30 Ερωτήσεις ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥΤΣΑΤΣΟΥ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στα Βελανίδια του Νομού Λακωνίας.

ΜΕΓΑΛΩΣΕ: Εκεί όπου γεννήθηκε.

ΘΥΜΑΤΑΙ: Αυτούς που τη βοήθησαν.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ: Τους ψεύτες.

ΧΑΙΡΕΤΑΙ: Τη στιγμή.

ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ: Όταν θυμάται τη μάνα της.

Μια τραγουδίστρια που της ανήκει μια θέση στο ελληνικό τραγούδι όχι μόνον

γιατί διαθέτει το τυπικό προσόν μιας καλής φωνής, αλλά ­ κυρίως ­ γιατί έχει

το μυαλό να την υποστηρίξει. Εργατική, αλλά αθόρυβη, με την αγωνία και τις

ανησυχίες ενός ευαίσθητου και σκεπτόμενου ατόμου, η Αναστασία Μουτσάτσου, (που

τη βρίσκουμε ξανά φέτος στα «13 Φεγγάρια») συμπράττει σε ένα λάιβ CD με τη

Μαρίνα Σκιαδαρέση, σε τραγούδια γνωστά, που μαρτυρούν τη διάθεσή της να

αλλάξει ολίγον το «παραδοσιακό» προφίλ με το οποίο την είχαμε συνηθίσει μέχρι

στιγμής.

ΕΡ.: Τι έχει αλλάξει φέτος στα «13 Φεγγάρια» σε σχέση με τις

προηγούμενες χρονιές (αν εξαιρέσουμε τα πρόσωπα);

ΑΠ.: Λίγο περισσότερος ηλεκτρισμός στο πρώτο μέρος.

ΕΡ.: Τι είναι αυτό που κάνει την επαναλαμβανόμενη δουλειά τής νύχτας

ενδιαφέρουσα;

ΑΠ.: Είναι η σπουδή πάνω στα τραγούδια που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τις

δυνατότητες και τα όριά σου. Είναι και η καθημερινή αλλαγή των προσώπων που

έρχονται να σε συναντήσουν.

ΕΡ.: Τι αλλάζει όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή;

ΑΠ.: Η ψυχολογική μου διάθεση. Ας πούμε κάτι σαν… θεραπεία.

ΕΡ.: Πώς αντιμετωπίζετε τις ψυχολογικά «δύσκολες» ημέρες;

ΑΠ.: Κολυμπάω στις μελωδίες που ερμηνεύω.

ΕΡ.: Ποιο είναι το μυστικό ενός επιτυχημένου προγράμματος;

ΑΠ.: Η ενδιαφέρουσα πλοκή και η χημεία των ανθρώπων που το αποτελούν.

ΕΡ.: Ποιο λάθος πρέπει να αποφύγει κανείς;

ΑΠ.: Την αλαζονεία και την προχειρότητα.

ΕΡ.: Η λάιβ ηχογράφηση που μόλις κυκλοφορήσατε (Λύρα) μαζί με τη Μαρίνα

Σκιαδαρέση διαφοροποιεί κάπως το ρεπερτόριο που σας είχαμε συνηθίσει.

ΑΠ.: Δισκογραφικά με βάζει σε διαφορετικά μονοπάτια, που όμως είχα ήδη

ακολουθήσει στις ζωντανές μου εμφανίσεις.

ΕΡ.: Ίσως ήταν το κίνητρο για να γραφτεί αυτός ο δίσκος;

ΑΠ.: Εν μέρει ναι. Το σημαντικότερο όμως είναι η ευχαρίστηση που νιώθω

όταν τραγουδάω τα συγκεκριμένα κομμάτια.

ΕΡ.: Τι σας προβλημάτισε περισσότερο στη διαδικασία δημιουργίας του

δίσκου;

ΑΠ.: Η σκέψη ότι αγγίζω τραγούδια που είναι κλασικά και, φυσικά, άμεσα

συνδεδεμένα με τους σημαντικούς ερμηνευτές τους.

ΕΡ.: Τι σημαίνει για σας καλή ερμηνεία;

ΑΠ.: Η απόδυση της ουσίας των συναισθημάτων και της συγκίνησης που

νιώθω.

ΕΡ.: Τι σας ενοχλεί στον ευρύτερο χώρο τού ελληνικού τραγουδιού;

ΑΠ.: Η προχειρότητα, η αλαζονεία, η αρπαχτή, οι ψευτοφιλίες, τα

διαπλεκόμενα, η μνησικακία, η καχυποψία, η έλλειψη θάρρους κ. λπ κ.λπ.

ΕΡ.: Τι θεωρείτε μεγαλειώδες;

ΑΠ.: Τη δύναμη της ψυχής.

ΕΡ.: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα αλλάζατε, αν είχατε τον τρόπο;

ΑΠ.: Θα εξαφάνιζα από την ψυχή των ανθρώπων τον φόβο. Είναι η αφετηρία

για κάθε δυστυχία.

ΕΡ.: Τι λείπει περισσότερο σήμερα σε έναν επαγγελματία τραγουδιστή;

ΑΠ.: Η αυτογνωσία.

ΕΡ.: Ποιο σφάλμα πρέπει να αποφύγει;

ΑΠ.: Τον ναρκισσισμό.

ΕΡ.: Τι καλό σάς έχει φέρει η πείρα;

ΑΠ.: Μίκρυνε την απόσταση που διήνυσα κάθε φορά προκειμένου να πλησιάσω

και να αγκαλιάσω το κοινό.

ΕΡ.: Από τι σας απομάκρυνε;

ΑΠ.: Από την ψευδαίσθηση της ευκολίας. Όλα χρειάζονται μελέτη.

ΕΡ.: Γίνεται πιο σοφός ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει;

ΑΠ.: Εξαρτάται από τη διάθεσή του για ενδοσκόπηση. Μπορεί να γίνει και

πιο ανόητος.

ΕΡ.: Τι είναι αυτό που σας προβληματίζει για το μέλλον της δουλειάς

σας;

ΑΠ.: Αγωνιώ κάθε φορά μόνο για το εγγύς μέλλον και συνήθως με

προβληματίζουν πρακτικά ζητήματα.

ΕΡ.: Από τι νομίζετε ότι πάσχει η εποχή μας;

ΑΠ.: Από έλλειψη αυτοπεποίθησης.

ΕΡ.: Εσείς τι «φάρμακο» έχετε βρει;

ΑΠ.: Προτιμώ τις εναλλακτικές θεραπείες. Φίλους, οικογένεια, φύση,

ησυχία.

ΕΡ.: Τι συνειρμό κάνετε όταν σας λένε «νέα χιλιετία»;

ΑΠ.: Όλοι μιλούν λες και θα τη ζήσουν ολόκληρη.

ΕΡ.: Υπήρχε λόγος για τόσες γιορτές;

ΑΠ.: Εξαρχής πίστευα πως όχι. Και εξακολουθώ.

ΕΡ.: Όταν ανοίγετε την τηλεόραση, ποια είναι η πρώτη σκέψη που κάνετε;

ΑΠ.: Ότι μπορεί να έχει κάτι καλύτερο στο επόμενο κανάλι.

ΕΡ.: Τι σας θυμώνει περισσότερο στα τεκταινόμενα της τηλεοπτικής μας

ζωής;

ΑΠ.: Μπλα, μπλα, μπλα. Πολύ. Γιατί;

ΕΡ.: Όταν κάνετε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, τι σκέφτεστε;

ΑΠ.: Άντε να τελειώνω, να πάω σπίτι.

ΕΡ.: Τι βλέπετε στα πρόσωπα που περπατούν δίπλα σας;

ΑΠ.: Κούραση, άγχος, βιασύνη, μοναξιά. Πού και πού λίγη χαρά.

ΕΡ.: Στα πρόσωπα των πολιτικών τι βλέπετε;

ΑΠ.: Φιλοδοξία, εγωκεντρισμό, ανοησία. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις

βέβαια.

ΕΡ.: Κάτι που θα ζητούσατε από τον Κώστα Σημίτη;

ΑΠ.: Τον καλό του λόγο για τον δίσκο μου.

ΕΡ.: Ποιο τραγούδι σας έρχεται στον νου, όταν σκέφτεστε τον Έλληνα;

ΑΠ.: «Μες σ’ αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή».