Πάνω από τη λίμνη του Μόρνου στο Ράλι Ακρόπολις του 1991, μαζί με τον Jigger

Απλός άνθρωπος ο Κώστας Στεφανής, αλλά όχι απλοϊκός. Ξεκινάει πάντα με ένα

χαμόγελο και τις καλύτερες προθέσεις. Αναζητά πάντα κάτι καινούργιο να μάθει

και δεν φοβάται να δουλέψει σκληρά. Έχει δίψα για ζωή και δεν χάνει εύκολα το

χιούμορ του, ακόμα και στα δύσκολα. Και αν κάποιος σήμερα ζηλεύει τη θέση του,

θα πρέπει να γνωρίζει ότι χρειάζεται να κοπιάσει σκληρά για μερικές δεκαετίες!

Δεν γίνεσαι εύκολα ο πιο πετυχημένος Έλληνας συνοδηγός αγώνων.

«Γεννήθηκα το 1949 στο Μοσχάτο και το μικρόβιο των αγώνων το κόλλησα από έναν

συμμαθητή μου στο σχολείο. Κάπου στα 1966-67 κάναμε κοπάνα και πήγαμε να δούμε

Ράλι Ακρόπολις. Μαγεύτηκα από τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, αλλά όχι από το

τιμόνι. Το κάθισμα του συνοδηγού με τα τόσα όργανα που είχε μπροστά του μου

πυροδότησε το όνειρο. Και το έκανα πραγματικότητα στα 1970, όταν ενηλικιώθηκα

και έβγαλα αγωνιστική άδεια. Από το κάθισμα του συνοδηγού, ιδιαίτερα όταν

κάναμε δοκιμές, γνώρισα μια Ελλάδα που ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Τη λάτρεψα

πραγματικά και λυπάμαι που κάποια κομμάτια της έχουν χαθεί στα χρόνια που

πέρασαν, είτε από φωτιές είτε από τσιμέντινους βιασμούς!»

Πολλοί ίσως αναρωτιούνται τι κάνει ένας συνοδηγός αγώνων και αν είναι κανονικό

επάγγελμα. Ο Κώστας χαμογελά με νόημα:

«Αν ήμουν συνοδηγός αγώνων ράλι στο εξωτερικό θα ήμουν βαθύπλουτος και θα με

πηγαινοέφερναν ελικόπτερα. Στην Ελλάδα ούτε να το σκέπτεσαι… Είναι χόμπι και

οι περισσότεροι βάζουν χρήματα από την τσέπη τους. Τώρα, ένας συνοδηγός

φοβάμαι πως τα κάνει όλα μέσα στο αυτοκίνητο… Νοερά κρατάει και το τιμόνι!

Πριν από τον αγώνα κάνει αναγνώριση των ειδικών διαδρομών που έχουν επιλεγεί

και τις καταγράφει μέτρο προς μέτρο, στροφή προς στροφή. Μετά κάνει

επαλήθευση, βγάζει πώς θα πάει ο οδηγός στα σέρβις, προγραμματίζει πόσα και τι

είδους ελαστικά θα χρησιμοποιηθούν, ελέγχει πόσα καύσιμα θα χρειαστούν,

δηλώνει συμμετοχή στον αγώνα και – στην Ελλάδα πάντα – οργανώνει και πού θα

μείνει η ομάδα. Όταν έρθει η ώρα του αγώνα, παρακολουθεί τα όργανα και τα

χρονόμετρα και κατευθύνει τον οδηγό διαβάζοντας τις σημειώσεις του… 100

πατημένη δεξιά, σε πατημένη αριστερή διαρκείας, γυρίζει και κλείνει στον

φράκτη, ανηφορίζει με 150 στο μεγάλο πεύκο, κλειστή δεξιά, προσοχή στην έξοδο

τρύπα, 150 φρένα στα μελίσσια, σε φουρκέτα αριστερή μπούκα…».

Πώς είναι όμως η Ελλάδα όταν πηγαίνεις τόσο γρήγορα με ένα αγωνιστικό

αυτοκίνητο;

«Μην κοιτάς μόνο τον αγώνα. Όταν κάνουμε αναγνώριση, το ευχαριστιέμαι

πραγματικά. Σταματώ στα όμορφα μέρη, γνωρίζω ανθρώπους, πίνω και κανένα

τσίπουρο. Στον αγώνα, όμως, όλα αλλάζουν. Δεν έχεις περιθώριο να αφεθείς στην

ομορφιά της πατρίδας μας, λόγω της επικινδυνότητας του σπορ. Είναι σαν να

τρέχεις την ταινία στο βίντεο για να πας στην σκηνή που αγαπάς! Και η σκηνή

που ψάχνεις είναι το τέλος της ειδικής διαδρομής. Βέβαια, ενδιάμεσα, σκέπτομαι

ότι να, εδώ είχα δει εκείνον τον σκαντζόχοιρο και εκεί βρήκα αυτό το παράξενο

μανιτάρι. Ααα και πιο πέρα είχαμε τουμπάρει τις προάλλες!

Από την άλλη, είναι τόσο όμορφη η Ελλάδα και οι άνθρωποί της – ιδιαίτερα στα

ορεινά κομμάτια – που αισθάνομαι αληθινά περήφανος που γεννήθηκα εδώ. Όλυμπος,

Πάρνωνας, Πάρνηθα (αριστερά από την κορυφή προς Αυλώνα), Τυμφρηστός, Γκιώνα,

Βαρδούσια, Πίνδος, εκεί πάνω από την τεχνητή λίμνη Αώου, μέρη σπάνια και πολύ

αγαπημένα. Μονάχα που με πονάει όταν βλέπω να φτιάχνουν ασφάλτινους λεωφόρους

επάνω στα βουνά και εκεί που ήταν οι φτέρες να βλέπω σκουπίδια και, το

χειρότερο, σε όλα αυτά προστίθενται και εικονίσματα, γιατί κάποιοι δεν

έφτιαξαν τον δρόμο σωστά. Αν έχεις γνωρίσει τον αείμνηστο μπαρμπα-Γιώργο τον

«Ταρζάν», που γι’ αυτόν ένα ματσάκι αμάραντου είχε αμύθητη αξία, τότε βλέπεις

τη σημερινή πραγματικότητα και στενοχωριέσαι».

Πολυπρωταθλητής με όνειρα

Ο Κώστας Στεφανής σε αγώνα στα Κανάρια Νησιά. «Τιμώ την Ελλάδα και βάφω το

κράνος μου στα χρώματα της σημαίας»

Πολλοί λένε ότι εάν μπορούσε κάποιος να τρέξει με συνοδηγό τον Κώστα

Στεφανή είναι απολύτως σίγουρο ότι θα βγει πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία

του. Ο ίδιος, όμως, μοιάζει να εκνευρίζεται όταν το ακούει.

«Δεν είναι αλήθεια. Μπορεί να συμβαίνει τα τελευταία 15 χρόνια, αλλά

πιστεύω ότι όλα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Δεν επαναπαύομαι ποτέ. Έχω

ολοκληρωμένη πρόταση για το πώς στήνονται οδηγός και αυτοκίνητο, ενώ για μένα

μετράει πολύ το ότι γνωρίζω τον τόπο, τον χώρο. Δεν είναι χωρίς γνώσεις και

κόπο τα 14 πρωταθλήματα που έχω πάρει, ενώ σπίτι μου έχω πάνω από 300 Κύπελλα

νίκης, που – δεν μπορεί – κάτι λένε! Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, αλλά

όχι συνολικά. Έχω ακόμα τη λύσσα, τον έρωτα και το πάθος για να ακολουθήσω ένα

πλήρες πρόγραμμα Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι. Θα το παλεύω ασταμάτητα και θα

το ονειρεύομαι πάντα».

INFO

Οι πιο γνωστοί οδηγοί με τους οποίους έχει γράψει ιστορία ο Κώστας Στεφανής

είναι ο Jigger – Γ. Βαρδινογιάννης και ο Ιαβέρης – Τάσος Μαρκουίζος. Φέτος

είναι και πάλι πρωταθλητής στην κατηγορία του και επιμελείται για 5η χρονιά

την εκπομπή «Traction» στο Mega Channel.