ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στη Φλώρινα

ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ: Γηράσκω αεί διδασκόμενος

ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ: Για τα μη ενδιαφέροντα

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ:… ατενίζοντας την Ανατολή

ΥΠΟΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ: Την αχαριστία

ΠΑΘΙΑΖΕΤΑΙ: Οικογένεια, δουλειά, φίλοι

Αποχώρηση ή εκδίωξη, παραίτηση ή απόλυση, γενναία έξοδος ή απομάκρυνση,

όπως και να ονομάζεται η λήξη της συνεργασίας του καρδιοχειρουργού Παναγιώτη

Σπύρου με το Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, αποτελεί γεγονός. Η

απόφασή του να διατηρήσει τη θέση του καθηγητή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο

της Λάρισας τού κόστισε σε πολλαπλό επίπεδο. «Το λέω διάσπαση του ατόμου»,

επισημαίνει σήμερα ο ίδιος, κουβαλώντας πάνω του χαρές και πίκρες 17 ολόκληρων χρόνων.

ΕΡ.: Αναγκαστική παραίτηση ή εθελούσια αποχώρηση από το «Γ. Παπανικολάου»;

ΑΠ.: Ανάγκα και θεοί πείθονται.

ΕΡ.: Ήταν μία «ηρωική» έξοδος;

ΑΠ.: Ήταν μια πικρή έξοδος.

ΕΡ.: Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;

ΑΠ.: Θα μπορούσε να τελειώσει με ομορφιά.

ΕΡ.: Υπήρξαν πρόσωπα πίσω από αυτές τις εξελίξεις;

ΑΠ.: Μου είναι αδιάφορο.

ΕΡ.: Δεν υπάρχει το ασυμβίβαστο καθηγητής να εργάζεται στο ΕΣΥ;

ΑΠ.: Δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Πολλοί καθηγητές υπηρέτησαν στο ΕΣΥ για πολλά

χρόνια.

ΕΡ.: Τελικά η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της;

ΑΠ.: Με την υπογεννητικότητα που έχουμε, αυτό θα αποβεί καταστροφικό για τη

χώρα μας.

ΕΡ.: Σας κόστισε η απόφαση;

ΑΠ.: Δεν το λέω κόστος, το λέω διάσπαση του ατόμου…

ΕΡ.: Αποχωριστήκατε εύκολα τους συνεργάτες σας;

ΑΠ.: Δεν είναι εύκολο να αποχωριστείς από την οικογένεια.

ΕΡ.: Η καρδιοχειρουργική του «Παπανικολάου» έχει ταυτιστεί με το πρόσωπό

σας…

ΑΠ.: Η απομυθοποίηση της καρδιοχειρουργικής ταυτίζεται με το πρόσωπό μου.

ΕΡ.: Και τώρα, στον ιδιωτικό χώρο της υγείας;

ΑΠ.: Θα είμαι αυτός που είμαι.

ΕΡ.: Βλέπετε διαφορές;

ΑΠ.: Στον εαυτό μου και στη δουλειά μου όχι.

ΕΡ.: Έχετε καταγγείλει ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία.

ΑΠ.: Ναι, παρ’ όλο που οι ελλείψεις στον ιδιωτικό τομέα είναι περισσότερες και

δεν εννοώ την ξενοδοχειακή υποδομή.

ΕΡ.: Υπάρχουν ελπίδες για το ΕΣΥ;

ΑΠ.: Χωρίς όνειρα ο χρόνος μένει ακίνητος και ο άνθρωπος χάνεται.

ΕΡ.: Τι θα αλλάζατε αν σας δινόταν η δυνατότητα;

ΑΠ.: Ξέρω ότι έχω πολλές δυνατότητες. Ο νοών νοείτω.

ΕΡ.: Από τη Λάρισα θα πείτε το μεγάλο αντίο στην ιατρική;

ΑΠ.: Από την καρδιά της Ελλάδας.

ΕΡ.: Τι φταίει για την καθυστέρηση της λειτουργίας του εκεί πανεπιστημιακού

νοσοκομείου;

ΑΠ.: Η έλλειψη ερωτισμού για τη συγκεκριμένη περιοχή της χώρας.

ΕΡ.: Είναι ένα νέο «Παπαγεωργίου»;

ΑΠ.: Δεν υπάρχει σύγκριση.

ΕΡ.: Πώς βλέπετε την πρόοδο στην ιατρική επιστήμη;

ΑΠ.: Νομίζω ότι είναι ακόμη πρωτόγονη.

ΕΡ.: Παρακολουθούν οι γιατροί τις εξελίξεις στον κλάδο τους;

ΑΠ.: Η σημερινή ιατρική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την τεχνολογία.

ΕΡ.: Θεωρείστε κορυφή στον τομέα των μεταμοσχεύσεων, είστε όμως κατά…

ΑΠ.: Δεν είμαι κατά των μεταμοσχεύσεων. Θεωρώ ότι το τίμημα είναι πολύ

τραγικό.

ΕΡ.: Έχετε κάποια αντιπρόταση;

ΑΠ.: Τη μηχανική καρδιά.

ΕΡ.: Υπάρχει τέτοια προοπτική;

ΑΠ.: Είμαι βέβαιος για τη μελλοντική εφαρμογή της.

ΕΡ.: Τι θα περιμένατε από τον εαυτό σας;

ΑΠ.: Να αποχαιρετήσω τα όπλα με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.

ΕΡ.: Δεν μιλάτε για κάτι άμεσο…

ΑΠ.: Το γοργόν και χάριν έχει, όποιος βιάζεται σκοντάφτει.

ΕΡ.: Σας έχει συγκινήσει κάποιο περιστατικό με ασθενή;

ΑΠ.: Με έχει συγκλονίσει η αγκαλιά ενός μικρού παιδιού.

ΕΡ.: Αξέχαστες καλές στιγμές στην καριέρα σας;

ΑΠ.: Όχι μία, άπειρες και επανειλημμένες.

ΕΡ.: Κακές;

ΑΠ.: Όταν με νικάει ο Χάρος.