Η κρυφή ντροπή
Ν.C.S.: Αυτά είναι τα αρχικά του ονόματος μιας 16χρονης Κούρδισσας η οποία
βασανίστηκε ανηλεώς από την τουρκική αστυνομία. Ανάμεσα σε άλλα βασανιστήρια
τα οποία υπέστη η μικρή κοπέλα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι την ανάγκασαν να
παραμείνει όρθια επί δύο ημέρες, δεν της επέτρεψαν να χρησιμοποιήσει την
τουαλέτα και δεν της έδωσαν τίποτα να φάει, εκτός από ξινισμένο γάλα. Φυσικά,
καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των ημερών την έδερναν και την κακοποιούσαν
σεξουαλικώς. Και ποιο ήταν το αδίκημά της; Ανήκε στο Κουρδικό Εργατικό
Κόμμα...
 |
Ο μικρός Φιρόζ, ένας 9χρονος Πακιστανός, ήταν κατηγορούμενος για την κλοπή
ενός κινητού τηλεφώνου. Δεν έδινε όμως στους αξιωματικούς της αστυνομίας του
Μπανγκλαντές τις απαντήσεις που ήθελαν. Γι' αυτό κι εκείνοι του έλιωσαν τον
αντίχειρα με σιδερένιο λοστό. Ο Φιρόζ έχασε τις αισθήσεις του. Όταν συνήλθε,
ήταν δεμένος και κρεμασμένος από μια μπάρα.
Υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο όπως η μικρή Κούρδισσα, που το όνομά
της δεν δημοσιοποιείται, και όπως ο μικρός Φιρόζ. Είναι όλα τους παιδιά
κακοποιημένα. Παιδιά που έχουν υποστεί βασανιστήρια. Συχνά οι βασανιστές των
παιδιών αυτών είναι το ίδιο το κράτος που τα «φροντίζει»: η αστυνομία, καθώς
και δικαστικοί και σωφρονιστικοί υπάλληλοι.
Κάθε στιγμή, αμέτρητα παιδιά σε όλο τον κόσμο κακοποιούνται, ακρωτηριάζονται,
πέφτουν θύματα βίας και βιασμού. Πρόκειται για παγκόσμιο σκάνδαλο που οι
κυβερνήσεις των χωρών συμπεριφέρονται σαν να το αγνοούν. Η Διεθνής Αμνηστία
κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην αναφορά της με θέμα τα βασανιστήρια που
γίνονται στα παιδιά, η οποία εκδόθηκε την περασμένη Παρασκευή.
«Η κακοποίηση και ο βασανισμός μικρών παιδιών είναι η μυστική ντροπή του
κόσμου, είναι μια καθημερινή πραγματικότητα που οι κυβερνήσεις των χωρών του
κόσμου προσποιούνται ότι είναι ανύπαρκτη», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην
έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Και σε κάποιο άλλο σημείο: «Τα περισσότερα
παιδιά υποφέρουν σιωπηρά κι έτσι ποτέ δεν γίνονται γνωστές οι ιστορίες τους
ούτε, επομένως, διώκονται ποτέ οι βασανιστές τους».
Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι ανά τον κόσμο η κακοποίηση μικρών παιδιών
γίνεται με τους ίδιους τρόπους. «Υπάρχει πολύ μικρή διαφορά ανάμεσα στο πώς η
αστυνομία χτυπάει τα παιδιά στην Κίνα και στο πώς η αστυνομία τους
συμπεριφέρεται στη Βραζιλία. Υπάρχει μικρή διαφορά ανάμεσα στις συνθήκες
προσωρινής κράτησης μικρών παιδιών στην Παραγουάη και σε αυτές που επικρατούν
στη Ρωσία. Και η βία που ασκείται εναντίον των μικρών παιδιών στις ένοπλες
συρράξεις είναι εξίσου καταστροφική στη Σιέρα Λεόνε, όσο είναι και στο
Αφγανιστάν».
Ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας Πιέρ Σάνε τονίζει ότι πρέπει να
δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην κακοποίηση και τους βασανισμούς που υφίστανται τα
μικρά παιδιά όταν βρίσκονται υπό κρατική μέριμνα, όταν δηλαδή είναι θύματα των
ανθρώπων στη φροντίδα των οποίων το νομικό και δικαστικό σύστημα της χώρας τα
έχει αφήσει.
«Τα παιδιά που βρίσκονται υπό κράτηση είτε πρόκειται για συνθήκες προσωρινής
κράτησης είτε τα παιδιά αυτά έχουν καταδικασθεί σε φυλάκιση σε σωφρονιστικά
καταστήματα κακοποιούνται και βασανίζονται πολύ συχνά, πίσω από τα υψηλά
τείχη αυτών των ιδρυμάτων», λέει ο Πιέρ Σάνε, «και αυτή η κατάσταση συχνά
εξασφαλίζει την απόλυτη ατιμωρησία των θυτών αυτών». Τον περασμένο Οκτώβριο, η
Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον των βασανιστηρίων που
γίνονται σε μικρά παιδιά, απευθύνοντας έκκληση να γίνει πρόοδος σε τρεις
βασικούς τομείς: στην πρόληψη των βασανισμών των παιδιών, στην ανάγκη να μην
μένουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι και στην εξάλειψη των διακρίσεων.
Σύμφωνα με τη νέα αναφορά της Διεθνούς Αμνηστίας, η οποία έγινε στο πλαίσιο
της εκστρατείας αυτής και τιτλοφορείται «Κρυμμένο σκάνδαλο, κρυφή ντροπή», σε
πολλές χώρες του κόσμου συμβαίνουν τα ακόλουθα:
* Ο ξυλοδαρμός θεωρείται φυσική απόρροια της σύλληψης και της
προσωρινής κράτησης και η αστυνομία βασίζεται στα βασανιστήρια ως κανονική
μέθοδο ανάκρισης υπόπτων.
* Αγόρια και κορίτσια που βρίσκονται σε ιδρύματα και σωφρονιστικά
καταστήματα συχνά πέφτουν θύματα βιασμού και υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση,
τόσο από τους «φύλακες» και «κηδεμόνες» τους, οι οποίοι είναι κρατικοί
υπάλληλοι, όσο και από άλλους εγκλείστους.
* Περίπου 100 εκατομμύρια παιδιά ζουν και εργάζονται στους δρόμους,
όπου είναι ιδιαίτερα εύκολο να πέσουν θύματα πολλών ειδών βίας και
κακοποίησης.
* Και μόνον οι συνθήκες που επικρατούν σε σωφρονιστικά καταστήματα,
ορφανοτροφεία και άλλων ειδών ιδρύματα μπορεί να ισοδυναμούν με βασανιστήρια.
