεπε

να χρησιμοποιήσουν το όνομα του Ιταλού πρωθυπουργού: «Αποφασίσαμε να

κρατήσουμε έναν τίτλο που θα προσείλκυε την προσοχή», δήλωσε στην «Corriere

della Sera». Την προσείλκυσε πράγματι.

Ο τρίποδας

Ο Καρούζο υποστηρίζει πως απλώς «σήμανε τον συναγερμό διότι μια παρόμοια

επίθεση θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματικότητα, αν δεν αλλάξουν τα

πράγματα». Επειδή όμως αυτό ακούγεται λιγάκι σαν απειλή, αποποιείται κάθε

ευθύνη για εκείνο τον τρίποδα φωτογραφικής μηχανής που… έφαγε πρόσφατα ο

Μπερλουσκόνι στο αυτί καθώς περπατούσε στην Πιάτσα Ναβόνε, στο κέντρο της

Ρώμης. Το περιστατικό, με δράστη έναν 28χρονο οικοδόμο που δήλωσε αρχικά ότι

μισεί τον Ιταλό πρωθυπουργό («Δεν το είχα σχεδιάσει, αλλά όταν τον είδα έτσι,

να χαιρετά τα πλήθη, απλώς δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ») για να ζητήσει στη

συνέχεια (και να λάβει) συγχώρηση, συνέβη αφότου είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο.

Το τέλος του… καγκελαρίου

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ αντικειμενικοί, πρέπει να πούμε πως ο Μπερλουσκόνι δεν

είναι ο πρώτος ηγέτης που προσπαθεί να εξαφανίσει από προσώπου Γης ένα βιβλίο

με εμπρηστικό, κατά την άποψή του, περιεχόμενο: Το 2004, ο Γερμανός

καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ προσπάθησε και επέτυχε να αναστείλει την

κυκλοφορία ενός βιβλίου («Το Τέλος του Καγκελαρίου – ο Ύστατος Λυτρωτικός

Πυροβολισμός») που περιέγραφε τη δολοφονία του – και αυτό παρότι δεν

αναφερόταν πουθενά το όνομά του.

©The Times, 2005

Επιμέλεια:Κίττυ Ξενάκη