Έχω τη συνήθεια να περιδιαβάζω στους δρόμους της Αθήνας. Όχι μόνο στους

κεντρικούς, αλλά και στους δρόμους των γειτονιών. Πόσο μάλλον τώρα που η πόλις

είναι σ’ έναν αγώνα δρόμου ανασυγκρότησης για το μεγάλο γεγονός. H Αθήνα μού

θυμίζει τη δεκαετία του ’60, όπου όλα εσκάπτοντο με κομπρεσέρ και μπουλντόζες

για την ανοικοδόμηση με το σύστημα της αντιπαροχής. Είχε κάθε μέρα εργασίες

κατεδαφίσεων και οικοδομήσεων. Και ύστερα από χρόνια, παρ’ όλες τις

μεμψιμοιρίες, έφτιαξε κατά κάποιον τρόπο η Αθήνα. Και οι Αθηναίοι αισθάνθηκαν

ότι ανήκουν σε μεγάλη και σύγχρονη πόλι. Παρ’ όλα τα λάθη και τις καταστροφές

στα νεοκλασικά κτίρια.

Τα χρόνια πέρασαν, η πόλις μεγάλωσε, αναπτύχθηκε και ξαφνικά με τους

Ολυμπιακούς Αγώνες, όλοι, εκτός από την εθνική υπερηφάνεια που αισθανθήκαμε,

καταλάβαμε ότι ήταν μια ευκαιρία να διορθωθούν τα λάθη και να γίνουν μεγάλα

έργα που θα διευκόλυναν τη ζωή μας και θα έκαναν την Αθήνα μία ακόμη πιο

σύγχρονη πόλη. Και τώρα πραγματικά έγιναν έργα. H Αττική Οδός, το Μετρό, ο

προαστιακός σιδηρόδρομος. Και οι δρόμοι έχουν φτιαχτεί πολύ. Πιστεύω ότι

ωφέλησαν οι Ολυμπιακοί την Αθήνα και την Ελλάδα.

Παρ’ όλα αυτά, θα κατακρίνω ορισμένα πράγματα. Όπως τη γέφυρα στην

Κατεχάκη, η οποία είναι πολύ μεγάλη για το περιβάλλον της και φαίνεται

ασφυκτιώσα, σαν να εμβολίζει τα σπίτια. Θα έπρεπε να στηθεί σε άλλο μέρος

ανοιχτό και ελεύθερο. H Ομόνοια, επίσης, βρίσκω ότι γίνεται τραγελαφική με την

τοποθέτηση δένδρων και φυτών, σαν καμουφλάζ του τσιμέντου. Θα πρέπει να

ξαναφτιαχτεί πάλι εξ αρχής από ταλαντούχο αρχιτέκτονα. Τα πεζοδρόμια επίσης

είναι κακοφτιαγμένα. Οι ροζ πλάκες δεν εφάπτονται με τα κράσπεδα τα μαρμάρινα,

τα οποία αφέθησαν όπως ήταν ανισόπεδα ή σπασμένα.

Γιατί στρώθηκαν μόνον οι πλάκες και αδιαφόρησαν γι’ αυτά,

αντικαθιστώντας τα με τσιμεντένια, τα οποία κατασκευάσθηκαν από κομμάτια του

πεντελικού λατομείου. Χρόνια τώρα, από μικρός θαύμαζα τα μαρμάρινα κράσπεδα

και τους εργάτες που τα πελεκούσαν. Τους έχω ζωγραφίσει κιόλας. Οι γειτονιές

όμως δεν εξωραΐστηκαν. Θα πρέπει και μετά τους Ολυμπιακούς να συνεχισθούν οι

εργασίες και σ’ αυτές. Νομίζω ότι όταν η πόλις φτιάχνεται, διορθώνεται,

καθαρίζεται και βάφεται, τόσο και οι πολίτες αποκτούν συνείδηση της πόλεώς

τους και τη σέβονται και προσέχουν να μην την καταστρέψουν και την βρωμίσουν.

Επίσης ήθελα να επισημάνω τον χρωματισμό των κτιρίων. Να

χρησιμοποιούνται η ώχρα, το χονδροκόκκινο και το λευκό, αυτά τα γήινα. Και όχι

τα παρδαλά ροζ και φυστικιά που κάνουν «τεχνικολόρ». Και οι πολυκατοικίες οι

αρτιφισιέλ δεν κάνει να βάφονται, αλλά πρέπει να καθαρίζονται με νεροβολή,

γιατί έχουν κτισθεί ακριβώς έτσι, για να μη βάφονται. Διότι οι τοίχοι είναι

από τσιμεντένιο σοβά και χτυπημένοι με χτένι.

Τελευταία Νέα