Pομπότ – νοσοκόμα

Ένα ρομπότ τριγυρίζει τελευταία στους διαδρόμους του Νοσοκομείου Τζονς

Χόπκινς στη Βαλτιμόρη και φροντίζει τους ασθενείς όταν το νοσηλευτικό

προσωπικό είναι απασχολημένο αλλού. Οι ασθενείς το λατρεύουν, παρόλο που

μοιάζει περισσότερο με ηλεκτρική σκούπα παρά με γιατρό.

H δουλειά του, βέβαια, δεν είναι να αντικαταστήσει γιατρούς και νοσοκόμες,

αλλά να τους βοηθήσει όταν έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας. Το τηλεκατευθυνόμενο

ρομπότ ζυγίζει 100 κιλά και ελέγχεται με τζόιστικ. Λειτουργεί όπως μία

βιντεοκάμερα ελεγχόμενη από απόσταση. Μπαίνει σε δωμάτια ασθενών, τους

βιντεοσκοπεί και στέλνει εικόνα και ήχο στο κέντρο ελέγχου των γιατρών. Ο «δρ

Ρομπότ», όπως τον αποκαλούν στο νοσοκομείο, χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να

παρακολουθούν την κατάσταση των ασθενών πιο συχνά από ό,τι με τις επισκέψεις

των γιατρών και από απόσταση. Αν ο ασθενής, για παράδειγμα, νιώσει ξαφνική

αδιαθεσία, ο γιατρός του μπορεί να τον ελέγξει ακόμα και από το σπίτι του ή

από άλλη μακρινή τοποθεσία.

Ο δρ Λούις Καβούσι, καθηγητής Ουρολογίας στο Χόπκινς, ο οποίος δοκιμάζει το

ρομπότ, λέει στην εφημερίδα «The Baltimore Sun» ότι 20 ασθενείς που

συμμετείχαν σε έρευνα την περασμένη άνοιξη ήταν περισσότερο ικανοποιημένοι από

την εξυπηρέτηση του προσωπικού αν τους έβλεπε παράλληλα και το ρομπότ.

«Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό: οι ασθενείς όταν βλέπουν το ρομπότ στο

δωμάτιο μαζί με τους γιατρούς ίσως αισθάνονται ότι λαμβάνουν καλύτερη

φροντίδα. Οι γιατροί είναι πιο προσεκτικοί μαζί τους και δεν τους προσπερνούν

γρήγορα».

Πώς κινείται. Το ρομπότ έχει ύψος 1,65 μέτρα. Κατευθύνεται από έναν

γιατρό, ο οποίος παρακολουθεί την πορεία του μέσα στο νοσοκομείο από μία οθόνη

και το καθοδηγεί από δωμάτιο σε δωμάτιο. Οι ασθενείς κοιτούν στον φακό και

επικοινωνούν με τους γιατρούς που βρίσκονται μακριά. Καθώς το ρομπότ τριγυρνά

αργά στους διαδρόμους, τραβά, όπως είναι φυσικό, όλα τα βλέμματα και ακούει

διάφορες ερωτήσεις από ασθενείς και επισκέπτες.

Οι δοκιμές στο Νοσοκομείο Χόπκινς είναι οι πρώτες που γίνονται για το νέο

προϊόν. H κατασκευάστρια εταιρεία το προορίζει επίσης για γηροκομεία και άλλα

μέρη όπου προσφέρεται νοσοκομειακή φροντίδα. Το νοσοκομείο πληρώνει νοίκι

2.500 δολαρίων τον μήνα για τις υπηρεσίες του «δρ Ρομπότ».

Ο δρ Καβούσι εστιάζει την κάμερα του ρομπότ στο πάτωμα του νοσοκομείου. Αυτός

κάθεται στο γραφείο του στον πρώτο όροφο του κτιρίου και το ρομπότ βρίσκεται

στον έβδομο, όπου κατευθύνεται στο δωμάτιο μίας ασθενούς. Καθώς οι κινήσεις

της συσκευής είναι ακόμα κάπως άτσαλες, σκοντάφτει σε πόρτες και γωνίες.

Όταν φτάνει στο δωμάτιο, το ρομπότ ρωτά την ασθενή με χρόνιο πρόβλημα στη

λεκάνη πώς αισθάνεται σήμερα, το πρώτο πρωινό μετά την εγχείρησή της. H Κιμ

Φέργκιουσον απαντά και ο γιατρός της ακούει στο γραφείο του. «Τα μικρά παιδιά

θα το λατρέψουν και οι έφηβοι θα ενθουσιαστούν. Χρειάζεται μόνο να βελτιώσει

τις κινήσεις του».

Βαθμός αποδοχής, Οι ειδικοί ήδη εργάζονται πάνω σε αυτόν τον τομέα και

οι έρευνες με τη συμμετοχή των ασθενών συνεχίζονται. Ο δρ Καβούσι συγκρίνει τη

δημοτικότητα του ρομπότ με αυτή των αυτόματων μηχανημάτων ανάληψης, τα οποία

πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τότε, πολλοί πελάτες είχαν

παραπονεθεί στην αρχή ότι θα έχαναν την προσωπική επαφή με τους τραπεζικούς

υπαλλήλους, αλλά οι ΑΤΜ εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο διευκολύνοντας πολύ τις

συναλλαγές.

Άλλοι γιατροί έχουν παρατηρήσει ότι το ρομπότ μπορεί να τους βοηθήσει να

κάνουν πιο γρήγορα τη δουλειά τους. «Φυσικά η προσωπική επαφή είναι

αναντικατάστατη. Όμως, πολλές φορές είναι αδύνατη. Το ρομπότ μπορεί να

βοηθήσει τότε και να μας εξασφαλίσει καλύτερη πρόσβαση», συμπληρώνει ο δρ

Τόμας Τζάρετ.

Επιμέλεια: Εύη Ελευθεριάδου – Στέφανος Κρίκκης