Ο Μιχάλης Αράπογλου δηλώνει αρχιτέκτονας, αποκρύπτοντας έτσι τον τίτλο:

Διδάκτωρ Κοινωνικής και Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Παρισίων.

Έχει ειδικότητα στη Γεωγραφία Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης και αν του ζητήσεις

τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω, θα απαντήσει κάπως έτσι:

«Δεν σημαίνουν τίποτε απολύτως. Οι σπουδές είναι μια προσωπική διεργασία, που

επηρεάζεται πολύ από τον χαρακτήρα του ανθρώπου και τη συγκυρία. Κατ’ επέκταση

η εξειδίκευση κάποιου προσώπου είναι προσωπική υπόθεση και δεν αφορά το

κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο, κάθε κοινωνία και οικονομία οφείλει, αν λειτουργεί

σωστά και προς το συμφέρον της, να αξιοποιήσει την πραγματοποιηθείσα επένδυση.

Πολλές φορές το διδάκτωρ μεταφράζεται σε δικτάτωρ και το γεωγραφία σε

αγιογραφία, κι αυτό είναι η ελληνική πραγματικότητα».

«Ο επιούσιος στην Ελλάδα εξοικονομείται με το «μηχανικός». Το επιβάλλουν οι

θεσμοί, η εκπαίδευση και η διαμορφωθείσα κοινωνική, οικονομική, αλλά και

πολιτισμική κατάσταση. Το «αρχιτέκτονας» έχει περιορισμένη χρήση και σπάνια

σου δίνει δουλειά. Ο συνδυασμός αρχιτεκτονικής εργασίας και προσωπικής

ευχαρίστησης είναι σπάνιο πράγμα για τα ελληνικά δεδομένα. Η αλήθεια της

ιστορίας κρύβεται σε ανέκδοτα ή φράσεις όπως: αρχιτέκτονας-σερβιτόρος,

αρχιτέκτονας-υποψήφιος γαμπρός, αρχιτέκτονας εκπαιδευτικός κ.λπ.».

Βόλτα στον Ελαφότοπο, στο Ζαγόρι. Κάτω: Κουβέντα στο καφενείο, στο νησάκι των Ιωαννίνων

Γελάμε και οι δυό δυνατά, αλλά τον επαναφέρω στην πραγματικότητα λέγοντας πως

είναι από τους ελάχιστους Έλληνες με τόσο διεισδυτική ματιά στον χώρο που μας

περιβάλλει και εκείνος συνεχίζει:

«Εγώ έκανα ένα τόλμημα. Προσπάθησα να βρω μια σχέση ανάμεσα σ’ αυτό που λέμε

κοινωνία-οικονομία και σ’ αυτό που λέγεται αρχιτεκτονική, οικισμός, κατοικία,

κατασκευές. Πραγματικά διαπίστωσα ότι έχουν σχέση μεταξύ τους. Δεν χτίζεται

όπου να ‘ναι η καλύβα και τ’ αλώνι… δεν χτίζεται όπου τύχει η βρύση, ούτε η

εκκλησιά, ούτε το σχολείο. Απλά, χρειάζεται να εξασκούμε λίγο την παρατήρηση.

Να προσπαθούμε να βλέπουμε διαφορετικά, πιο προσεκτικά. Να εμβαθύνουμε το

βλέμμα, ώστε να βρίσκουμε τις λεπτομέρειες. Δεν βλέπουμε μόνο δέντρα… αλλά

ιτιές και δρυς και έλατα και πλατάνια. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε καλύτερα…

κάνουμε ανάγνωση του τοπίου… απλά πράγματα!

Δεν περνάς έναν τόπο, χωρίς να δεις κάτι. Όλοι οι τόποι έχουν

ενδιαφέρον…ΟΛΟΙ! Παντού υπάρχει η παρουσία του ανθρώπου, άλλωστε στη

Μεσόγειο είμαστε. Πολιτισμοί και πολιτισμοί, ο ένας πάνω στον άλλο…».

Τελειώνοντας τις σπουδές του στο Παρίσι, στα 1976, ο Μιχάλης επέλεξε τα

Γιάννινα, την Ήπειρο, για να εγκατασταθεί. Τον ρωτώ επίτηδες πώς είναι η ζωή

στην επαρχία… «Η επαρχία δεν είναι παρά μια νοητική κατασκευή των αστικών

κέντρων. Γενικότερα όσοι πιστεύουν ότι βρίσκονται σε κάποιο κέντρο,

δημιουργούν αυτόματα και μια μεγάλη ή μικρή επαρχία. Κέντρα όμως μπορείς να

φτιάξεις παντού. Το ζήτημα είναι να νιώθεις καλά, όπου κι αν βρίσκεσαι. Εγώ

έφτιαξα το δικό μου κέντρο. Εϊναι τα Γιάννινα και σε βεβαιώ ότι κι εδώ τα

παιδιά γίνονται με τον ίδιο τρόπο, ίσως μάλιστα καλύτερα κι από τις μεγάλες πόλεις!».

Τα Γιάννινα και ο Μιχάλης

Γενέτειρα του Μιχάλη είναι η Θεσσαλονίκη, αλλά επιλογή του ήταν να μείνει στην

Ήπειρο. Εκείνος ξέρει καλύτερα γιατί. «Είναι πάρα πολλά τα πράγματα που

ομορφαίνουν τη ζωή μου εδώ. Θα σου πω ένα που περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα άλλα.

Είναι η ορεινή αίσθηση, που αλλάζει την πρόσληψη του χώρου και την αντίληψη

του χρόνου. Επίσης αγαπώ πολύ το νερό που είναι ένα κινητό σημείο της Ηπείρου.

Είτε πρόκειται για σύννεφα, βροχή, πηγή, ποτάμι, λίμνη, ομίχλη ή υγρασία,

είναι μια κίνηση, ένας κύκλος μέσα στον χρόνο, που καθορίζει τον τόπο και τον

άνθρωπο. Κατά έναν μυστηριώδη τρόπο, μεταβάλλει τα πάντα σε ποίηση!».

Η τελευταία ερώτηση αφορά τα όνειρά του, τους επόμενους στόχους: «Ο άνθρωπος

κάνει πολλά όνειρα, που σε κάθε ηλικία του, ο αριθμός και το είδος τους

διαφέρει σε μεγάλο βαθμό. Βέβαια, λίγα απ’ αυτά πραγματοποιούνται. Προσωπικά,

αυτήν τη στιγμή δίνω προτεραιότητα στη συμμετοχή μου στις δημοτικές και

νομαρχιακές εκλογές με τον συνδυασμό «Γιάννινα – Πρώτη Πόλη» με υποψήφιο

δήμαρχο τον Νίκο Ζαρμπαλά. Για μένα σημαίνει προσπάθεια για την υλοποίηση ενός

οράματος, που θέτει, στη δεδομένη στιγμή, τον πήχη του τόπου πολύ ψηλά».

INFO

Τα Ιωάννινα, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού, και άτυπα του γεωγραφικού

Διαμερίσματος της Ηπείρου, απέχουν 430 χλμ. από την Αθήνα και 370 χλμ. από

Θεσσαλονίκη (μέσω Κοζάνης).

Τελευταία Νέα