ΗΘΟΠΟΙΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Κάποτε στη Δράμα.

ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ: Να περνάει καλά.

ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΝΤΟΝΑ: Να περνάει καλά.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ: Ότι μεγαλώνει.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ: Ναι, απογοητεύεται εύκολα.

ΚΡΥΦΗ ΤΟΥ ΕΛΠΙΔΑ: Να γράψει ένα σενάριο.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑ: Τον Ντοστογιέφσκι.

ΘΑ ΚΑΛΟΥΣΕ ΣΕ ΓΕΥΜΑ: Τη Μέριλ Στριπ.

Στο δραματικό σίριαλ του Antenna «Ποτέ δεν είναι αργά» πρωταγωνιστεί αυτή

την περίοδο ο ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος, που θεωρεί ότι τη μεγαλύτερη

επιτυχία του στην τηλεόραση την έκανε παίζοντας στην κωμωδία «Δύο ξένοι».

Χρωστάει πολλά στον Ανδρέα Βουτσινά, αλλά και στον Νίκο Κουτελιδάκη που του

άνοιξε τον τηλεοπτικό δρόμο, ενώ πιστεύει ότι τα ωραιότερα χρόνια που έζησε

ήταν όταν ήταν στην Πειραματική Σκηνή Τέχνης. Η παράσταση που του έχει μείνει

αξέχαστη είναι οι «Τρωάδες» στην Επίδαυρο και το όνειρό του, όταν ήταν παιδί,

ήταν να παίξει κάποια στιγμή τον Μάκβεθ.

ΕΡ.: Είστε υπέρ της λαϊκής ρήσης «ποτέ δεν είναι αργά»;

ΑΠ.: Δεν έχω το σύνδρομο της αισιοδοξίας που κατατρύχει πάρα πολλούς

απ’ ό,τι ακούω, αλλά το «ποτέ δεν είναι αργά» είναι συνυφασμένο με την ελπίδα

και όπως λέει μια άλλη λαϊκή ρήση «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».

ΕΡ.: Έστω και με καθυστέρηση 20 χρόνων;

ΑΠ.: Μα ακριβώς, επειδή έχουν περάσει 20 χρόνια, λέει κανείς «ποτέ δεν

είναι αργά».

ΕΡ.: Ο ερχομός της Ελένης (Μαρία Τζομπανάκη) στην τηλεοπτική σας ζωή

ήταν ευχάριστη έκπληξη;

ΑΠ.: Σίγουρα ήταν ευχάριστη έκπληξη, γιατί όσα προβλήματα και να σου

δημιουργεί αυτή η επανεμφάνιση στο τέλος η γεύση που μένει είναι γλυκιά.

ΕΡ.: Παρότι συνέβη λίγο πριν ανεβείτε τα σκαλοπάτια της εκκλησίας με

την Ιωάννα (Ναταλία Παπαϊωάννου);

ΑΠ.: Ο έρωτας είναι ένα ισχυρό συναίσθημα, το οποίο δεν μπορούμε να

κοντρολάρουμε. Γι’ αυτό και δημιουργεί φοβερές ανατροπές στη ζωή μας.

ΕΡ.: Όταν μάθατε ότι έχετε κόρη της… παντρειάς, το δεχθήκατε εύκολα;

ΑΠ.: Ακόμη δεν έχω μάθει ότι έχω κόρη στη σειρά. Αν μου συνέβαινε στην

πραγματικότητα, θα σοκαριζόμουν.

ΕΡ.: Ποια γεύση σάς έχει αφήσει η επιτυχημένη κωμωδία «Δύο ξένοι»;

ΑΠ.: Παρότι δηλώνω δραματικός ηθοποιός, η μεγαλύτερη επιτυχία στην

τηλεόραση ήρθε με τους «Δύο ξένους» που ήταν κωμωδία. Είναι μια πολύ γλυκιά

ανάμνηση.

ΕΡ.: Και τι σας είχε γοητεύσει στο πρόσωπο του… γκρινιάρη

Κωνσταντίνου Μαρκορά;

ΑΠ.: Η δυσκολία του να εκφράσει τα αισθήματά του, γιατί τον μπλοκάριζαν

οι ιδεοληψίες του. Αυτό είναι που τον έκανε χαριτωμένο.

ΕΡ.: Είχε συμβεί να σας αποκαλούν στον δρόμο Κωνσταντίνο;

ΑΠ.: Σπάνια με αποκαλούσαν Κωνσταντίνο στον δρόμο. Τις πιο πολλές φορές

με αποκαλούσαν κύριο Μαρκορά.

ΕΡ.: Και πώς αντιδρούσατε;

ΑΠ.: Χαμογελούσα φυσικά.

ΕΡ.: Τα χρόνια στη Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος…

ΑΠ.: Αυτά τα χρόνια ήταν πολύ όμορφα. Η πρώτη μου επαφή με αντικείμενο

το θέατρο είχε πολλές γοητευτικές στιγμές.

ΕΡ.: Πειραματική Σκηνή Τέχνης: Τι σας έρχεται στον νου;

ΑΠ.: Τα χρόνια που έζησα στην Πειραματική Σκηνή Τέχνης ήταν τα

ωραιότερα της καριέρας μου.

ΕΡ.: Από τον «Γλάρο»;

ΑΠ.: Ο «Γλάρος» ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου στο

θέατρο. Είχα αγαπήσει πολύ τον ρόλο του Τρέπλιεφ και την παράσταση.

ΕΡ.: Τη «Μήδεια»;

ΑΠ.: Στη «Μήδεια» συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον Ανδρέα Βουτσινά.

Αυτή ήταν συγκλονιστική εμπειρία για μένα, γιατί θεωρώ ότι είναι ο μεγαλύτερος

δάσκαλος που είχα στη ζωή μου.

ΕΡ.: Τη «Νύχτα της ιγκουάνα»;

ΑΠ.: Αυτή η συνεργασία συνεχίστηκε και στη «Νύχτα της ιγκουάνα», που

ίσως είναι και η καλύτερη παράσταση που έχω κάνει στη ζωή μου και η οποία

μπορώ να πω ότι μου άνοιξε τον δρόμο για την τηλεόραση και για την Αθήνα.

ΕΡ.: Και από την παράσταση «Πέρα από τον ορίζοντα»;

ΑΠ.: Ήταν η πρώτη παράσταση που έκανα σε αθηναϊκό θέατρο για ολόκληρη

τη σεζόν.

ΕΡ.: Το «Άφρικα» του Νίκου Κουτελιδάκη σάς άνοιξε τον τηλεοπτικό δρόμο;

ΑΠ.: Ο Νίκος Κουτελιδάκης είναι ο τηλεοπτικός μου μπαμπάς. Αυτός μου

έδωσε την ευκαιρία να παίξω τον ρόλο στο «Άφρικα» και όντως μού άνοιξε τον

τηλεοπτικό δρόμο.

ΕΡ.: Τι έχετε κρατήσει από την «Ανατομία ενός εγκλήματος» (του Πάνου

Κοκκινόπουλου);

ΑΠ.: Έχω κάνει τέσσερα επεισόδια στην «Ανατομία ενός εγκλήματος». Με

τον Πάνο Κοκκινόπουλο θα ‘θελα να ξανασυνεργαστώ.

ΕΡ.: Από την «Παλίρροια» (του Μανούσου Μανουσάκη);

ΑΠ.: Στην «Παλίρροια» μού δόθηκε η ευκαιρία να παίξω έναν πολύ δύσκολο

ρόλο, τον ρόλο ενός παράλυτου. Ήταν σπουδαία εμπειρία.

ΕΡ.: Και από το «Μοιραίο πάθος» (του Στράτου Μαρκίδη);

ΑΠ.: Ο Στράτος Μαρκίδης ήταν παραγωγός του «Άφρικα» και σκηνοθέτης του

«Μοιραίου πάθους». Δουλέψαμε πολύ καλά και έχουμε κατά νου να

ξανασυνεργαστούμε.

ΕΡ.: Ηθοποιός σημαίνει πράγματι φως;

ΑΠ.: Αυτό δεν θα ήταν σωστό να το λέει ένας ηθοποιός. Αυτό πρέπει να το

λένε οι άλλοι.

ΕΡ.: Ο θεατρικός ρόλος που θα θέλατε πολύ να ερμηνεύσετε;

ΑΠ.: Όταν ήμουν μικρός ονειρευόμουν να παίξω τον Μάκβεθ.

ΕΡ.: Η παράσταση που έχετε δει και θα σας μείνει αξέχαστη;

ΑΠ.: Ήταν οι «Τρωάδες» του Ανδρέα Βουτσινά στην Επίδαυρο.

ΕΡ.: Τι σημαίνει για έναν ηθοποιό η παρουσία του στην Επίδαυρο;

ΑΠ.: Είναι μια μαγική στιγμή. Δεν μπορείς να εκφράσεις αυτή την

εμπειρία.

ΕΡ.: Τι σας κάνει έξω φρενών;

ΑΠ.: Δεν τα παίρνω και τόσο σοβαρά τα πράγματα στην τηλεόραση ώστε να

με κάνουν έξω φρενών.

ΕΡ.: Η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχετε δεχθεί έως τώρα στη ζωή σας;

ΑΠ.: Ήταν μια ερωτική απογοήτευση που μου συνέβη εδώ και πάρα πολλά

χρόνια πριν και δεν θα ‘θελα να το ξαναζήσω.

Τελευταία Νέα