Εθνική εορτή, εμβατήρια, σημαίες, παρελάσεις, χειροκροτήματα. Και, βέβαια,

ενθουσιασμός μέγας στη Νέα Μηχανιώνα! Ένα μέρος που δεν το επισκέφθηκα ποτέ,

αλλά το αγάπησα πολύ, από διαβάσματα και αφηγήσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε,

τοποθέτησα εκεί τους ήρωες ενός θεατρικού έργου μου – του «Εν βρασμώ ψυχής».

Ενθουσιασμός μέγας, λοιπόν, στη Νέα Μηχανιώνα! H κινητοποίηση των κατοίκων,

ακόμη και μικρών παιδιών, τα συνθήματα στους τοίχους, η κατάληψη του σχολείου,

η «ιερή αγανάκτηση», η φασαρία, ο «πατριωτισμός», έφεραν αποτέλεσμα: ο

Οδυσσέας Τσενάι, ο άριστος των αρίστων, έμεινε μακριά από την γαλανόλευκη…

Ήθελα να ρωτήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους, που για δεύτερη φορά τα ‘βαλαν με

έναν έφηβο: γιατί, αντί να ξεσηκώνεστε – στους γονείς απευθύνομαι – και να

απειλείτε, δεν πείθετε τους γιους σας και τις κόρες σας να διαβάσουν

περισσότερο, να αριστεύσουν, όπως το υπέροχο αυτό αγόρι με τους Αλβανούς

γονείς, ώστε να κρατάνε δικαιωματικά τη σημαία στις παρελάσεις;

Και θα ‘θελα επίσης, να τους πω: αν ο Οδυσσέας ήταν γιος τής – εξ Αλβανίας,

βεβαίως – Μιρέλλας Μανιάνι, πρωταθλήτριας Ευρώπης στον ακοντισμό, τι θα

‘καναν; Δεν θα του έδιναν τη σημαία; Και δεν θα την έδιναν σε γιους και κόρες

Αμερικανών, Γερμανών, Γάλλων, Άγγλων, που θα είχαν αριστεύσει; Με την ελληνική

σημαία δεν τυλίγεται η ωραία Μανιάνι και πανηγυρίζει τρέχοντας, κάθε φορά που

θριαμβεύει; Ο εθνικός ύμνος της χώρας μας δεν ανακρούεται την ώρα που αυτή η

κοπέλα, στο πιο ψηλό βάθρο του Σταδίου, παίρνει θέση για να της απονείμουν το

χρυσό ή το αργυρό μετάλλιο;

Χαίρομαι πολύ, πάντως, που ο ίδιος ο Οδυσσέας έδωσε λύση στο πρόβλημα. Και όχι

μόνο λύση. Αλλά και απάντηση. Σε ένα κόσμο, που, ομολογώ, δεν μπορώ να

καταλάβω πώς σκέφτεται, αφού, πέρα από τα «πατριωτικά», τα «λοφία» και τις

«κορόνες», καθόλου δεν λογαριάζει την ψυχούλα ενός ευαίσθητου και προικισμένου

παιδιού.

Χαίρομαι, επίσης, πολύ, που όλοι οι Έλληνες, από τη μια άκρη της χώρας ώς την

άλλη, στάθηκαν δίπλα στον Οδυσσέα. Και θέλω να σφίξω το χέρι του Ευθυμίου και

του Καστανίδη, που δήλωσαν, ο πρώτος, ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε μια

εκπαίδευση που θα προπαρασκευάζει γκέτο» και ο δεύτερος ότι «η ανοιχτή

κοινωνία δεν πρέπει να ηττηθεί».