Το τι ακούμε από συγγενείς και φίλους για την εικόνα μας στους τηλεοπτικούς

φεγγίτες δεν περιγράφεται. Γιατί πρέπει να απολογηθούμε για τα «βαποράκια» της

ενημέρωσης, τους «παντογνώστες» και «βαθυστόχαστους» αναλυτές, μεταμφιεζόμενοι

με απίστευτη ευκολία σε πραγματογνώμονες, νομικούς, άμισθους πληροφοριοδότες

του Μέσου που τους καλεί (ενδεχομένως γιατί κανείς δεν τους διαβάζει) και

γιατί όχι σε εισαγγελείς, δικαστές και ανθρωποφύλακες. Είμαστε περισσότεροι

εμείς που πρέπει να απολογηθούμε από όσους κατηγορούνται. Απόδειξη, το γεγονός

ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι περιφέρονται από παράθυρο σε παράθυρο και από

φεγγίτη σε φεγγίτη. Κρέμονται από τα χείλη τους οι συντονιστές με την ελπίδα

να υφαρπάξουν χωρίς κανένα κόστος πληροφορίες που αδυνατούν οι ίδιοι να

συλλέξουν. Ποιος σοβαρός επαγγελματίας θα αποκαλύψει το ρεπορτάζ του δωρεάν;

Αλλά και οι «μαϊντανοί» δεν το κάνουν για να τους γνωρίσει ο θυρωρός της

πολυκατοικίας τους. Κάποιοι πασχίζουν (και γιατί όχι;) για την αύξηση της

κυκλοφορίας των εντύπων τους. Οι άλλοι όμως, με περισσό θράσος, εμφανίζονται

σαν να διεξάγουν οι ίδιοι τις ανακρίσεις, σαν να συντάσσουν ακόμη και τις

απολογίες των κρατουμένων ή να δακτυλογραφούν τις πραγματογνωμοσύνες. Η ευφυΐα

ή κουτοπονηριά διευκολύνει καθώς αντιλαμβάνονται ότι στον ορυμαγδό των

πληροφοριών ποιος θα κάτσει να διασταυρώσει ή να θυμηθεί την ανακρίβεια, το

ψεύδος και τη φαντασία που επιστρατεύθηκε για το δεκάλεπτο της δημοσιότητας.

Μία γενική εικόνα καταγράφεται στον θεατή και ευτυχώς λόγω αλάθητου ενστίκτου

του, αρνητική.