Στην παρθενική αναμέτρηση του Γιώργου Παπανδρέου με την αμείλικτη εικονική

πραγματικότητα τα είδαμε όλα ή σχεδόν όλα. Μια καινοτομία πολιτικού θεάματος

που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο με την πρωτοτυπία της. Έναν πειστικό

συμβολισμό της στάσης και της παράστασης ενός πολιτικού ηγέτη απέναντι στην

ίδια την κοινωνία, αλλά και τους αυστηρούς διαμορφωτές της γνώμης της. Έναν

αυθεντικό πολιτικό λόγο που δεν δίσταζε παρά τη σημειακή χαλαρότητά του να

μετακινηθεί από την προσωπική εξομολόγηση στην πολιτική θέση και από την

κοινωνική ευαισθησία στη δημοσιογραφική είδηση. Είδαμε και κάτι άλλο. Τη

χαρακτηριστική άρνηση της δημαγωγικής εκμετάλλευσης των αδυναμιών ενός

αντιπάλου που μόλις πριν από λίγες ώρες είχε συρθεί αιμόφυρτος στο καναβάτσο

εξαιτίας των παράδοξων αντιλήψεών του για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.

H διακίνηση μιας προσωπικής αλήθειας, σαν κι αυτή που είδαμε προχθές να

εκφράζεται από τη γλώσσα του σώματος του Γιώργου Παπανδρέου, φαίνεται να

μπορεί να εξελιχθεί σε αρετή μιας πολιτικής υπεροχής που δεν εξασφαλίζεται από

τη μείωση του αντιπάλου, αλλά από την ανωτερότητα μιας συμπεριφοράς της οποίας

η σιγουριά έγκειται περισσότερο στις αξίες που την εμπνέουν και λιγότερο στις

τεχνικές της επιβολής της. H αποτελεσματικότητά της βέβαια εξαρτάται από την

ωριμότητα του πατριωτισμού των Ελλήνων.

Ο Γιώργος Σεφερτζής είναι πολιτικός επιστήμονας – αναλυτής.

Τελευταία Νέα