Αν αφιερώναμε λίγο χρόνο να μελετήσουμε και να σκεφθούμε πού πρέπει να ρίξουμε

την ψήφο μας. Τι ζητάμε από αυτούς που ζητούν την ψήφο μας. Αν εκπαιδευόμασταν

να διακρίνουμε πίσω από τη βιτρίνα. Αν είχαμε ως κριτήριο επιλογής την κάλυψη

των πραγματικών αναγκών μας. Την ικανοποίηση των απαιτήσεών μας. Αν τα

χαρακτηριστικά των προσώπων που ψηφίζουμε ήταν η αξιοσύνη, η δοκιμασμένη – όχι

απαραίτητα στην πολιτική – συμμετοχή και η προσφορά στα κοινά. Αν μπορούσαμε

να πληροφορηθούμε σε λίγα λεπτά για τις θέσεις, τις ιδέες και τη δραστηριότητα

των υποψηφίων, θα ψηφίζαμε σίγουρα τον καλύτερο. Επειδή τίποτε απ’ όλα αυτά

δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε, ρίχνουμε ό,τι να ‘ναι στην κάλπη. Έχουμε

αποφασίσει για τον επικεφαλής. Και το υπόλοιπο ψηφοδέλτιο, σε διαστάσεις

σεμέν, ακόμη κι αν δεν έχει σταυρούς, δεν μας ενοχλεί και πολύ. Κι είναι πολλά

αυτά που δεν έχουν σταυρούς. Αν και σημαντικός ο λόγος και ο ρόλος των

συμβούλων, αν δεν έχουμε ιδιαίτερο, προσωπικό ενδιαφέρον, τους υποτιμούμε.

Ωστόσο, η καθαριότητα, ο πεζόδρομος, το πράσινο, οι παιδικές χαρές, η

διαχείριση των κονδυλίων δεν είναι έργο ενός. Είναι αποφάσεις συλλογικές. Και

για να ληφθούν, χρειάζεται η γνώμη και η ψήφος πολλών, οι προτάσεις και οι

ιδέες τους. Κι αυτοί που σχηματίζουν την πλειοψηφία ή ακόμη και τη μειοψηφία

θα πρέπει να είναι επιλεγμένοι. Και είναι στο χέρι μας να τους διακρίνουμε.

Αρκεί να δούμε και πίσω από τη βιτρίνα.

Τελευταία Νέα