Αναζήτηση
Το ξέρουν όλοι και το έχουμε πει πολλές φορές: ο αθλητισμός έχει τη δική του
αίσθηση δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης συχνά άδικης. Όχι μόνο γιατί μπορεί το
αποτέλεσμα να μην αντιστοιχεί στα γεγονότα. Αλλά και γιατί τα γεγονότα
ξεχνιούνται αμέσως και το μόνο που μένει πάντα είναι το αποτέλεσμα.
Αθώοι λοιπόν κρίθηκαν και μάλιστα από ειδική πειθαρχική επιτροπή του ΣΕΓΑΣ, οι
Ολυμπιονίκες Κεντέρης και Θάνου. Δεν έκαναν τίποτα κακό τον περασμένο
Αύγουστο, όταν αναστάτωσαν μία ολόκληρη χώρα και κόντεψαν να τινάξουν στον
αέρα ολόκληρους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κακώς, αντίθετα, όπως μαθαίνουμε
κατόπιν εορτής, τους εμπόδισαν οι εχθροί της Ελλάδας να διεκδικήσουν και άλλα
μετάλλια και να μας κάνουν όλους, εύπιστους και άπιστους, ακόμα πιο
περήφανους. Δεν υπάρχει τίποτα το ύποπτο στην εξαφάνισή τους ένα απόγευμα που
έτυχε να τους ζητηθεί έλεγχος στο Ολυμπιακό Χωριό – τυχαία τα δύο παιδιά, που
τυχαία βρίσκονταν μαζί, αποφάσισαν να κλείσουν την ίδια στιγμή τα κινητά τους
και να φύγουν σε άγνωστη κατεύθυνση. Πεντακάθαρο επίσης – άτυχο ασφαλώς, αλλά
πεντακάθαρο» – και το ατύχημα που είχαν με τη μοτοσυκλέτα το ίδιο απόγευμα της
τυχαίας εξαφάνισής τους. Τίποτα το περίεργο στον τρόπο και στον τόπο που
χτύπησαν, στο γεγονός ότι κανείς δεν τους είδε ή δεν τους άκουσε να πέφτουν
και να χτυπούν ή ότι, όταν κατέφθασαν στο νοσοκομείο, τους επισκέφθηκαν
υπουργοί και γενικοί γραμματείς για να βεβαιωθούν ότι οι γιατροί θα τους
κρατήσουν όσο χρειαζόταν μέσα και θα τους κάνουν καλά για τους Αγώνες – γιατί
βέβαια, αθώοι καθώς ήταν, όλοι οι επίσημοι ενδιαφέρονταν μονάχα για το μέλλον
τους στους Αγώνες. Μόνος ένοχος ο προπονητής τους – αυτός τους έδινε κακά
πράγματα και κακές συμβουλές και αυτοί το μόνο που έκαναν ήταν να σκαρφίζονται
έξυπνους τρόπους για να αποφεύγουν το κακό κομμάτι της επιρροής, όχι όμως και
τα μετάλλια και τη δόξα. H δικαιοσύνη μίλησε: αθώοι. Άρα, για την ώρα
τουλάχιστον, δικαιώθηκαν. Και ετοιμάζονται να ζητήσουν τα διαφυγόντα κέρδη από
τον ανηλεή διώκτη τους, την Παγκόσμια Ομοσπονδία.
Ένοχος, αντιθέτως, ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς: αυτό λέει το ειδικό λαϊκό δικαστήριο
των καναλιών, καφενείων και άλλων ευαγών ιδρυμάτων. Ένοχος που ο Ολυμπιακός
έχασε τη βαθμολογική διαφορά παίζοντας καλά – ώς πολύ καλά -, αλλά και
σκοράροντας. Ένοχος που δεν εγκατέλειψε τις ιδέες του όταν τον άφησε η τύχη.
Ένοχος που κάθε Κυριακή ο αντίπαλος τερματοφύλακας μιμείται, για πρώτη και
τελευταία φορά στη ζωή του, το Γιασίν – Χανιωτάκης, Χιώτης, χθες ο Σηφάκης και
φυσικά η σειρά θα συνεχιστεί. Ένοχος που οι αντίπαλοί του τρελαίνονται από τη
χαρά τους όταν παίρνουν ισοπαλία κάνοντας σε όλο το ματς μία και μόνη
ευκαιρία, ένοχος που εμπιστεύεται τους παίκτες του, ένοχος που ο Νικοπολίδης
έχασε ξαφνικά το άστρο του και ο Οκκάς δεν θα βρει ποτέ το δικό του. Τι
σημασία έχει αυτό που βλέπουν τα μάτια μας και παραδέχονται οι αντίπαλοί του.
H ετυμηγορία της εξέδρας και ο νόμος του αποτελέσματος δεν μπορεί παρά να
έχουν δίκιο.
