Ένας μεταφραστής…

… δεν θα μπορούσε να είχε αναλάβει δυσκολότερο έργο: τα «Τρία όνειρα για τη

μεταλλική μεταστοιχείωση» του Τζοβάνι Μπατίστα Ναζάρι. Για τον μεταφραστή

Νταγκ Σκίνερ ξέρουμε επίσης πως είναι ηθοποιός, μουσικός και εγγαστρίμυθος.

Παράξενες ιδιότητες, όλες μαζεμένες στο ίδιο άτομο, ίσως εξηγούν γιατί διάλεξε

να μεταφράσει το βιβλίο ενός αλχημιστή (στα αγγλικά). Για τον συγγραφέα δεν

ξέρουμε σχεδόν τίποτα. Ο Ναζάρι γεννήθηκε στην Μπρέσια γύρω στο 1533 (και

πέθανε αργότερα, αυτό είναι βέβαιο). Ήταν συμβολαιογράφος.

Ο τίτλος…

… δείχνει πως πρόκειται για τρία όνειρα, κάτι σαν Κόλαση, Καθαρτήριο και

Παράδεισος του αλχημιστή. Υπάρχει μια σταθερή πορεία από όνειρο σε όνειρο, από

τη σοφιστική στην επιστήμη, στη φιλοσοφία. Ο αλχημιστής σαν να μη θέλει να

αφήσει τίποτα απ’ έξω. Όπως πολλοί άλλοι συγγραφείς – όχι μόνο αλχημιστές –

θέλει να τα χωρέσει όλα στο βιβλίο του. Γιατί είναι τόσα πολλά αυτά που έχει

να πει κανείς για τον κόσμο, τόσα πολλά τα βιβλία που έχει να διαβάσει, τόσα

πολλά τα λουλούδια και τα δέντρα που έχει να ονομάσει, τόσα πολλά τα πράγματα

που έχει να αγαπήσει. Μέσα από τα πολλά, φαίνεται η λαχτάρα για το Ένα, την

«πρώτη ύλη» που αναζητούσαν πάντα οι αλχημιστές.

Το «Βόγιατζερ»…

… που τις προάλλες έφτασε στα πέρατα του ηλιακού συστήματος, κουβαλάει μαζί

του έναν «χρυσό δίσκο». Είναι ένας δίσκος φωνογράφου, με έναν χαιρετισμό και

πολλές πληροφορίες για τον γήινο πολιτισμό, στη διάθεση του πρώτου εξωγήινου.

Ο δίσκος έχει μουσική, έχει και ήχους από τη φύση, βροντές, κύματα,

τιτιβίσματα πουλιών. Έχει και έναν χαιρετισμό από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι

Κάρτερ και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχάιμ. Αυτοί ήταν τότε, το

1977, όταν το διαστημόπλοιο «Βόγιατζερ» ξεκινούσε το ταξίδι του στο απώτερο

Διάστημα. Ούτε τριάντα χρόνια δεν έχουν περάσει και ήδη ο δίσκος έχει

σημαντικές παραλείψεις. Λείπουν μπόλικα πράγματα. Ήχοι από βόμβες και λυγμούς

και οιμωγές, καταγραφές με νέες ανακαλύψεις, φάρμακα, κομπιούτερ, κλώνους. Και

πόσα ακόμη θα λείψουν στα επόμενα 40.000 χρόνια που (θεωρητικά) το

διαστημόπλοιο θα συνεχίζει την αναζήτησή του στο αχανές; Περίπου τόσα χρόνια

χωρίζουν το «Βόγιατζερ» από το πλησιέστερο άστρο, όσα και τον σύγχρονο άνθρωπο

από τον Νεάντερταλ. Είναι άραγε αυτό λόγος για να ελπίζουμε;

Στο τρίτο…

… όνειρο του Ναζάρι, πάντως, ένα πλάσμα με τρία κεφάλια δράκου, φαρμακερό,

ερμαφρόδιτο και γεμάτο αντιφάσεις, έχει τον τελευταίο λόγο: «Στα ψηλά βουνά

βρίσκω κατάλυμα και ησυχία, κι ωστόσο ζω στις πεδιάδες και τις κοιλάδες και

τις κοπριές της γης. Κυοφορήθηκα μέσα στο αχνιστό νερό, κι ωστόσο στον αέρα

και στη φωτιά βρίσκω την τροφή μου. Ο πατέρας μου και η μάνα μου με γέννησαν,

μα πρώτα τούς γέννησα εγώ. Είμαι πατέρας και γιος. Είμαι μάνα, πατέρας και

γιος».