Η έκρηξη των γνώσεων δημιουργεί μια ολοένα αυξανόμενη συσσώρευση πληροφοριών,

γεγονός που ασκεί και ανάλογη πίεση για ένταξη και ενσωμάτωση της νέας γνώσης

στα αναλυτικά προγράμματα διογκώνοντας τα περιεχόμενά τους και το άγχος που

αυτό κατ’ επέκταση επιβάλλει σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Η τάση όμως να αξιολογούνται τα γνωστικά αντικείμενα για την αξία που έχουν ως

περιεχόμενα γνώσης, υποβαθμίζοντας τη σημασία της συναισθηματικής και

ψυχοκινητικής ανάπτυξης των μαθητών, είναι επισφαλής και επικίνδυνη. Γι’ αυτό

θα αναφερθώ σε ένα παλιό γνωστικό αντικείμενο, την Αισθητική Αγωγή, το οποίο

όμως επιβάλλεται να το δούμε, καθώς η διδακτική – μαθησιακή του αξιοποίηση

μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη δυνατοτήτων, αλλά και στην

καλλιέργεια δεξιοτήτων του συναισθηματικού και του ψυχοκινητικού τομέα.

Η μουσική συνιστά γλώσσα οικουμενική, πηγή χαράς και ισορροπίας, που βοηθά

στον αυτοπροσδιορισμό, στον εξευγενισμό και στην ισορροπία του ατόμου. Η

σημασία της είναι μεγάλη, καθώς έχει αποδειχθεί η συνάφειά της με την καλή

επίδοση στην ανάγνωση και στη γραφή, αλλά και στη γενικότερη ανάπτυξη της

δεκτικότητας και της αποδοτικότητας των μαθητών. Αποτελεί μέσο προσέγγισης και

επικοινωνίας με άλλους πολιτισμούς.

Ο χορός συμβάλλει στην ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού, στη διεύρυνση των

επικοινωνιακών δεξιοτήτων, στην απελευθέρωση του συναισθήματος, στην εμψύχωση

του ρυθμού και στις εκφραστικές δεξιότητες του σύγχρονου ατόμου.

Το θεατρικό παιχνίδι βοηθά το παιδί να αναπαράγει και να συνδιαλέγεται με την

πραγματικότητα παίζοντας μαζί της. Η επαφή με την ομάδα, η δυναμική της

συνεργασίας που αναπτύσσεται και η αλληλεπίδραση στη σχέση των δρώντων

προσώπων απελευθερώνει τη φαντασία και το συναίσθημα και οδηγεί στην ανακάλυψη

εκφραστικών δυνατοτήτων. Η θεατρική έκφραση ως είδος βιωματικής μάθησης και

τρόπος αφομοίωσης ηθικών και πολιτισμικών αξιών έχει μεγάλη σημασία.

Η εικαστική παιδική τέχνη, η μουσική, ο χορός, η μουσικοκινητική αγωγή, το

θεατρικό παιχνίδι και η θεατρική αγωγή αποτελούν περιοχές που

υποαντιπροσωπεύονται στα ωρολόγια προγράμματα, ενώ συχνά μετατρέπονται σε

δεκανίκια ενίσχυσης της διδασκαλίας των πρωτευόντων μαθημάτων. Η Αισθητική

Αγωγή αποσκοπεί στην καλαισθητική μόρφωση και στον εξανθρωπισμό του ατόμου με

την έννοια της καλλιέργειας τρόπων έκφρασης που παρέχουν τη δυνατότητα

δημιουργίας έργου με ήχους, λόγο, μουσική, εικόνες, κινήσεις.

Η αξία της καλλιτεχνικής δραστηριότητας και συνακόλουθα της Αισθητικής Αγωγής

ως διαδικασίας μύησης του νέου ανθρώπου στη δημιουργία μέσα πάντα από την

πράξη είναι ανεκτίμητη. Η ελεύθερη έκφραση, ως δημιουργική διαδικασία, πέρα

από το τελικό εξαγόμενο, κινητοποιεί ταυτόχρονα τη φαντασία, τις γνώσεις, τις

ικανότητες και τις δεξιότητες που ενεργοποιούν το σύνολο της ύπαρξης. Παρέχει

αυτοκυριαρχία και αυτοπεποίθηση, διαμορφώνει αισθητικό κριτήριο και εγείρει

στο παιδί την ανάγκη να αισθάνεται, να αναζητεί και να δημιουργεί το ωραίο.

Αναπτύσσει την κοινωνικότητα και καταστέλλει τον ανταγωνισμό και τον ατομισμό,

καθώς επιδέχεται πολλαπλότητα σωστών θεωρήσεων και πολυάριθμες προσωπικές

εκδοχές του ιδίου πράγματος. Η καλλιέργεια της τέχνης οδηγεί με μεγαλύτερη

αμεσότητα στη βίωση των αξιών της ζωής και δίχως άλλο συντελεί στη σύζευξη του

λογικού και του φανταστικού στοχεύοντας στην ισόρροπη γνωστική, ηθική,

συναισθηματική, αισθητική, σωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Λειτουργεί ως αρωγός, ώστε ο μαθητής να συλλάβει από μόνος του το ιδεατό

μετατρέποντάς το σε εφικτό μέσα από τη διαλλεκτική αλληλοσύνδεση του καθολικού

κόσμου με τον ατομικό.

Ο Χρήστος Χρήστου είναι πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

Τελευταία Νέα