Αναζήτηση
«Σοβαρή ασθένεια», που εμφανίστηκε με συμπτώματα απλού… «πονοκεφάλου» για
τις Αρχές Ασφαλείας στις αρχές τις δεκαετίες του ’90 και κυρίως μετά το 1995,
χαρακτηρίζουν σήμερα οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και της
Κρατικής Ασφάλειας τις λεγόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις «δεύτερης γενιάς»,
που έχουν καταφέρει αλλεπάλληλα «χτυπήματα».
|
|
Η προχθεσινή βομβιστική επίθεση στο τριώροφο κτίριο όπου στεγάζονται τα
γραφεία της εταιρείας «Λιβάις» στην οδό Αργοναυτών 11, στο Χαλάνδρι, και η
ανάληψη της ευθύνης από την πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση «Αντικαπιταλιστική
Δράση» ήρθε να επιβεβαιώσει όχι μόνον τον προβληματισμό αλλά και τις ανησυχίες
της Αντιτρομοκρατικής για την παραπέρα δράση αυτών των οργανώσεων. Είχε
προηγηθεί τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής ο εντοπισμός και η
εξουδετέρωση ενός άλλου εκρηκτικού μηχανισμού στα γραφεία της εταιρείας
«ΝΙΚΕ», στην οδό Ελ. Βενιζέλου, στο Π. Φάληρο, την τοποθέτηση του οποίου δεν
ανέλαβε καμία οργάνωση. Οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής και της Ασφάλειας
περιμένουν τις επόμενες ημέρες και άλλα «χτυπήματα», όμως αυτό που φαίνεται να
τους απασχολεί ιδιαίτερα δεν είναι τόσο η επιλογή των στόχων όσο η ευκολία των
κινήσεων και η άνεση των μελών αυτών των νεώτερων οργανώσεων να χτυπούν
στόχους ακόμη και στις καλύτερα φυλασσόμενες περιοχές της πρωτεύουσας.
Οι ίδιοι, πάντως, αξιωματικοί της Ασφάλειας δεν κρύβουν τους φόβους τους για
το αν οι λεγόμενες αυτές «μικρές οργανώσεις» θα συνεχίσουν τη δράση τους με
μάλλον «ανώδυνα χτυπήματα» ή αν θα την κλιμακώσουν με αιματηρές επιθέσεις. Η
άποψη που επικρατεί είναι πως οι «γκαζάκηδες» του 1993 οργανώθηκαν καλύτερα,
απέκτησαν πείρα με τη βοήθεια άλλων στην κατασκευή και τοποθέτηση
εκρηκτικών μηχανισμών σε σημείο που η δράση τους να απασχολεί τους άνδρες της
Αντιτροκοκρατικής όσο και το επόμενο «χτύπημα» της οργάνωσης – φάντασμα της 17Ν.
Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται οι «γκαζάκηδες» που συνεχίζουν την…
καυτή δράση τους έστω με μικρότερη ένταση, ενώ υπάρχουν πάντα οι λεγόμενες
«ορφανές» βόμβες για τις οποίες καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη τους…
Η «δεύτερη γενιά»…
Εν αρχή ην ο ΕΛΑ η «μητρική», όπως χαρακτηρίζεται, τρομοκρατική οργάνωση, η
«17 Νοέμβρη», ο «Ιούνης 78», η «Αντικρατική Πάλη», η «1η Μάη». Μετά την
επίθεση στο λεωφορείο των ΜΑΤ στο Θησείο, η «1η Μάη» φαίνεται να
«ενσωματώνεται» στον ΕΛΑ, που κλείνει τον «κύκλο» δράσης του στις 24 Γενάρη
1995 με την τοποθέτηση βόμβας στον χώρο της ΑΣΟΕΕ.
Μέχρι το 1995, ουσιαστικά, εκτός από τις 2-3 μεγάλες «κλειστές» τρομοκρατικές
οργανώσεις εμφανίζονται και μερικές άλλες, η δράση των οποίων όμως
χαρακτηρίζεται μάλλον μικρή και τελικά σβήνουν…
Το 1993 αρχίζει μία δεύτερη σημαντική περίοδος τρομοκρατικής δράσης, με
επιθέσεις από πρωτοεμφανιζόμενες οργανώσεις. Οι περισσότερες απ’ αυτές είναι
αναρχικές οργανώσεις που εξαπολύουν μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων με γκαζάκια,
όπως η «Αντιεξουσιαστική Πάλη» και η «15 Μάη» για ν’ ακολουθήσουν δεκάδες
άλλες με διάφορες ονομασίες, όπως «Αναρχικές Ομάδες Κρούσης», «Αναρχική Ομάδα
Αντικρατική Πάλη», «Αναρχική Περίπολος», «Αναρχική Αλληλεγγύη», «Λύκοι των
Εξαρχείων» κ.ά. Τα επόμενα δύο χρόνια η δράση των ομάδων αυτών ατονεί, όμως
παράλληλα κάνουν την εμφάνισή τους νεώτερες τρομοκρατικές οργανώσεις, που
εμφανίζονται με την τοποθέτηση βομβών και γρήγορα «ανεβάζουν τον πυρετό» στην
Αντιτρομοκρατική και την Κρατική Ασφάλεια. Η «δεύτερη γενιά» των τρομοκρατών
έχει αναλάβει δράση.
Είναι 16 Απριλίου του 1996 όταν η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση «Φράξια
Μηδενιστών» τοποθετεί βόμβα στο σπίτι του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Α.
Σταθόπουλου στο Παγκράτι. Δώδεκα ημέρες αργότερα στις 28 Απριλίου το «Μέλαθρον
στο Κολωνάκι γίνεται στόχος διπλής βομβιστικής επίθεσης, ενώ ένα μήνα μετά
στόχος είναι τα γραφεία της ΙΒΜ στο Χαλάνδρι.
Στις 13 Νοεμβρίου του 1996 με εντυπωσιακή βομβιστική επίθεση μέσα στο
Πολυτεχνείο κάνει την εμφάνισή του ο «Μαχόμενος Αντάρτικος Σχηματισμός», που
συνέχισε τη δράση του με άλλες τέσσερις επιθέσεις.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1997, κάνει την εμφάνισή του ο «Απελευθερωτικός Αγώνας»
με την τοποθέτηση βόμβας δεν εξερράγη στα Δικαστήρια της πρώην Σχολής
Ευελπίδων. Η οργάνωση αυτή φαίνεται να ενσωματώνεται σε μία άλλη τρομοκρατική
οργάνωση, τους «Επαναστατικούς Πυρήνες», που κάνουν την εμφάνισή τους με την
τοποθέτηση βόμβας στις 11 Μαΐου 1997 στο 1ο Λιμενικό Τμήμα του Πειραιά και θα
συνεχίσει να απασχολεί ιδιαίτερα μέχρι σήμερα τις αρχές Ασφαλείας.
Η οργάνωση αυτή θα συνεχίσει τη δράση της και τα επόμενα χρόνια με επιθέσεις:
Στις 30 Ιουνίου 1998, μέρα μεσημέρι, στα γραφεία του ΑΣΕΠ στην οδό Αμερικής 5.
Στις 29 Δεκεμβρίου 1998 με την τοποθέτηση βομβών στα υποκαταστήματα της
«Αμέρικαν Εξπρές» και «Μπάρκλεϊς» στον Πειραιά και στις 27 Απριλίου φέτος με
την τοποθέτηση βόμβας στο ξενοδοχείο «Ιντερκοντινένταλ» της λεωφόρου Συγγρού
από την έκρηξη της οποίας έχασε τη ζωή της η άτυχη Βιργινία Κωνσταντίνου και
τραυματίσθηκε ένας 30χρονος.
Το 1999 έκανε την εμφάνισή της και άλλη μία οργάνωση η «Ομάδα Λαϊκής
Αντι-βίας» που ανέλαβε την ευθύνη για την τοποθέτηση βόμβας σε αμερικανική τράπεζα.
Τους άνδρες της Αντιτρομοκρατικής πέρα από τη δράση των οργανώσεων αυτών, με
πρώτη εκείνη των «Πυρήνων», απασχολούν και οι περίπου 15 «ανώνυμες βόμβες» που
έχουν εκραγεί τα τρία τελευταία χρόνια κι αυτό αφού οι περισσότερες από τις
μισές παραπέμπουν στην οργάνωση-φάντασμα 17Ν. και τον ΕΛΑ. Κανείς από τους
αξιωματικούς που ασχολούνται με το «νέο φαινόμενο», όπως το χαρακτηρίζουν, δεν
μπορεί να πει σε τι «στοχεύουν» οι βομβιστικές επιθέσεις αφού οι «ορφανές»
βόμβες χαρακτηρίζονται ως μη φονικές. Φυσικά οι βόμβες αυτές δεν είναι ο
μοναδικός τους «πονοκέφαλος». Έντονα τους προβληματίζουν και οι επιθέσεις της
«Κόκκινης Γραμμής» που άρχισε τη δράση της πριν από δύο χρόνια με επίθεση στα
κτίρια της Σχολής Ευελπίδων μετά την έφοδο του εισαγγελέα κ. Γ. Γεράκη στο
υπουργείο Δημ. Τάξης και συνέχισε τις επιθέσεις πάντα με το ίδιο πιστόλι των
9 μμ στα γραφεία του ΟΗΕ, στο Χρηματιστήριο, στη Μονή Πετράκη, στα γραφεία της
«Ιντεραμέρικαν», της «Νασιονάλε Νεντερλάντε», της «Αμέρικαν Εξπρές» στο
Μαρούσι και προχθές στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.
