Θρηνεί η οικογένεια της ΑΕΚ τον χαμό του παλιού τερματοφύλακά της Βύρωνα

Αμελίδη, τοπογράφου μηχανικού της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, θύμα

τροχαίου στην Κορινθία.

Ο Βύρων Αμελίδης ήταν ένας καλός τερματοφύλακας, αλλά πάνω απ’ όλα

διακρίθηκε για την ευγένεια και το υποδειγματικό ήθος του. Ο γελαστός,

όμορφος, καλοσυνάτος και με το μόνιμο χαμόγελο Βύρων, έσβησε αναπάντεχα,

σκορπίζοντας θλίψη σε όσους τον γνώρισαν.

Αυτές τις ημέρες έφυγε και ο Ουγγρογερμανός Γιένε Τσάκναντι, ο προπονητής

που οδήγησε την ΑΕΚ τις αγωνιστικές περιόδους 1962-63 και 1967-68 στην

κατάκτηση του τίτλου. Ο «μίστερ πρωτάθλημα», όπως αποκλήθηκε ο Τσάκναντι, δεν

έφτασε τυχαία στις επιτυχίες.

Ήταν άριστα θεωρητικά καταρτισμένος τεχνικός του ποδοσφαίρου, υποδειγματικά

μεθοδικός και λάτρης της πειθαρχίας. Αντιμετώπιζε τους παίκτες της ΑΕΚ με το

ίδιο μάτι και δεν δίσταζε να αφήσει έξω από την ενδεκάδα μεγάλα ονόματα.

Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ μπορεί να αισθάνονταν άβολα μερικές φορές από τη

σιδερένια πειθαρχία, αλλά όταν σταμάτησαν το ποδόσφαιρο, μόνο καλά λόγια είχαν

για τον δάσκαλό τους Τσάκναντι. Έμαθαν πολλά από αυτόν, όχι μόνο στο

ποδόσφαιρο, αλλά και στον τρόπο σκέψης και τη στάση ζωής. Ο Μίμης Παπαϊωάννου,

ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια του ποδοσφαίρου μας, χαρακτηρίστηκε

υποδειγματικός επαγγελματίας, αφού εφάρμοσε πιστά όσα ζητούσε ο ιδιαίτερα

απαιτητικός Τσάκναντι. Όταν τελείωνε ο αγώνας της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια ο

Τσάκναντι ρωτούσε έναν έναν τους παίκτες του στα αποδυτήρια αν έχουν πρόβλημα

τραυματισμού. Συγκέντρωνε τους τραυματίες και πήγαιναν στο ιατρείο του

διακεκριμένου ορθοπεδικού Βασίλη Χατζηγιάννη. Έτσι ο Τσάκναντι γνώριζε από το

βράδυ της Κυριακής ποιους παίκτες δεν θα έχει στη διάθεσή του και κατάστρωνε

τα σχέδιά του για τον επόμενο αγώνα. Ο Γιένε Τσάκναντι ήταν δάσκαλος για

όλους, ακόμα και για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι μάθαιναν πολλά σε κάθε

συνομιλία μαζί του. Νιώθω ευτυχής που είχα την περίοδο 1967-68 την ευθύνη του

ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Σ’ ευχαριστώ Γιένε Τσάκναντι.