Ο επιτάφιος του ανθρώπινου πόνου

«Τους ξέρουμε, δεν είναι άγνωστοι, αλλά τι να κάνουμε; Είναι τέσσερα –

πέντε γραφεία, σε πόλεις κατά μήκος της Εθνικής Οδού, πειρατικά γραφεία με

ασυρμάτους. Ακούνε τις κλήσεις του ΕΚΑΒ και τρέχουν στο συμβάν πριν κι από τα

ασθενοφόρα. Πρόκειται για αλητεία. Γιατί όμως δεν τους πήγαν Αυτόφωρο όταν

πήραν τον νεκρό;».

Ο κ. Κώστας Τσακίρογλου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών

Γραφείων Τελετών, δηλώνει εξοργισμένος με το περιστατικό της Κατερίνης. Μιλάει

με οργή για «τους ασυνείδητους που λυμαίνονται τα νοσοκομεία» και κάνει

έκκληση στους συγγενείς «να μην υποκύπτουν στον καθένα που τους πλησιάζει

εκείνη την ώρα που είναι ευάλωτοι για να εκμεταλλευτεί την αδυναμία τους». Την

ίδια ώρα έξω από τους νεκροθαλάμους των νοσοκομείων συνεχίζεται το γνωστό

«νταραβέρι» μεταξύ των «πειρατών» και των ανθρώπων – κλειδιά σε διάφορες

θέσεις στα νοσοκομεία. Σύμφωνα με τον κ. Τσακίρογλου, στην τελευταία κατηγορία

ανήκουν «θυρωροί, μεταφορείς, νοσοκόμοι και νυχτερινές» ενώ δεν έχει ακούσει

ποτέ για γιατρούς.

Η κατάσταση παραμένει ίδια εδώ και χρόνια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η

τιμή. Δηλαδή το πόσα λεφτά θα δώσει ο ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών στον

υπάλληλο του νοσοκομείου, για να πείσει τους συγγενείς του νεκρού να επιλέξουν

το συγκεκριμένο γραφείο.

Η βιομηχανία εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου ξεκινά από τα νοσοκομεία και

τα γηροκομεία και φθάνει στην Εθνική Οδό και τα νεκροταφεία. Οι παθόντες

σπάνια μιλούν ή καταγγέλλουν κι ας καταβάλλουν ακόμα και… διπλάσια αμοιβή σ’

αυτόν που τους πλησιάζει.

Πως παίρνουν τη «δουλειά»

«Έχουν τον άνθρωπό τους στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση, ενημερώνονται

από τον γιατρό ότι η μάχη είναι άνιση. Την ίδια στιγμή όμως, ιδιοκτήτης

γραφείου τελετών είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο συγκεκριμένος ασθενής είναι

σε κρίσιμη κατάσταση. Και κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να πάρει

“τη δουλειά”». Ο κ. Τάσος Αντωνόπουλος, που είναι μέλος του Δ.Σ. της ΠΟΕΔΥΝ

και πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων στο Λαϊκό Νοσοκομείο, λέει ότι το

φαινόμενο είναι υπαρκτό σε πολλά νοσοκομεία ». Ένας γιατρός από το Γενικό

Κρατικό Νικαίας που μιλά στα «ΝΕΑ», λέει ότι οι υπεύθυνοι των γραφείων τελετών

«έρχονται σε συνεννόηση με τους υπευθύνους των νεκροθαλάμων των νοσοκομείων ή

με τους διοικητικούς υπαλλήλους ώστε να γίνει ό,τι είναι δυνατόν για να

αναλάβει την κηδεία κάποιο συγκεκριμένο γραφείο». Ο ίδιος μάλιστα λέει πως

έχει ακούσει και περιπτώσεις όπου το λάδωμα σε έναν υπάλληλο νοσοκομείου

μπορεί να ξεπεράσει τις 100.000 δραχμές.

Ο ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών μπορεί να καταβάλει από 50.000 δραχμές έως

100.000 δραχμές ώστε να πληροφορηθεί «εγκαίρως» την κατάσταση και να «σπεύσει»

πρώτος για να αναλάβει την κηδεία το συγκεκριμένο γραφείο.

Δεν συνεργάζονται τα νοσοκομεία

«Δεν υπάρχει συμφωνία του Νοσοκομείου με κανένα γραφείο τελετών. Οι συγγενείς

κάνουν τις συνεννοήσεις που πρέπει μόνοι τους», λέει εργαζόμενος στο

Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. «Έχω ακούσει ότι σε άλλο νοσοκομείο υπάλληλοι

γραφείων τελετών κάνουν βόλτες στους διαδρόμους, βλέπουν τι ακριβώς γίνεται,

πιάνουν κουβέντα με συγγενείς ασθενών, συλλέγουν πληροφορίες για την κατάσταση

της υγείας τους. Όταν συμβεί το μοιραίο, τυχαίνει να είναι στο σωστό σημείο

την ώρα που πρέπει και μοιράζουν απλώς κάρτες των γραφείων τους».

Στους οίκους ευγηρίας, το σκηνικό είναι παρόμοιο με αυτό των εξωτερικών χώρων

των νεκροθαλάμων των νοσοκομείων. «Υπάρχει συμφωνία με συγκεκριμένο γραφείο

τελετών. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάποιος φιλοξενούμενός μας δεν έχει χρήματα

ή συγγενείς και αναλαμβάνουμε εμείς να κάνουμε τις συνεννοήσεις με το γραφείο

τελετών», λέει η Ιωάννα Κρομαλίδου, προϊστάμενη λογιστηρίου του Γηροκομείου

Πειραιά.

Γιατρός του Ευαγγελισμού, που δεν επιθυμεί να μιλήσει επώνυμα, εξηγεί ότι την

«περισσότερη δουλειά έχουν πάντα τα γραφεία τελετών που βρίσκονται απέναντι

από τα νοσοκομεία». Σύμφωνα με τη νομοθεσία, τα γραφεία τελετών χρειάζεται να

απέχουν τουλάχιστον εκατό μέτρα από τα νοσοκομεία. Ο κ. Τσακίρογλου

επισημαίνει το πρόβλημα που υπάρχει αφού «ο καθένας μπορεί να ανοίξει ένα

γραφειάκι 18 τ.μ., αρκεί να πάρει άδεια από το Υγειονομικό και να έχει

τουαλέτα. Εμείς έχουμε κάνει προτάσεις στην αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου

Υγείας, αλλά ο υπουργός κλείνει τ’ αυτιά του».