Αναζήτηση
Από τον κ. James Shuster πήραμε την ακόλουθη επιστολή, που αναφέρεται στη
σχέση των Ελλήνων με το κάπνισμα:
«Σαν πιστόλι στον κρόταφο της επιτυχημένης διεξαγωγής των Ολυμπιακών θα είναι
το κάπνισμα των θεριακλήδων Ελλήνων που ίσως αποβεί εξίσου αποτελεσματικό όσο
και η τρομοκρατία στις προσπάθειες εκείνων που επιδιώκουν να πάρουν τους
Αγώνες από την Ελλάδα το 2004.
Είναι γνωστές παγκοσμίως οι μελέτες που έχουν αποδείξει ότι το δευτερογενές
κάπνισμα είναι εξίσου επιβλαβές με το πρωτογενές, ειδικότερα σε νεαρά άτομα
και σε αθλητές οι οποίοι επιδιώκουν να είναι σε πλήρη φόρμα όταν αγωνίζονται.
Αυτό σημαίνει ότι εξαιτίας του καπνίσματος πολλοί αθλητές και φίλαθλοι που θα
επισκεφθούν την Ελλάδα για να παρακολουθήσουν τους Αγώνες δεν θα μπορέσουν να
επισκεφθούν όσα μέρη θα ήθελαν, όπως καλά εστιατόρια, μουσεία, ακόμη και
μεγάλα καταστήματα.
Αγαπώ να ταξιδεύω στην Ελλάδα με τον τόσο φιλικό πληθυσμό της, την εξαιρετική
κουζίνα της, τις απίθανες ομορφιές των τοπίων της, τους αρχαίους ναούς της και
τη μουσική της που ξυπνάει και εμπνέει τις αισθήσεις. Είναι ένα ιδανικός τόπος
για επίσκεψη, ακόμη και τον χειμώνα, ειδικά αν κατοικεί κανείς, όπως εγώ, στην
παγωμένη Βοστώνη. Έτσι κανόνισα στο ταξίδι μου στην Ευρώπη, μετά τις
επισκέψεις για δουλειές στη Βουδαπέστη και Βιέννη, να περάσω τις γιορτές των
Χριστουγέννων και του νέου έτους στην Ελλάδα, όπου είχα περάσει πέντε ωραίους
μήνες το 1986.
Ένας φίλος με περίμενε στο αεροδρόμιο και πήραμε ένα ταξί για να πάμε στο
σπίτι του. Μόλις είχαμε ξεκινήσει, ο οδηγός άναψε ένα τσιγάρο. Ζήτησα από τον
φίλο μου να τον παρακαλέσει να το σβήσει γιατί ο καπνός με πειράζει, και στον
κλειστό χώρο του αυτοκινήτου η επίδραση του καπνού ήταν ακόμη πιο έντονη. Με
έκπληξη διαπίστωσα ότι ο οδηγός δεν μπορούσε να στερηθεί το τσιγάρο του ούτε
για τα δέκα λεπτά που θα διαρκούσε η κούρσα. Το αυτοκίνητο άλλαξε απότομα
λωρίδα, πήγε δίπλα στο πεζοδρόμιο και ο οδηγός μάς διέταξε να βγούμε.
Τις επόμενες εβδομάδες παρατήρησα ότι ο οδηγός μας είχε πολλούς συναδέλφους
που δεν μπορούσαν να αποχωρισθούν για λίγο το τσιγάρο τους. Είδα ότι πολλοί
υπάλληλοι καταστημάτων κάπνιζαν, ότι όλα τα τραπέζια των εστιατορίων ήσαν σε
χώρους που επιτρέπεται το κάπνισμα. Στα πάρτι όσοι ήθελαν να καπνίσουν
αγνοούσαν αν μερικοί από την παρέα τους ενοχλούντο από το κάπνισμα. Δεν
προσπαθώ να προσηλυτίσω αντικαπνιστές, όταν μάλιστα είμαι φιλοξενούμενος.
Προτιμώ να μένω μακριά από καπνούς, πράγμα που είναι εύκολο στις περισσότερες
περιοχές της Αμερικής και του Καναδά, όπου υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν το
κάπνισμα σε όλους τους χώρους εργασίας, στα δημόσια κτίρια και έχουν ειδικούς
χώρους για καπνιστές στα αεροδρόμια και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Σε
μερικές αμερικανικές πολιτείες το κάπνισμα επιτρέπεται μόνο στα μπαρ, σε
μερικά μόνο εστιατόρια και σε καμία καφετέρια.
Έτσι, για να φανώ ευγενής, προτίμησα να αποφύγω μέρη με καπνούς. Ανακάλυψα ότι
τα μόνα μέρη που μπορούσα να επισκεφθώ ήταν τα αρχαία μνημεία. Τα περισσότερα
μαγαζιά αποκλείοντο. Χρειάσθηκε να πηγαίνω στο εστιατόριο μετά τις τρεις το
απόγευμα που δεν υπήρχαν πολλοί πελάτες. Μια φορά στάθηκα τυχερός. Στο μόνο
πιασμένο τραπέζι ήταν ένα ζευγάρι μη καπνιστών.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει το 2004 όταν χιλιάδες αθλητές και φίλαθλοι που θα
έλθουν από όλα τα μέρη του κόσμου ζητήσουν, όπως είναι φυσικό, χώρους μη
καπνιζόντων στα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και σε άλλα μέρη που συχνάζουν ξένοι
επισκέπτες.
Είμαι βέβαιος ότι ποτέ δεν θα ξεχάσω τα μέρη της Ελλάδος που έχω αγαπήσει. Όλα
τα ωραία νησιά, τους ναούς, τους περιπάτους στην εξοχή, τα ωραία φαγητά. Όταν
οι φίλοι μου στην Αμερική και τον Καναδά με ρωτήσουν αν θα πρέπει να
επισκεφθούν την Ελλάδα, είμαι βέβαιος ότι θα τους απαντήσω: «Βεβαίως.
Καπνίζετε;»».
