Αναζήτηση
|
|
ΣΥΓΝΩΜΗ, πάν’ καλά οι συνταξιούχοι; Ειλικρινά, δεν την καταλαβαίνω αυτή τη
λύσσα. Έχουνε μια κυβέρνηση που τους τα δίνει όλα απλόχερα κι αυτοί – οι
άπληστοι – ζητάνε κι άλλα. Πιο πολλά. Κι ακόμα πιο πολλά. Παροχές τούς δώσανε,
αυξήσεις τούς δώσανε, λιμουζίνες, κότερα, επαύλεις, φιλιπινέζες, μονόπετρα,
κρουαζιέρες στη Χαβάη – τι άλλο πια; Τι παραπάνω;
Πάν’ καλά οι συνταξιούχοι; Όταν ζεις μες στη χλιδή και στην πολυτέλεια – τι
διάολο; Ένα γιαούρτι το αγοράζεις και μόνος σου. Όχι ν’ αμολιέσαι στους πέντε
δρόμους και να ξεφτιλίζεσαι. Να φεύγεις από το ανάκτορό σου στην Ηρώδου του
Αττικού, να μπαίνεις στη Ρολς Ρόις, να σου κρατάει ο μπάτλερ το πλακάτ και να
σε πηγαίνει ο οδηγός σου σε διαδήλωση για το γιαούρτι. Το αναδρομικό το
γιαούρτι. Που – και με την κοινή λογική να το δεις – δεν στέκει: Το γιαούρτι
έχει ημερομηνία λήξεως! Άμα το φας αναδρομικό, θα σε τρέχουμε μετά για πλύση
στομάχου.
Πάν’ καλά οι συνταξιούχοι; Τόσες μάρκες κυκλοφορούν στην πιάτσα. Πρέπει καλά
και σώνει να είναι γιαούρτι Λάφκα. Πάρε ένα άλλο, χρυσέ μου άνθρωπε. Ένα
ολόπαχο, ένα αγελαδινό, ένα με γεύση φράουλας. Τέτοιο μουλάρωμα στο Λάφκα;
Ποιος ο λόγος; Ποια τα κίνητρα τα σκοτεινά, τα ύποπτα, τα ανατρεπτικά; Άβυσσος
η ψυχή του συνταξιούχου!
ΒΓΗΚΕ η άλλη στην τηλεόραση. Δεν βγαίνει, λέει, με 500 ευρώ το μήνα
σύνταξη. Δηλαδή, είναι να τρελαίνεσαι! Λίγα είναι 500 ευρώ; Είδα εγώ στο
Κολωνάκι ένα πουκάμισο Roberto Cavalli με 499 ευρώ ωραιότατο. (Και σου
περισσεύει κι ένα ευρώ για φως, νερό, τηλέφωνο, νοίκι, κοινόχρηστα!) Πάρε το
πουκάμισο, κυρά μου και – εν ανάγκη – από κάτω βγες με το βρακί και το
πασούμι.
Παν’ καλά οι συνταξιούχοι; Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Που πας, ρε
Καραμήτρο, στη διαδήλωση, μες στο κωλόκρυο με το τριμμένο το σακάκι; Άμα
αρπάξεις καμιά πούντα, στην ηλικία σου, μετά θα γκρινιάζεις ότι δεν σου
φτάνουν τα λεφτά για φάρμακα. (Εμ πώς να σου φτάσουν – όταν πας και τα
ξοδεύεις όλα σε πουκάμισα Cavalli;).
HTAN EKEI ο ηλικιωμένος ο άνθρωπος κι έλεγε ότι δεν έχει δεύτερο
κοστουμάκι να φορέσει. Και φταίει γι’ αυτό η κυβέρνηση; Να μην το φορέσει το
δεύτερο! Απόκριες είναι! Να ντυθεί «κολομπίνα»! «Κυρία με τις καμέλιες»!
«Ηλίας Ψινάκης». Να διαδηλώσουν οι κολομπίνες, οι καμέλιες και οι Ψινάκηδες,
να έχει και λίγη πλάκα το πράγμα, βρε αδελφέ. (Και «μαρκησία» επίσης είναι
ωραιοτάτη στολή: Ως μαρκησία – με άλλον αέρα αντιμετωπίζεις έναν Δούκα. Έστω
και Πέτρο!).
Πάν’ καλά οι συνταξιούχοι; Εντάξει, φτύσανε αίμα, μια ζωή ολόκληρη. Δουλέψανε
σαν τα σκυλιά. Την ίδρωσαν τη φανέλα. Μεγαλώσανε παιδιά, πληρώσανε φόρους,
ασφάλειες, περιθάλψεις, ταμεία. Προσφέρανε!
OK! TI NA KANOYME ΤΩΡΑ; Να τους συντηρούμε μια ζωή και να έχουμε και
την γκρίνια τους από πάνω; Όχι, αγάπη μου! Ό,τι κάνανε, κάνανε. Γι’ αυτό
παίρνουνε και την πεντακοσάρα ντάγκα-ντάγκα κάθε μήνα. Γι’ αυτό τους δίνουνε
και μπόνους το ληγμένο γιαούρτι. Αλλά, μέχρι εδώ. Όλα έχουν ένα όριο. Τους
ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε πολύ – να περάσει ο επόμενος! Να τον ξεζουμίσουμε
κι αυτόν. Και μετά να τον στείλουμε στα βουνά! Πέρα στους πέρα κάμπους! Να
μαζεύει βρούβες και ραδίκια για να ‘χει κάτι να ρίξει στην κατσαρόλα.
Πάν’ καλά οι συνταξιούχοι; Μωρέ, πάν’ καλά οι συνταξιούχοι! Ίσως είναι και οι
μόνοι που πάν’ καλά σ’ αυτόν τον τόπο!
Όσο για τους κυβερνώντες; Καλά κάνουν και δεν ντρέπονται λίγο! Γιατί θα έπρεπε
να ντρέπονται πολύ!
