H απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να «απομακρύνει» τον Γιάσερ Αραφάτ έχει

προκαλέσει διεθνώς θύελλα διαμαρτυριών. Το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου

Ασφαλείας που απαγόρευε στο Ισραήλ να εκδιώξει ή να βλάψει τον Παλαιστίνιο

πρόεδρο προσέκρουσε μόνο στο αμερικανικό βέτο.

Για τον ιστορικό της αραβοϊσραηλινής διαμάχης, η σκανδαλώδης συμπεριφορά των

Ισραηλινών ηγετών και η συνενοχή των ΗΠΑ σε αυτή, δεν είναι τίποτε καινούργιο.

Ο ίδιος ο Μπους έχει περιγράψει τον Αριέλ Σαρόν ως «άνθρωπο της ειρήνης» και

δεν έχει κάνει καμία ουσιαστική προσπάθεια να τον συγκρατήσει στον άγριο

πόλεμο που διεξάγει εναντίον του παλαιστινιακού λαού από τότε που ανέλαβε την

ισραηλινή πρωθυπουργία, πριν από δυόμισι χρόνια.

Το Ισραήλ έχει τη συνήθεια να αποδέχεται θεωρητικά ειρηνευτικά σχέδια και να

τα υπονομεύει κατόπιν στην πράξη. Πιο πρόσφατο θύμα αυτής της στρατηγικής

είναι ο «οδικός χάρτης». H Παλαιστινιακή Αρχή άρχισε να τον εφαρμόζει προτού

καν δημοσιοποιηθεί. Ο Σαρόν έπεισε τον Μπους να καθυστερήσει τρεις φορές τη

δημοσιοποίησή του και κατόπιν ήγειρε 14 αντιρρήσεις με σκοπό να τον

καταστρέψει.

H οδός που ακολουθεί ο Σαρόν δεν έχει καμία σχέση με εκείνη που χαράζει ο

«οδικός χάρτης». Οι βασικές πινακίδες στον δικό του δρόμο είναι οι

επεκτεινόμενοι οικισμοί, ένα τείχος ασφαλείας που διεισδύει βαθιά στο

παλαιστινιακό έδαφος και οι επιλεκτικοί φόνοι Παλαιστινίων μαχητών.

Το πραγματικό εμπόδιο για την ειρήνη είναι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, όχι ο

Αραφάτ. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Αραφάτ είναι υπόδειγμα αρετής. Έχει

διαπράξει σοβαρά σφάλματα και, όπως και ο Σαρόν, έχει στα χέρια του το αίμα

αναρίθμητων αθώων. H δολοφονία του, όμως, δεν θα έφερνε την ειρήνη – θα

επέφερε τον θάνατο της παλαιστινιακής μετριοπάθειας. Επιπλέον, θα κατάφερνε

ένα καίριο πλήγμα στη φήμη μιας χώρας που υπερηφανεύεται ότι είναι η μοναδική

δημοκρατία στη Μέση Ανατολή.

Ο Avi Shlaim είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της

Οξφόρδης και συγγραφέας του βιβλίου «Το Σιδηρούν Τείχος: Ισραήλ και Αραβικός Κόσμος».