Αναζήτηση
Εντύπωση προκάλεσαν, σε όσους παρακολουθούν συστηματικά τις κοινοτικές
εξελίξεις, οι προβλέψεις για την Ελλάδα στη φθινοπωρινή έκθεση της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής για την οικονομία. H προσεκτική διατύπωση και η «πολιτική
ευαισθησία», που συνήθως χαρακτηρίζουν τέτοια κείμενα, αυτή τη φορά
απουσίαζαν. Αντίθετα, με τις προβλέψεις της η Επιτροπή έριξε νερό στον μύλο
της αντιπολίτευσης, έστω κι αν αυτό δεν ήταν στις προθέσεις της.
Στην κυβέρνηση άναψαν, βεβαίως, φωτιές, καθώς το τελευταίο που χρειαζόταν σε
αυτή την προεκλογική περίοδο ήταν μια «επίπληξη» από τις Βρυξέλλες. Οι
ερμηνείες που δόθηκαν ήταν πολλές. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η σκληρή γλώσσα της
έκθεσης ήταν αποτέλεσμα ελλιπούς ενημέρωσης της Επιτροπής. Λέγεται ότι η
αντιπροσωπεία της, που επισκέφθηκε την Αθήνα για να ενημερωθεί εν όψει της
φθινοπωρινής έκθεσης, έφυγε με άδεια χέρια. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να της
δώσει, για παράδειγμα, τα στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι το πρόσθετο
κόστος για τον προϋπολογισμό από το κοινωνικό πακέτο είναι το μισό από αυτό
που εμφανίζεται. Έτσι, η συντάκτρια του κειμένου κατέληξε μόνη της στα
συμπεράσματά της.
Παιχνίδια ισορροπιών
Σύμφωνα με άλλες ερμηνείες, στην Επιτροπή παίχθηκαν επίσης παιχνίδια
ισορροπιών μεταξύ των κρατών-μελών. Σε μια προσπάθεια να μην απομονωθεί η
Πορτογαλία, ως μικρή χώρα με υπερβολικό έλλειμμα, βρέθηκε υποψήφια
συγκατηγορούμενη και η Ελλάδα.
Αναμφίβολα συντρέχουν και αντικειμενικοί λόγοι προβληματισμού για τη
δημοσιονομική εικόνα της χώρας τον επόμενο χρόνο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι
ένας βασικός τέτοιος λόγος. Οι εκλογές είναι ένας ακόμη, αν ληφθεί υπόψη η
παράδοση παλαιότερων ετών. Έχοντας τον ρόλο του θεματοφύλακα των Συνθηκών της
Ευρωπαϊκής Ένωσης – όρα Σύμφωνο Σταθερότητας – η Επιτροπή δεν θα μπορούσε να
αγνοήσει αυτά τα δεδομένα στην έκθεσή της. Θα μπορούσε, όμως, ενδεχομένως, να
είχε φανεί επιεικέστερη, με λίγο πιο προσεκτικούς χειρισμούς από την ελληνική
πλευρά.
Διμέτωπος αγώνας
Ούτως ή άλλως, η έκθεση κατέστησε σαφές στην κυβέρνηση ότι στο εξής πρέπει να
ασχοληθεί σοβαρά όχι μόνο με το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, αλλά και με τη
διεθνή εικόνα της χώρας. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως και το Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο και ο ΟΟΣΑ, θα μπουν υποχρεωτικά στην εκλογική σκακιέρα και η ίδια δεν
θα μπορέσει να τους αγνοήσει. Όσο κι αν είναι δύσκολος αυτός ο «διμέτωπος
αγώνας», δηλαδή να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τις ανάγκες της προεκλογικής της
πολιτικής και τις απαιτήσεις των τεχνοκρατών της οικονομίας, δεν έχει άλλη
επιλογή. Το βάρος πέφτει τώρα στο Πρόγραμμα Σταθερότητας που θα υποβάλει προς
έγκριση, αλλά και στο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, από το οποίο υπάρχει φόβος
να ακουστεί η επόμενη «καμπάνα».
