Μια μέρα, ένας γείτονας έφερε στον Χότζα δυο κανάτες κρασί ζητώντας του να του

πει ποιο είναι το καλύτερο. Εκείνος ήπιε μια κούπα από τη μία κανάτα κι

αποφάνθηκε αμέσως: «Της άλλης κανάτας είναι το καλύτερο». Μα, Χότζα μου, αφού

δεν το δοκίμασες, αντέτεινε ο γείτονας, πώς το ξέρεις; «Χειρότερο από αυτό εδώ

δεν γίνεται», ήταν η απάντηση του Χότζα.

Τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών θα πρέπει, βέβαια, να τα αξιολογήσει

κανείς από τη σκοπιά των νικητών και από τη σκοπιά των ηττημένων. Από την

αναζήτηση τού γιατί κέρδισαν οι μεν προκύπτει το γιατί έχασαν οι άλλοι. Η

παραπάνω ιστορία μού φαίνεται ότι ταιριάζει απόλυτα στην έκβαση της

προχθεσινής εκλογικής αναμέτρησης στην Τουρκία.

Υπάρχει, όμως, και μια μερίδα που δεν εμπίπτει σε καμιά από τις δύο

κατηγορίες: εκείνοι που φαίνεται να κέρδισαν, ενώ έχουν στην πραγματικότητα

χάσει. Συγκεκριμένα, το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΛΡΚ), το κόμμα που ήλθε

δεύτερο στις τουρκικές εκλογές και κατ’ επέκταση η τουρκική Κεντροαριστερά.

Η Κεντροαριστερά παίρνει παραδοσιακά στην Τουρκία γύρω στο 30% των ψήφων. Το

ΛΡΚ πήρε προχθές 19% και μάλιστα, όπως φαίνεται, με αρκετές δανεικές ψήφους.

Προσθέτοντας κανείς στο ποσοστό αυτό το 1,5% του Κόμματος Δημοκρατικής

Αριστεράς (Έτζεβιτ) και το 1,5% της Νέας Τουρκίας (Τζεμ) φθάνει στο 22%, που

είχε πάρει ο Έτζεβιτ στις προηγούμενες εκλογές (1999). Το ΛΡΚ δεν μπόρεσε,

μόλο που ήταν σαφές ότι ήταν το μόνο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα ξεπερνούσε

το εκλογικό όριο του 10% και παρά τη φθορά και τη διάλυση όλων των

κεντροδεξιών σχημάτων να συγκεντρώσει το παραδοσιακό ποσοστό της

σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς. Είναι προφανές ότι το θέμα της εκπροσώπησης της

Κεντροαριστεράς στην Τουρκία θα παραμείνει ανοιχτό για καιρό ακόμα.