H Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης αποτελεί το ιδρυτικό έγγραφο της
Τουρκικής Δημοκρατίας, καθώς με αυτήν ρυθμίστηκαν η ύπαρξη, το Δίκαιο και τα
κυριαρχικά όρια της Τουρκίας. Στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε κάθε πόλη,
νομίζω, της Τουρκίας υπάρχει οπωσδήποτε μια «Λεωφόρος Νίκης της Λωζάννης» –
Λοζάν Ζαφερί Τζαντεσί.
Σήμερα, 24 Ιουλίου, συμπληρώνονται 80 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης, η
επέτειος της οποίας εορτάζεται εδώ κάθε χρόνο – με διάγγελμα του Προέδρου της
Δημοκρατίας, επίσημες τελετές και καταθέσεις στεφάνων σε μνημεία του Ατατούρκ
και του Ισμέτ Ινονού, ο οποίος είχε «καταγάγει τον ιστορικό διπλωματικό
θρίαμβο της διαπραγμάτευσης και υπογραφής της Συνθήκης».
H Συνθήκη της Λωζάννης – με συμβαλλόμενους τη Βρετανική Αυτοκρατορία, τις
Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ελλάδα, Ρουμανία και το Σερβο-κροατο-σλοβενικό Κράτος
αφενός και την Τουρκία αφετέρου – εγγυάται για τα πολιτιστικά δικαιώματα
(άρθρα 37-44 του Κεφαλαίου E’ υπό τον γενικό τίτλο «Προστασία των
Μειονοτήτων») των τριών «μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της Τουρκίας (της
ελληνικής, της αρμενικής και της εβραϊκής)».
Υπήρχε – υπάρχει ακόμη ίσως – η αντίληψη ότι η Τουρκία θα ήθελε να
τροποποιήσει τη Συνθήκη αυτή ή να μεθοδεύσει την ακύρωσή της, όμως τα
τελευταία περίπου δέκα χρόνια η Άγκυρα δηλώνει ακλόνητη πίστη και απόλυτη
δέσμευση στη Συνθήκη κι αυτό γιατί τα άρθρα 37-44 εξυπηρετούν εξ αντιδιαστολής
τις θέσεις της στο Κουρδικό: εφόσον οι Κούρδοι δεν είναι μη μουσουλμάνοι, δεν
μπορούν να έχουν μειονοτικά δικαιώματα.
Φορτισμένος συναισθηματικά φαίνεται πως θα είναι ο φετινός εορτασμός – στα
πλαίσια του οποίου πρόκειται να γίνουν και δύο ημερίδες, στο Πανεπιστήμιο και
το Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης – αν κρίνει κανείς από τη χθεσινή
ανακοίνωση του δραστήριου Συλλόγου Ατατουρκικής Σκέψης ότι «στις ημέρες μας
στόχος των εχθρών της Τουρκίας είναι η αχρήστευση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Κάποιοι, με πρωταγωνιστή την Ευρωπαϊκή Ένωση, σκευωρούν ώστε να επαναφέρουν
στην επικαιρότητα τη Συνθήκη των Σεβρών».