ΑΚΗΣ ΖΗΚΟΣ Δεν είμαστε η ομάδα του Ντέμη!

Ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν ο καλύτερος παίκτης της ΑΕΚ στον τελικό με τον

Απόλλωνα. Δικαίως ψηφίστηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης και γνώρισε την

αποθέωση. Είναι συνεπώς η ΑΕΚ η ομάδα του Νικολαΐδη, αποτελεί σύνολο

αναγνωρίσιμο εξαιτίας του μεγάλου «αστέρα» της;

Ο Άκης Ζήκος καταθέτει τη δική του άποψη: «Δεν είμαστε η ομάδα του Ντέμη!

Καμιά ομάδα δεν είναι ενός παίκτη. Ποτέ κανείς δεν κερδίζει μόνος έναν

αντίπαλο. Αν δεν κόψει ο αμυντικός, αν δεν αποκρούσει δύο-τρία επικίνδυνα σουτ

ο τερματοφύλακας, αν δεν βάλει γκολ ο σέντερ φορ, δεν νικάς. Ομαδικό άθλημα

είναι το ποδόσφαιρο».

Διεθνής ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, από τους κορυφαίους (αν όχι ο καλύτερος) σε

ρόλο αμυντικού χαφ, με ήθος σπάνιο. Και όμως, ο Άκης Ζήκος παίρνει μόλις 25

εκατ. τον χρόνο, τη στιγμή που άλλοι (συμπαίκτες ή αντίπαλοι) αμείβονται με

αμοιβές ίσως εξωπραγματικές. Ξεκαθαρίζει με σαφέστατη απάντηση: «Δεν

παραπονιέμαι για το συμβόλαιο και τα χρήματά μου. Ποτέ δεν το κάνω. Τόσα

χρόνια υπέγραψα, τόσα παίρνω. Όταν, όμως, μια ομάδα έχει δημιουργήσει

προηγούμενα στα θέματα των συμβολαίων, περιμένεις να αναγνωρίσει και τη δική

σου αξία ή προσφορά. Αν ήμουν στον Παναθηναϊκό, δεν θα μίλαγα για χρήματα ή

κάτι άλλο. Θα έμενα εκεί. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό που η ΑΕΚ σου δείχνει,

αν φυσικά προσφέρεις, πόσο και αν σε θέλει να μείνεις στην ομάδα».

Τα προβλήματα

Η φετινή αρχή του πρωταθλήματος ­ επί Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς ­ ήταν σχεδόν

καταστροφική. Η ΑΕΚ των τόσων φιλοδοξιών είδε από νωρίς να κόβονται τα φτερά

της. Ο Ζήκος θυμάται: «Φοβήθηκα πολύ στην αρχή. Ειδικά μετά την ήττα την

καταστροφική από τον Ολυμπιακό. Όταν και μείναμε 10 βαθμούς πίσω από την

κορυφή. Και χάσαμε την έδρα μας. Μετά δε, δεχθήκαμε ορισμένα χαστούκια από

ομάδες που δεν έπρεπε. Δεν ξέρω τι έφταιξε ή τι εννοείται με τον όρο

“κατρακύλισμα” σε μια μεγάλη ομάδα. Δεν είναι αποτυχία το Κύπελλο. ‘Η η

τρίτη-τέταρτη θέση. Πάντα αν αναλογιστούμε τις συνθήκες που δεν ήταν ρόδινες.

Τώρα, όμως, η ΑΕΚ φαίνεται να βρίσκει τον δρόμο της. Ας αφήσουμε καλύτερα,

πάντως, τον χρόνο να δείξει και να βρούμε τη σταθερότητα που πρέπει».

«Νιώθουμε σιγουριά»

Φταίνε οι ποδοσφαιριστές, οι αλλοδαποί προπονητές, η ομάδα ή μήπως το…

σύστημα; Ο Άκης Ζήκος παραδέχεται: «Σίγουρα δεν ευθύνονται μόνο οι παίκτες.

Ομάδα δεν είναι παίρνεις έναν τεχνικό, βάζεις και ένδεκα παίκτες και παίζουν

μπάλα. Όχι! Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ένα. ‘Η η αποτυχία ενός προπονητή.

Είναι όλα σε συνδυασμό με τις καταστάσεις. Η ΑΕΚ είχε προβλήματα, ας μην

κρυβόμαστε. Αν τα ξεπεράσαμε; Ας πω ότι είναι νωρίς για συμπεράσματα». Ο

Ζήκος, συνετός καθώς είναι, αποφεύγει να πει «διευθύνσεις και ονόματα».

Λέει:«Να μην πω τα τετριμμένα ότι μας βοήθησε ο κ. Παθιακάκης ή έφταιγε ο κ.

Τουμπάκοβιτς και τα σχετικά. Ο νέος μας προπονητής, όμως, αναγνωρίζω ότι

κέρδισε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση. Πήρε παίκτες που στον τομέα αυτό ήταν υπό

το μηδέν και τους έφερε σε υψηλό επίπεδο! Να αισθάνονται σιγουριά».

Στο πολυσυζητημένο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (0-2) και τη διαιτησία του κ.

Δημητρόπουλου, τρεις συμπαίκτες του Ζήκου (Ατματσίδης, Κασάπης, Νικολαΐδης

αμέσως μετά τον αγώνα εξέφρασαν την άποψη «τέλος η Εθνική». Οι δύο (Ατματσίδης

– Κασάπης) ανακάλεσαν μήνες μετά, ο Ντέμης εμμένει στη θέση του. Ο Ζήκος πώς

και ξέφυγε εκείνη τη νύχτα; «Είναι για μένα πολύ δύσκολο να πάρω μια απόφαση,

την οποιαδήποτε, κάτω από μεγάλο ψυχολογικό βάρος. Εύχομαι να μην κληθώ να το

κάνω ποτέ! Δεν πρέπει να επηρεάζεται αυτό που νιώθω. Εμείς τότε είχαμε 100%

δικαιολογημένη πικρία. Δεν μετανιώνω, όμως, που δεν είπα “τέλος η Εθνική”.

Γνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να λες και να… ξελές, ειδικά όταν πρόκειται

για παίκτες με προσωπικότητα που έχουν προσφέρει πολλά στο ελληνικό

ποδόσφαιρο».

«Δεν είμαι ψύχραιμος»

Όσοι βλέπουν τον Ζήκο να δίνει μάχες στο τερέν, για την ακρίβεια να καταθέτει

την ψυχή του στον αγωνιστικό χώρο, αναρωτιούνται αν ο ίδιος ο διεθνής μέσος

μπορεί να ομολογήσει προτερήματα και ατέλειες στο παιχνίδι του. Το κάνει με

άνεση: «Έχω αδυναμίες. Δεν είμαι όσο ψύχραιμος πρέπει. Και δεν κατανέμω σωστά

τις δυνάμεις μου. Στα συν συγκαταλέγω το μεγάλο μου πάθος για τη νίκη, που

πιστεύω ότι βοηθά την ομάδα». Τι λείπει στον Ζήκο; «Ένα γκολ! Κάνω σουτ στους

αγώνες, αλλά μου φαίνεται ότι μόνο τα δικά μου σουτ πιάνουν οι αντίπαλοι

γκολκίπερ».

Και αν η χρονιά… σώθηκε με την κατάκτηση του Κυπέλλου για την ΑΕΚ, ο Ζήκος

μάλλον δεν δείχνει απόλυτα ικανοποιημένος από όσα πέτυχε φέτος: «Μπορούσα τη

δεύτερή μου χρονιά να πάω καλύτερα. Νιώθω κουρασμένος. Ίσως φταίει και η

προετοιμασία ή άλλα πράγματα». Πώς θέλει να φύγει από τον κόσμο του

ποδοσφαίρου, τι στόχο έχει; «Ήθελα και θέλω οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου να

εκτιμήσουν πέρα από τον παίκτη και τον άνθρωπο Ζήκο. Προσπάθησα να μην αλλάξω

καθόλου. Να μείνω ο ίδιος. Και να προσφέρω όσα γίνεται παραπάνω στην ομάδα που

αγωνίζομαι και τώρα είναι η ΑΕΚ. Να γράψω τη δική μου ιστορία στο ελληνικό

ποδόσφαιρο. Φυσικά, κάτι ανάλογο με τον Σαβέβσκι είναι εξαιρετικά δύσκολο να

γίνει. Δεν συμβαίνει είτε έχεις συμβόλαιο 500 εκατ. είτε ενός δισ.! Ό,τι

κάναμε στον τελικό και την απονομή ήταν αυθόρμητο και ο Τόνι, ως σεμνός

άνθρωπος που είναι, με το βλέμμα του στο τέλος του ματς έλεγε τα πάντα για το

πως αισθανόταν».

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Ένιωθα όπως κάθε φορά

Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ο Άκης (Ανδρέας-Βασίλης) Ζήκος κράτησε στα

χέρια του το πρώτο Κύπελλο. Ήταν ο παρθενικός τίτλος και για τον λόγο αυτό το

γιόρτασε δεόντως. Όχι έως τα… ξημερώματα όπως οι υπόλοιποι συμπαίκτες του,

καθότι η σύζυγός του Έλενα από μέρα σε μέρα θα του χαρίσει το πρώτο τους

παιδί, αλλά ένα τέτοιο γεγονός δεν γινόταν να… κλειστεί στο σπίτι!». Την

προηγούμενη νύχτα δεν είχα άγχος. Ένιωθα όπως κάθε φορά. Όταν δεν έχεις πάρει

τίτλους, έτσι συμβαίνει. Τώρα, θα τα σκέπτομαι περισσότερο», λέει ο Ζήκος. Σε

ηλικία 26 ετών (γεννημένος το ’74), θυμάται ακόμη τα αρχικά του βήματα στην

Α.Ε. Γαλατσίου. «Ήταν το ’87. Πιτσιρικάς έπαιζα ποδόσφαιρο, παράλληλα όμως και

μπάσκετ ή βόλεϊ. Ήμουν παιδί του Γαλατσίου. Από το 25ο Δημοτικό, στο 21ο

Γυμνάσιο της Γκράβας. Δώρο ποδοσφαιρικά παπούτσια μού έκαναν οι γονείς μου, μη

ζητάτε όμως να φέρω στο νου μάρκα και τα σχετικά».

Άλμα στην καριέρα τού Ζήκου ήταν η μεταγραφή (καλοκαίρι του ’90) στον

Παπάγου. Ο λόγος; Τότε… γυάλισε στο μάτι των ανιχνευτών ταλαντούχων παικτών

και τον «τσίμπησαν». Αναφέρει: «Ο Παπάγου συμμετείχε στα τοπικά πρωταθλήματα,

ήταν όμως οργανωμένη ομάδα και έπαιζε σωστό ποδόσφαιρο. Αγωνιζόμουν σε θέση

ελεύθερη. Πρότυπό μου ήταν ο Ρουμάνος Χάτζι. Καλή μπαλιά, ηγετική φυσιογνωμία,

προσωπικότητα». Τα λαγωνικά της Ξάνθης τον εντόπισαν το ’93 και αμέσως τον

έφεραν στην ακριτική πόλη. Και ένας βέρος Αθηναίος για πέντε χρόνια έγινε

«επαρχιώτης». Φοβήθηκε ο ίδιος την αλλαγή στην πορεία, με δεδομένο ότι συνήθως

από την περιφέρεια έρχονται στην πρωτεύουσα; Ομολογεί: «Φόβο αγωνιστικό δεν

είχα, φόβο όμως που έφευγα από την Αθήνα, ναι! Τίποτα όμως και ευτυχώς δεν

επαληθεύτηκε. Προσαρμόστηκα άνετα, κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου στη

SKODA».

Δεν διστάζει να πει ποιοι προπονητές τον βοήθησαν: «Ο Βασίλης Δανιήλ. Μου

βρήκε τη θέση μου. Και ο Γιάννης Ματζουράκης. Ο κυρ Γιάννης όταν ήρθε στην

Ξάνθη δεν πηγαίναμε καλά και ήμουν τραυματίας στο γόνατο. Τα καταφέραμε όμως…».

ΑΣΧΟΛΙΕΣ

Στην Ξάνθη έμαθα κυνήγι και ψάρεμα

Τι σημαίνει η λέξη «χόμπι» για έναν κάτοικο της πρωτεύουσας; Μπορεί πολλά,

μπορεί όμως και… τίποτα! Η έλλειψη χώρου και χρόνου βλέπετε… Ωστόσο, ένας

άνθρωπος που ζει στην Ξάνθη δικαιούται διά να ομιλεί. Όπως ο Άκης Ζήκος: «Όσο

ήμουν στην Ξάνθη ανακάλυψα το ταλέντο μου σε ψάρεμα και κυνήγι. Έβγαζα

ψαρεύοντας από λυθρίνια και μπαρμπούνια μέχρι μουρμούρες. Και όταν ξεψαρίζω,

γνωρίζω τι ψάρι έπιασα. Στο κυνήγι πήγαινα με το δίκαννό μου για πάπιες. Εδώ

στην Αθήνα όμως το όπλο σκούριασε…».

Ο Ζήκος προτιμά να βλέπει σπίτι τις καλές ταινίες, για ένα θέατρο όμως δεν

λέει όχι. «Πήγα και είδα Καράντη – Βαλτινό». Από φίλους, φαίνεται

σταθερός:«Διατηρώ τις παλιές μου φιλίες. Από το παρελθόν. Οι νέες δείχνουν

δύσκολες υποθέσεις. Χρειάζεται προσπάθεια και από τις δύο πλευρές».

Η Εθνική

Δεν κρύβει ότι σκέπτεται το ενδεχόμενο να τον αντιμετωπίζουν ως τον «Ζήκο της

ΑΕΚ» και δηλώνει επιφυλακτικός. Το όνειρό του ταυτίζεται με αυτό της Εθνικής:

«Να πάμε ξανά σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σύμφωνα με τη λογική τού

αποκλεισμού από μικρούς, μπορούμε να ελπίζουμε απέναντι σε Αγγλία και

Γερμανία! Αυτό που τώρα έχει η Εθνική μας, την ομοιογένεια και το καλό κλίμα,

δεν το είχε ποτέ. Όσο για το αν είμαι ή όχι βασικός, στην Εθνική ομάδα πρέπει

να είσαι έτοιμος πάντα. Όλοι είναι βασικοί παίκτες».

Εκτός συνόρων

Θέλει να παίξει στο εξωτερικό και αν ναι, πότε; «Μόνο σε ομάδα του βεληνεκούς

της ΑΕΚ. Να διεκδικεί τίτλους και έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ». Δηλαδή και στο

Βέλγιο, για παράδειγμα; «Δεν θέλω να ξεχωρίσω χώρα. Ό,τι καλό, αν υπάρξει, ας

έρθει». Έχει άποψη και για το ελληνικό ποδόσφαιρο και αλίμονο αν την κρατούσε

για τον εαυτό του. Στο ερώτημα πόσο καθαρό είναι το ποδόσφαιρό μας, απαντά

άμεσα: «Καθόλου! Κάθε έμπειρος παίκτης καταλαβαίνει ακόμη και σε παιχνίδι τι

γίνεται». Για τη διαιτησία αρκείται στο «τι να λέμε τώρα…», ενώ για τα

χρήματα που πρέπει να παίρνει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής παρατηρεί: «Σταδιακά θα

αρχίσει η άνοδος. Ο Ολυμπιακός κάνει καλά συμβόλαια, το ίδιο συμβαίνει και με

την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ». Η συνεργασία με τους μάνατζερ, σύμφωνα με τον Ζήκο,

«πρέπει να γίνεται κάτω από απόλυτα σωστές βάσεις» και όταν του ζητάμε να

κοστολογήσει τον εαυτό του, το αποφεύγει διακριτικά: «Ξέρεις, αν ήμουν σε άλλη

χώρα, Σέρβος για παράδειγμα, θα άξιζα πιο πολλά χρήματα. Οι Έλληνες υποτιμούν

τους ποδοσφαιριστές τους, αλλά δεν είναι άδικο»!