Το Ανώτατο Δικαστήριο αποκτά πλέον πολιτικό χαρακτήρα

Τώρα ξέρουμε. Είναι και αυτοί άνθρωποι σαν και εμάς, που χωρίζονται και αυτοί

στα δύο, που στρατεύονται και αυτοί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Οι εννέα δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ είχαν κρατηθεί μακριά από

την ανελέητη μάχη για την κατάκτηση των 25 εκλεκτόρων της Φλόριντα, που θα

έδιναν είτε στον Μπους είτε στον Γκορ το μαγικό κλειδί που θα άνοιγε τον Λευκό

Οίκο.

Ώσπου το Σάββατο, με την ελάχιστη δυνατή πλειοψηφία του ενός, αποφάσισαν να το

δώσουν στον Μπους.

Για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες, ένας δικαστικός σεισμός

συγκλόνιζε το πολιτικό τοπίο της χώρας. Οι σουρεαλιστικές εκλογές της 7ης

Νοεμβρίου άφησαν πίσω τους μια Γερουσία διχασμένη 50-50, μια Βουλή με ισχνή

ρεπουμπλικανική πλειοψηφία και μια προεδρική εκλογή επί ξυρού ακμής. Διχασμένο

παραμένει το εκλογικό σώμα. Διχασμένο είναι και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ,

που με ψήφους 5-4 αποφάσισε με βάση τις ιδεολογικές πεποιθήσεις των δικαστών ­

αν όχι τις κομματικές δεσμεύσεις τους ­ να ανατρέψει την απόφαση του Ανωτάτου

Δικαστηρίου της Φλόριντα και να διακόψει την ανακαταμέτρηση των

αμφισβητούμενων ψήφων που είχε ζητήσει ο Αλ Γκορ.

«Πιστεύω ότι η εικόνα του Ανωτάτου Δικαστηρίου κηλιδώνεται στα μάτια πολλών

ανθρώπων», υποστηρίζει ο Έρβιν Τσεμερίνσκι, καθηγητής του Δικαίου στο

Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. «Αντιμετωπίζεται ως άλλος ένας πολιτικός

παράγοντας».

Στις δύσκολες στιγμές της αμερικανικής ιστορίας, οι δικαστές είχαν πάρει

ομόφωνα την απόφαση για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στα σχολεία,

καθώς και για την παράδοση μαγνητοφωνημένων συνομιλιών που είχαν υποκλαπεί,

τις οποίες είχε στα χέρια του ο πρόεδρος Νίξον (σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ). Όμως,

το περασμένο Σάββατο, οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ κατέληξαν

σε μια απόφαση που φαίνεται πως ελήφθη με βάση τις πολιτικές προτιμήσεις του

κάθε δικαστή. Οι πέντε από τους εννέα ανώτατους δικαστές θεωρούνται

συντηρητικοί και οι άλλοι τέσσερις προοδευτικοί. Το βέβαιο είναι πλέον ότι το

Ανώτατο Δικαστήριο αποκτά πολιτικό χαρακτήρα και γίνεται στόχος επικρίσεων από

πολιτικούς που μέχρι τώρα δίσταζαν να επικρίνουν τις αποφάσεις των δικαστών.

Παραδοσιακά, το Ανώτατο Δικαστήριο βρισκόταν υπεράνω των πολιτικών

αντιπαραθέσεων. Οι δικαστές διορίζονται ισοβίως και πολλοί από αυτούς έχουν

φιλοσοφία αρκετά διαφορετική από τον πρόεδρο που πρότεινε τον διορισμό τους.

Με τις απόψεις τους πολλές φορές έχουν προκαλέσει ζωηρές συζητήσεις για θέματα

όπως οι αμβλώσεις και η θανατική ποινή. Όμως αυτά δεν είναι πολιτικά αλλά

ιδεολογικά ζητήματα.