Η γειτονιά του ελληνικού χιπ χοπ

Μια ανηφόρα είναι η οδός Σολωμού στο Πέραμα που ξεκινάει από τον παραλιακό

δρόμο και ώσπου να φτάσεις στο τέρμα της, σου έχει περάσει το μήνυμα ότι η

γειτονιά θέλει να διατηρήσει την ησυχία της αλλά και όλα τα χαρακτηριστικά του

μικροαστικού της παρελθόντος. Ατμόσφαιρα του ’60 ξαφνικά γύρω σου (ναι, έτσι

αισθάνεσαι) και κάπου στο μέσον της ανάβασης ένα ξυρισμένο κεφάλι με μουσάκι,

σαν μπόντιγκαρντ, σε μια είσοδο που περιβάλλεται από γκράφιτι.

Ουπς εδώ κάτι γίνεται, λες, και ώσπου να σκεφτείς τα περαιτέρω και να

προσαρμοστείς στο μαύρο χρώμα του εσωτερικού έχεις διαβεί την πόρτα του

εμβληματικού σημείου της ραπ κουλτούρας στα μέρη μας: To «Intro» (δισκάδικο

και ουσιαστικά τόπος συνάντησης των Ελλήνων ράπερ) ιδρύθηκε πριν από 15 μήνες

και είναι από τα πολλά βήματα της «κολεκτίβας του low bap» να αποκτήσουν τη

δική τους βάση και να θέσουν δικούς τους όρους ύπαρξης στο μουσικό γίγνεσθαι

της Ελλάδας.

Εντός ολίγου, και αφού ανεβούμε τη μικρή σιδερένια σκάλα που οδηγεί στο

πατάρι του καταστήματος, θα μάθουμε από τον κυριότερο εκφραστή του ραπ

«κινήματος» στην Ελλάδα (και τον εμπνευστή της ιδέας «low bap», που λέει

υποστήριξε τον λόγο σου με τη ζωή σου και το αντίθετο), Μιχάλη Μυτακίδη ή Β.D.

Foxmoor ότι εντός ολίγου η… μικροαστική οδός Σολωμού του Περάματος θα

μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί και oδός low bap.

Δίπλα στον Μιχάλη και το έτερο μέλος των Active Member (και no 2 στην

«ιεραρχία» του low bap) Νικήτας ή Χ-Ray, στυλοβάτης και αυτός όπως ο Μιχάλης

της «νέας κοινωνίας» που αναπτύσσεται σιγά -σιγά στο Πέραμα. Δηλαδή;

Εκτός από την ομάδα παραγωγής «Free style productions» (που αλιεύει χιπ χοπ

γκρουπ και ασχολείται με την παραγωγή δίσκων), εκτός από το δισκάδικο

(«Intro») αλλά και το στούντιο ηχογράφησης – «Πέρασμα» – (που έφτιαξαν ένα

στενό πιο κάτω στο υπόγειο του πατρικού σπιτιού του Μιχάλη ), σε λίγες ημέρες

εγκαινιάζουν και την «Κοσμογωνιά», μια καφετέρια δίπλα στο Intro – «για να

δουν λίγο άσπρη μέρα τα σπίτια μας» – αλλά και τον πολιτιστικό σύλλογο

«Πράξια», όπου θα υπάρχει δανειστική βιβλιοθήκη και υπολογιστές, «γιατί μας

έχει φάει η αμορφωσιά και πρέπει να συμμαζευτούμε λιγάκι». Και αν νομίσατε ότι

τελειώσαμε εδώ, απατάστε. Αυτή την εποχή δημιούργησαν και τη δική τους

δισκογραφική εταιρία, την «8ctagon» -«ο χώρος είναι πιο κάτω, στη Σολωμού»- κι

όλα αυτά έχουν και τις δικές τους σελίδες στο Internet (με κεντρικό το http: //www.lowbap.com). Όπου

να ‘ναι λήγει και το συμβόλαιο των Active Member με την Warner «κι έτσι

παίρνουμε τα πράγματα εξ ολοκλήρου στα χέρια μας, με όποιο κόστος και όποιο

τίμημα» λέει ο Μιχάλης Μυτακίδης.

«Τι να γίνει, αναγκαστήκαμε να γίνουμε και ελαφρώς επιχειρηματίες για

να μπορούν τα δέκα – δεκαπέντε παιδιά που ήταν μέσα στη φάση και δούλευαν στα

καράβια να κάνουν κάτι μ’ αυτό το πραγματάκι, να τους δίνει ψωμί».

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Η ιδέα του low bap – που ουσιαστικά είναι ένας

κώδικας ζωής που απαιτεί συνεχή εγρήγορση και απόλυτα συνειδητές επιλογές –

δεν υπήρχε περίπτωση να αναπτυχθεί αν δεν ήταν συγκεντρωμένο σε ένα χώρο κι αν

δεν είχε τα δικά του μέσα για να επιβιώσει.

«Δεν είδες τι έχει γίνει στο έντεχνο; Βλέπεις τον Ρέμο μαζί με τη Γαλάνη σ’

εκείνα τα γελοία βραβεία στην τηλεόραση και το θεωρείς φυσικό. Ή να φωνάζουν

τα κοριτσάκια Καίτη, Καίτη (Γαρμπή) την ώρα που στο βίντεο γουόλ έχει τον

Λοΐζο. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Γιατί και στο εξωτερικό υπάρχουν

καταστάσεις ποπ και μαζικές αλλά όλες οι φωνές έχουν τον χώρο τους, δεν

χάνεται κανείς».

– Ενώ εδώ;

«Εμείς αν δεν μαντρώναμε το πράγμα γύρω μας θα είχε πάει στο διάολο προ

πολλού. Εδώ χάθηκαν οι ροκ μπάντες… Την ώρα που βρίθει το σκουπιδαριό από

τις εταιρείες. Έτσι όπως τα έκαναν τώρα, ας τα χαίρονται».

«Πολιτικός λόγος, αλλά με αφετηρία τον πολιτισμό»

Αιχμηρός ακατέργαστος λόγος που δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά

τους, βιώματα από μια καθημερινότητα που αντανακλά καθαρά την αντίδραση των

νέων ανθρώπων στον εφησυχασμό του «τηλεοπτικού μας πολιτισμού». Ίσως γι’ αυτό

το χιπ χοπ είναι το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο μουσικό είδος σε όλα τα αστικά

κέντρα του δυτικού κόσμου (σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής Ένωσης

Δισκογραφικών Εταιριών για το 2001).

«Εμείς επικοινωνούμε πλέον με όλες τις χώρες της Ευρώπης, συμμετέχουμε σε ξένα

φεστιβάλ και χωρίς να το ξέρουμε βρεθήκαμε πολλές φορές μπροστά σε ίδιες

ιδέες, όπως αυτή του low bap. Οι ίδιες ανησυχίες υπάρχουν παντού, οι ίδιες

αγωνίες. Και υπάρχει, πιστέψτε με, μια τεράστια υπόγεια δύναμη που θα την

ζήλευαν ακόμη και οι πολιτικοί. Αλλά αυτοί πού να πάρουν χαμπάρι τι

γίνεται…».

– Πολιτικά πού στέκεστε, έχετε ξεκαθαρίσει τις θέσεις σας;

«Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν Δυτικό άνθρωπο,

αριστερό, που όμως έμαθε πρώτα τους Μαύρους Πάνθηρες και τον Τσόμσκι και μετά

τον Μαρξ. Δεν είμαι παραδοσιακά αριστερός. Το μόνο που μπορώ να πω για τα

παιδιά του low bap είναι ότι προσέχουν τον λόγο τους, προσέχουν τι κάνουν, αν

και πολλά είναι μέσα στο κίνημα, έχουν ακτιβιστική δράση δηλαδή. Όμως αυτά τα

πράγματα πρέπει να τα παρακολουθείς από κοντά και να έχεις γνώσεις. Δεν

μπορείς να βγεις στον δρόμο έτσι, μπακαλίστικα.

Γι’ αυτό άλλωστε φτιάχνουμε τον πολιτιστικό σύλλογο, για να μπορέσει το low

bap να έχει έναν ξεκάθαρο πολιτικό λόγο – αλλά με αφετηρία του τον πολιτισμό.

Του χρόνου πάντως θα πάμε όλοι στη Θεσσαλονίκη».

– Γιατί;

«Γιατί εκεί θα γίνει η σύνοδος των G 8».

– Για συναυλία φαντάζομαι…

«Όχι μόνο» (!)

Η συζήτηση στρέφεται στον τρόπο που οι Έλληνες βλέπουν τους ξένους, στον…

υποτιθέμενο τερατώδες κίνδυνο που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία

λόγω μεταναστών.

«Δεν μας αγγίζουν τέτοια εμάς» λέει ο Μιχάλης. «Ετσι κι αλλιώς δεν είμαστε από

‘δω, είμαστε πρόσφυγες. Κι εδώ στο Πέραμα οι άνθρωποι έζησαν τα χειρότερα από

τους «αυτόχθονες ιθαγενείς». Γι’ αυτό όλοι κάποτε θέλαμε να φύγουμε να

γλιτώσουμε, αλλά με το που φεύγουμε, ξαναγυρνάμε».

– Γιατί;

«Ξέρω ‘γω; Εδώ οι άνθρωποι έχουν μια περίεργη σχέση με το φευγιό κι αυτό το

έζησα από μικρός».

– Εσύ όμως ξαναγύρισες στο Πέραμα. Κι όχι μόνο ξαναγύρισες αλλά το έκανες

κέντρο του low bap.

«Εδώ έχει ησυχία το βράδυ, ακούς τι συμβαίνει στο δίπλα σπίτι με κλειστή

πόρτα. Η Αθήνα έχει έναν περίεργο βόμβο όταν νυχτώσει».

«Μέσα σε όλες τις αντιθέσεις του το Πέραμα είναι ανθρώπινο…», συμπληρώνει ο Νικήτας.

Η μεγάλη παρέα του Περάματος

Οι «Brigada» από το Πέραμα και την Ελευσίνα, οι «Ρέλικα» από τη Χαλκίδα, το

Μέτσοβο και τα Άσπρα Σπίτια, οι «Βαβυλώνα» από το Πέραμα, οι «843 από το

Πέραμα και την Αμφιάλη, οι «Social Waste» από την Κρήτη, οι «ESV» από τη

Γερμανία (Έλληνες και Τούρκοι μαζί), οι «Typan Cycle» από τη Φινλανδία

(Έλληνες, Ινδοί και Φιλανδοί), η Sadahzinia (που δεν είναι πλέον η μοναδική

θηλυκή παρουσία του χιπ χοπ), oι «Ακρίτες» από την Αλεξανδρούπολη, οι

«Στοιχειωμένες Σκιές» από τη Χίο και πολλοί άλλοι ανήκουν στη μεγάλη παρέα του

Περάματος και πολλοί έχουν μετακομίσει εκεί.

Όπως λέει ο ιδρυτής της παρέας low bap, Β. D. Foxmoor, «τα πράγματα έχουν

τη δική της αισιοδοξία και τη δική της ελπίδα παρ’ όλο που μας λένε πεσιμιστές».