Θεσπρωτός κατά Σαρακατσάνου

H επιστροφή του Γιώργου Σουφλιά στη Ρηγίλλης θύμιζε «όπερα γκράντε». Όλη η

Ελλάδα είδε λάιφ τον Σαρακατσάνο να διασχίζει σφίγγοντας χέρια τη «σκηνή» στο

Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να πέσει στην αγκαλιά του Κώστα Καραμανλή, ενώ

για το θριαμβευτικό μαρς φρόντιζαν οι σύνεδροι που χάλαγαν τον κόσμο στα χειροκροτήματα.

Αντίθετα, η επιστροφή του Αλέκου Παπαδόπουλου στη Χαριλάου Τρικούπη έγινε

χωρίς τυμπανοκρουσίες. Σε συνέντευξη Τύπου ο γραμματέας του κόμματος Μιχάλης

Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε ότι ο πρώην υπουργός εντάχθηκε στην επιτροπή για την

επεξεργασία του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν ξενίζει.

Επικοινωνιακά, ο Αλέκος Παπαδόπουλος υπήρξε μάλλον άτυχος. H πρώτη – ακούσια –

αποχώρησή του από την κυβέρνηση επισκιάστηκε εντελώς από την κρίση Οτζαλάν,

ενώ η τελευταία συνέπεσε με την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Κορέα…

Σε μια πρώτη ματιά τα μεγέθη και οι καταστάσεις δεν είναι συγκρίσιμα. Ο κ.

Σουφλιάς είναι το νούμερο δύο του κόμματος. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος για το

πρόγραμμα της N.Δ., αλλά συνδιαμορφώνει και την πολιτική της. Αν η αξιωματική

αντιπολίτευση κερδίσει τις εκλογές, θα έχει μια θέση – κλειδί στην κυβέρνηση.

Στον αντίποδα, ο Αλέκος Παπαδόπουλος επιμένει πως δεν θα είναι υποψήφιος

βουλευτής στις εκλογές. H προσφορά του είναι αυστηρά κομματική, στην κατάρτιση

του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, και εκεί δεν έχει μόνος του την ευθύνη. Συμμετέχει

σε ένα «τριουμφιράτ» με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τη Φώφη Γεννηματά, δηλαδή

δύο μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου που τυπικά είναι στην κομματική ιεραρχία

ψηλότερα από ένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής…

Όπως ο Γιώργος Σουφλιάς όμως, έτσι και ο Αλέκος Παπαδόπουλος έχει ένα ειδικό

πολιτικό βάρος το οποίο κομίζει στην επιτροπή προγράμματος. Έχει οικοδομήσει

στην κοινή γνώμη την εικόνα του σοβαρού και ασυμβίβαστου πολιτικού και τη φήμη

ότι είναι «αγύριστο κεφάλι» – προσόντα ανάλογα δηλαδή με του κ. Σουφλιά. Και

οι δύο μοιράζονται ένα κεντρώο προφίλ. Μοιράζονται επίσης τη μοναδική

ικανότητα να προκαλούν εκνευρισμό στους κομματικούς τους φίλους… Τώρα

μοιράζονται και παρεμφερή καθήκοντα. Μέσα από τους παράλληλους βίους, ο κ.

Παπαδόπουλος αναδεικνύεται σε αντίπαλο δέος για τον κ. Σουφλιά.

Αλέκος Παπαδόπουλος και Γιώργος Σουφλιάς έχουν μια πολύ καλή σχέση από την

εποχή της Οικουμενικής Κυβέρνησης, όταν ο επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού

της N.Δ. πλαισίωνε μαζί με τον Γιώργο Γεννηματά τα οικονομικά υπουργεία. Ο

χειμώνας του 1996-97 ήταν και για τους δύο η μεγάλη ώρα: ο Αλέκος Παπαδόπουλος

αναβαθμιζόταν σε πρώτο τη τάξει υπουργό της κυβέρνησης και δρομολογούσε τον

«Καποδίστρια», ενώ ο Γιώργος Σουφλιάς διεκδικούσε – ανεπιτυχώς – την ηγεσία

του κόμματος.

«Πέτρινα χρόνια»

Τα «πέτρινα χρόνια» για τον Θεσσαλό πολιτικό ήταν η τριετία που ακολούθησε τη

διαγραφή του το 1998. Για τον Αλέκο Παπαδόπουλο, σύμφωνα με συνεργάτες του,

τοποθετούνται μετά το καλοκαίρι του 2001, όπου αρχίζει να αντιλαμβάνεται την

απομόνωσή του στην κυβέρνηση. Ο Σουφλιάς χειρίστηκε με ιδιαίτερη επιδεξιότητα

την περίοδο που παρέμεινε έξω από το παιχνίδι, αποφεύγοντας δηλώσεις και

συναντήσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως καίγεται να

επιστρέψει στη N.Δ. – και δικαιώθηκε. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος ακολούθησε το

παράδειγμά του. Είναι ενδεικτικό πως έφυγε από το υπουργείο Υγείας και την

κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2002 και μίλησε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2003.

Οι κακές δημοσκοπήσεις για το ΠΑΣΟΚ επιτάχυναν την πρόσκληση, που δεν είχε

σκοπό να την αρνηθεί.

Υπάρχει πάντως μια σημαντική διαφορά ανάμεσά τους. Ο Γιώργος Σουφλιάς μπορεί

να διαφώνησε πολλές φορές με την πλειοψηφούσα άποψη του κόμματός του, και

πρόσφατα σχεδόν με το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας όταν τάχθηκε εναντίον

της «παροχολογίας», ουδέποτε όμως δεν συντάχθηκε με απόψεις που ακούγονταν

«αιρετικές» στα γαλάζια αυτιά. Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τον Αλέκο

Παπαδόπουλο, που ήταν ο μόνος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη που υποστήριξε

την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και δεν δίστασε να πει πρόσφατα πως ένας από τους

μεγαλύτερους μύθους της Ελλάδας είναι η λιτότητα τη δεκαετία του ’90 λόγω

ΟΝΕ…

Με φιλοδοξίες

Ούτε ο Γιώργος Σουφλιάς ούτε ο Αλέκος Παπαδόπουλος έκρυψαν ποτέ τις πολιτικές

τους φιλοδοξίες. Ο πρώτος έχει πάλι έναν πολύ σημαντικό ρόλο και η θέση του

μάλλον θα ενισχυθεί αν η N.Δ. κερδίσει τις εκλογές. Αν τις χάσει, δεν είναι

λίγοι στη Ρηγίλλης που θα τον έβλεπαν ευχαρίστως ως εξιλαστήριο θύμα. Ο Αλέκος

Παπαδόπουλος μόλις ανέβηκε στο τρένο, βοηθάει πάλι το κόμμα – ανιδιοτελώς –

και απολαμβάνει τη γενική εκτίμηση. Ο ρόλος του όμως δεν είναι τόσο σημαντικός

ώστε το αποτέλεσμα των εκλογών να κρίνει την περαιτέρω πολιτική του πορεία.

Πολλοί στο ΠΑΣΟΚ αναρωτιούνται τι έχει στο μυαλό του. Κάποιοι πιστεύουν πως

ξέρουν και την απάντηση. Τη μακροπρόθεσμη επιστροφή του στην καρδιά των

πολιτικών εξελίξεων, ενδεχομένως μέσα από μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο που θα

καταρτιστεί μετά τις βουλευτικές εκλογές.