Ήταν αποφασισμένος από πολύ νωρίς ο κ. Γιάννης Στουρνάρας να σπουδάσει

Οικονομικά και δεν του άλλαξε μυαλά ούτε ο «καβγάς» που είχε με τον πατέρα του

το καλοκαίρι του 1974. Εκείνος, βλέπετε, τον ήθελε στο Πολυτεχνείο. Του

ερχόταν κάπως άσχημα οι άριστοι βαθμοί του γιου του, απόφοιτου του δημοσίου

Γυμνασίου Φιλοθέης, να «χαραμιστούν» στα Οικονομικά, που τότε, κατά κοινήν

ομολογία, δεν έχαιραν και μεγάλης εκτιμήσεως: θεωρούνταν η αποκλειστική

διέξοδος σπουδών για τους μαθητές που δεν αγαπούσαν ιδιαίτερα τα Αρχαία, αλλά

δεν ήταν και τόοοοσο δυνατοί στα Μαθηματικά.

Στα τριάντα σχεδόν χρόνια που πέρασαν από τότε, με δεδομένο ότι ο γιος

πήρε το πτυχίο του από το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής της Αθήνας, έκανε σε

χρόνο ρεκόρ το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό του στην Οξφόρδη, όπου και

δίδαξε, διαπραγματεύτηκε επιτυχώς για την είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ,

ηγείται της Εμπορικής Τράπεζας και επέστρεψε ως καθηγητής στο Πανεπιστημιακό

Τμήμα από το οποίο αποφοίτησε, δεν χωρεί πλέον καμιά αμφιβολία ότι αυτός ήταν

που είχε περισσότερη διορατικότητα και σωστή… κρίση.

«Για να γίνει κάποιος καλός οικονομολόγος πρέπει να έχει κρίση». Σ’ αυτό ο κ.

Στουρνάρας είναι κατηγορηματικός και εξηγεί: «Το πρώτο στοιχείο, που θα

προσπαθούσα να ανιχνεύσω σε ένα νέο, που θα επιθυμούσε να γίνει οικονομολόγος,

δεν είναι το πόσο καλός είναι στα Μαθηματικά, στην Κοινωνιολογία ή την

Ιστορία, άλλα την κριτική του ικανότητα. Θα του έκανα λοιπόν ένα μικρό τεστ.

Θα του έλεγα ότι ο τάδε οικονομολόγος υποστηρίζει αυτό, ο δείνα οικονομολόγος

το άλλο και θα του ζητούσα σε ένα κείμενο μιας σελίδας να εντοπίσει πού

διαφέρουν οι απόψεις των δύο οικονομολόγων ή αν όντως υπάρχει ουσία στη μεταξύ

τους διαφορά. Θέλω, μ’ αυτό το παράδειγμα, να καταδείξω ότι επειδή ακριβώς τα

Οικονομικά είναι κοινωνική επιστήμη – κάτι που πολλοί ξεχνούν – δεν αρκεί μόνο

να σκέπτεται κάποιος γρήγορα, αλλά έχει τεράστια σημασία και το πόσο βάθος

έχει η σκέψη του.

Το διαφορετικό, το συναρπαστικό, στο επάγγελμα του οικονομολόγου, είναι ότι

στην ουσία πρόκειται για έναν πολλαπλό τρόπο σκέψης. Το έχει πει ο Κέινς, ότι

«ο καλός οικονομολόγος πρέπει να είναι και μαθηματικός και ιστορικός και

αδιάφθορος σαν καλλιτέχνης, κάτι σαν βουλευτής και τόσο πραγματιστής, όσο ένας

πολιτικός». Κάθε πρόβλημα λοιπόν το αντιμετωπίζεις, το δουλεύεις, το

επεξεργάζεσαι, ανάλογα με τις ιδιαίτερες πτυχές του και ως μαθηματικός και ως

ιστορικός και ως κοινωνιολόγος. Γι’ αυτό ακριβώς και θεωρώ ακραίο το γεγονός

ότι πολλά παιδιά κάνουν τεχνικά οικονομικά και αγνοούν ότι η οικονομία είναι

κοινωνική επιστήμη».

«Η δουλειά του οικονομολόγου», περιγράφει ο κ. Στουρνάρας, «είναι είτε να

μεγιστοποιεί την απόδοση για δεδομένους πόρους, είτε να ελαχιστοποιεί τους

πόρους για δεδομένη απόδοση». Ωστόσο διαχωρίζει τον ακαδημαϊκό από τον

τεχνοκράτη οικονομολόγο: «ο ακαδημαϊκός ενδιαφέρεται περισσότερο για τη

λεπτομέρεια, προχωράει σε βάθος, ενδιαφέρεται για την οικονομική θεωρία. Ο

τεχνοκράτης είναι περισσότερο, αυτό που θα λέγαμε, άνθρωπος της

πραγματικότητας, πατάει τα πόδια του στη γη. Θέλει να δουλέψει ως οικονομικός

διευθυντής σε μιαν επιχείρηση, σε μια τράπεζα, στο Δημόσιο».

Τα Οικονομικά, κατά τον κ. Στουρνάρα, δίνουν σήμερα πλέον πολλές

επαγγελματικές διεξόδους, πολύ περισσότερες απ’ ό,τι τα παλαιότερα

χρόνια:«τότε θεωρούνταν λιγάκι μπας-κλας το να κάνει κάποιος Οικονομικά. Τώρα

όμως απ’ τη μια το άνοιγμα των αγορών και απ’ την άλλη η κοινωνική απαίτηση

για ορθολογικές αποφάσεις ανέδειξαν τη σημαντικότητα των οικονομολόγων, που

είναι εκ των πραγμάτων οι επιστήμονες που μπορούν να τις λάβουν».

Κι αυτή η σημαντικότητα είναι γεγονός που αποτυπώνεται και στον μεγάλο αριθμό

μορίων που χρειάζεται ένας υποψήφιος για να εισαχθεί σε μια Οικονομική Σχολή.

Ωστόσο το πτυχίο της Σχολής και μόνο δεν αρκεί. Ο κ. Στουρνάρας σ’ αυτό είναι

ξεκάθαρος: «Το μεταπτυχιακό είναι απαραίτητο. Όχι απαραιτήτως διδακτορικό,

αλλά μάστερ οπωσδήποτε. Στην περίπτωση βεβαίως του νέου, που ενδιαφέρεται να

ακολουθήσει μια καλή επαγγελματική σταδιοδρομία κι όχι απλώς να «χωθεί» κάπου.

Εκτιμώ όμως ότι η «μόδα» του Μάστερ οφ Μπίζνες Αντμινιστρέισον (ΜΒΑ) φθίνει.

Εγώ θα συνιστούσα πρώτα να κάνουν γενικά Οικονομικά, δηλαδή Μικροοικονομία,

Μακροοικονομία και μετά να επιλέξουν κάτι ανάλογα με την κλίση τους. Αν θέλουν

να έχουν ακαδημαϊκή καριέρα να πάνε προς τα Μαθηματικά και την Οικονομετρία.

Αν θέλουν να κάνουν επαγγελματική καριέρα να πάρουν Χρηματοοικονομική. Επίσης

μεγάλη ζήτηση έχει σήμερα ο συνδυασμός Πληροφορικής με Λογιστική και

Λογιστικής με Χρηματοοικονομικά, ενώ περιζήτητοι είναι κι αυτοί που

ασχολούνται με διεθνή λογιστικά πρότυπα. Γενικότερα πιστεύω ότι ο

οικονομολόγος είναι από τα επαγγέλματα που θα έχουν ζήτηση στο μέλλον. Τα

Οικονομικά σε πάνε παντού, αρκεί να τα δεις με τον σωστό τρόπο, γιατί δεν

είναι παρά ο τρόπος σκέψης για να αναλύεις τα προβλήματα της απλής καθημερινής ζωής».

Τελευταία Νέα