Για «θηλυκοποίηση» της μετανάστευσης μιλούν οι ειδικοί τα τελευταία χρόνια
στην Ελλάδα. Η παρουσία των γυναικών οικονομικών μεταναστών, όπως έχει
καταγραφεί μέσα από τις αιτήσεις για την απόκτηση «πράσινης» κάρτας, ανέρχεται
στο 26% του συνόλου των αλλοδαπών.
|
|
Μία από τις αιτίες του φαινομένου είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί «ισχυρό κρίκο
στην αλυσίδα σωματεμπορίας από χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης».
Οι διαφορές στη «γυναικεία» και την «ανδρική» μετανάστευση είναι εντυπωσιακές.
Οι γυναίκες οικονομικές μετανάστριες έρχονται στην Ελλάδα κατά κύματα από την
Αλβανία, την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Μολδαβία και τη Ρωσία. Σύμφωνα με την
επεξεργασία των αιτήσεων περίπου 370.000 ατόμων για χορήγηση «λευκής» κάρτας,
οι οποίες έχουν ήδη δοθεί, από το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας, ενώ ο αριθμός
των γυναικών που μεταναστεύουν έχει αυξηθεί εντυπωσιακά, το ποσοστό τους στο
σύνολο των μεταναστών παραμένει σταθερό. Ωστόσο, όπως επισημαίνεται στην ίδια
έκθεση, «αν και σταθερό το ποσοστό των γυναικών μπορεί κανείς να διακρίνει μια
νέα τάση που ονομάζεται θηλυκοποίηση της μετανάστευσης. Οι γυναίκες
συμμετέχουν πλέον αυτόνομα στο μεταναστευτικό ρεύμα ως οικονομικοί μετανάστες
παρά ως εξαρτώμενα άτομα που συνοδεύουν άνδρες μετανάστες».
Το 60%-80% των μεταναστών από τις χώρες των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών είναι
γυναίκες. Την ίδια στιγμή από χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδία, η Αίγυπτος, η
Συρία και το Μπανγκλαντές η συμμετοχή των γυναικών είναι σχεδόν συμβολική. Από
το Πακιστάν το 99,5% των μεταναστών είναι άνδρες, το 98% από την Ινδία είναι
άνδρες, το 94% από την Αίγυπτο επίσης, καθώς και το 99% από το Μπανγκλαντές.
Οι γυναίκες έχουν σαφή υπεροχή όμως σε χώρες όπως οι Φιλιππίνες, η Σρι Λάνκα
και, τελευταία, η Αιθιοπία που κυρίως απασχολούνται σε θέσεις οικιακής βοηθού.
Και ενώ η χώρα που «τροφοδοτεί» με μετανάστες την Ελλάδα είναι μακράν η
Αλβανία, η αυξημένη παρουσία των γυναικών δίνει τη δεύτερη θέση στη Βουλγαρία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΙΕ (Νοέμβριος ’99), «η εμφάνιση της βουλγαρικής
υπηκοότητας ως δεύτερη σε σημασία υπηκοότητα μετά την αλβανική οφείλεται στις
γυναίκες». Το 43,7% όλων των γυναικών είναι Αλβανίδες, ενώ το 15% από τη
Βουλγαρία. Πρόκειται για γυναίκες μετανάστριες, οι οποίες απασχολούνται κυρίως
ως οικιακοί βοηθοί, ενώ πολύ μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού είναι,
σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, «τα εύκολα θύματα» κυκλωμάτων που τις
εκμεταλλεύονται.
«Ο αυξημένος αριθμός των γυναικών από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης
συνδέεται άμεσα με τη δράση κυκλωμάτων διεθνούς σωματεμπορίας», επισημαίνει η
Άννα Καραμάνου, ευρωβουλευτής και μέλος της Επιτροπής Ελευθεριών και
Δικαιωμάτων των Πολιτών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε.
«Αυτές οι γυναίκες υφίστανται διπλή διάκριση: λόγω διαφορετικότητας, αλλά και
λόγω φύλου. Είναι τα εύκολα θύματα κυκλωμάτων που έχουν αναπτυχθεί σε αρκετές
από τις νέες Δημοκρατίες, οι οποίες προέκυψαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Μιλάμε
για γυναίκες που ζουν μέσα στην εξαθλίωση στις πατρίδες τους και γίνονται
εύκολα θύματα κυκλωμάτων που τις εκμεταλλεύονται.
Γιατί έχουμε ακούσει και περί εθελοντικής συμμετοχής, αλλά αυτά είναι αστεία
υπόθεση. Πρόκειται για δυστυχισμένες γυναίκες, οι οποίες βρίσκονται σε
απόγνωση, που συχνά χάνουν και τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν τα
ελληνοβουλγαρικά σύνορα με τα πόδια για να φτάσουν σε ό,τι φαντάζει Γη της
Επαγγελίας στα μάτια τους».
Οι γυναίκες που έχουν καταγραφεί μέσα από τη διαδικασία χορήγησης πράσινης
κάρτας, «τουλάχιστον έχουν κάνει ένα πρώτο βήμα για την προστασία των δικών
τους δικαιωμάτων», τονίζει η γενική γραμματέας Ισότητας κ. Έφη Μπέκου. «Ο
σημαντικότερος λόγος εκμετάλλευσης των αλλοδαπών γυναικών είναι η παράνομη
είσοδος και παραμονή τους.
Η δική μας πρόταση σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τις γυναίκες που είναι
εκτεθειμένες σε κινδύνους σεξουαλικής εκμετάλλευσης, είναι να γίνουν κινητές
μονάδες πρόληψης και ελέγχου μεταδοτικών νόσων, κυρίως της φυματίωσης, καθώς
και η κάλυψη φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης ανεξάρτητα από τη
νομιμότητα ή μη της παραμονής τους στη χώρα».
