«Η ζωή είναι εξέλιξη, δεν έχει απόλυτη αρχή»

Θεωρώ πως δεν υπάρχει απόλυτη αρχή για ένα ανθρώπινο ον. Μόνο μια διαδικασία

ανάπτυξης μέσω της οποίας συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας όλο και περισσότερο.

Ο θάνατος έρχεται για κάποιους ως μια ξαφνική στιγμή – όταν ο εγκέφαλος παύει

να λειτουργεί (όμως, αυτό δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε και τόσο καλά) –

αλλά για κάποιους άλλους ως σταδιακή φθοροποιός διαδικασία. Κάτι σαν

αντικατοπτρισμός της αρχής της ζωής. Όλα αυτά είναι υποκειμενικά, γι’ αυτό για

νομικούς λόγους αξίζει να προσδιορίσουμε συγκεκριμένα, αν και αυθαίρετα,

στάδια της πορείας της ζωής.

Ο καλύτερος ορισμός της ζωής είναι ότι εξελίσσεται. Και εξέλιξη σημαίνει ότι:

αναπαράγει τον εαυτό της με μικρές παραλλαγές σε κάθε γενιά κι αυτές οι

παραλλαγές εξακολουθούν να κληρονομούνται. Η φυσική επιλογή – η επιβίωση του

καταλληλότερου – που διασφαλίζει ότι οι επόμενες γενιές είναι όλο και καλύτερα

προσαρμοσμένες στις εκάστοτε συνθήκες. Η γνώση ότι η ζωή εξελίσσεται μας βοηθά

να σκεφτούμε τις απαρχές της. Οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί δεν χρειαζόταν να

είναι τόσο περίπλοκοι όσο οι μοντέρνοι, ούτε καν περίπλοκοι όσο ένα βακτήριο.

Γιατί μόλις ένα μόριο ή μια μικρή συνάθροιση μορίων θα ξεκινούσε ν’ αναπαράγει

τον εαυτό του με παραλλαγή και να κληρονομεί αυτή την παραλλαγή, θα ξεκινούσε

η εξέλιξη. Η ζωή ήταν τότε στα πρώτα σκαλοπάτια μιας κλίμακας που αύξανε,

ολοένα και περισσότερο, την πολυπλοκότητα και την ικανότητα επιτυχούς

προσαρμογής.

Δεν έχουμε καταγραφή αυτή της πρώιμης ζωής, αλλά ένα αληθοφανές σενάριο κάνει

λόγο για το RNA, ένα μόριο όμοιο με το DNA. Βρίσκουμε το RNA στην καρδιά των

κυτταρικών μας διεργασιών, στο ριβόσωμα, κι αυτό ίσως να είναι απομεινάρι

πρώιμης ζωής.

Ο σερ Τζον Σάλστον είναι βιολόγος, ένας από τους τρεις φετινούς

νομπελίστες Ιατρικής, διευθυντής του Sanger Institute στη Βρετανία