|
|
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: 2-10-62.
ΕΛΠΙΖΕΙ: Στη δραστηριοποίηση των έντιμων ανθρώπων.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ: Ότι είναι Έλληνας.
ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ: Το μπουζούκι του.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΩΝΙΑ: Ένα μικρό μουσικό δωμάτιο που ονειρεύεται.
ΘΑ ΚΑΛΟΥΣΕ ΣΕ ΓΕΥΜΑ: Τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Στις «Θάλασσες» (Πλάκα) θα είναι από αυτή την Τετάρτη ο Γεράσιμος Ανδρεάτος
έχοντας πλάι του το συγκρότημα Άνεμος (Κώστας Χατζόπουλος, Κατερίνα
Νιτσοπούλου), τη Δέσποινα Ολυμπίου, τον Νίκο Καραγιάννη και την Αγγελική
Ηλιάδη. Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δημιουργούς που
τον βοήθησαν στα πρώτα του βήματα, ενώ πιστεύει ότι το λαϊκό τραγούδι κυλάει
στο αίμα του. Μάλιστα, όπως υποστηρίζει, «για… εξετάσεις αίματος πηγαίνει
στο στούντιο».
ΕΡ.: Και πάλι στην Πλάκα;
ΑΠ.: «Πάλι στη σκέψη της τρελής…».
ΕΡ.: «Φταίει» το κλίμα των μπουάτ;
ΑΠ.: Έχουμε γίνει πια φίλοι με τον Διόνυσο και μας επισκέπτεται καθημερινά.
ΕΡ.: Στις… «Θάλασσες» (πρώην «Μάγισσες») για νύχτες μαγικές;
ΑΠ.: Για ωραία ελληνικά γλέντια με άποψη.
ΕΡ.: Οι μικροί χώροι είναι πιο ζεστοί;
ΑΠ.: Η ζεστασιά είναι στις καρδιές όλων μας.
ΕΡ.: «Λόγω τιμής»;
ΑΠ.: Δημήτρης Παπαδημητρίου – Μιχάλης Γκανάς. Αγαπημένο μου τραγούδι – σταθμός
στην πορεία μου.
ΕΡ.: «Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε». Σε ποια εποχή σάς… ταξιδεύει;
ΑΠ.: Σε όποια έχω ανάγκη κάθε φορά να βρεθώ και ευτυχώς είναι πολλές.
ΕΡ.: «Πάλι στη σκέψη της τρελής». Τι σας έρχεται στον νου όταν το τραγουδάτε;
ΑΠ.: Αγαπημένα μου πρόσωπα.
ΕΡ.: Όταν λέτε τον «Γκρεμό»;
ΑΠ.: Ο Μάνος Χατζιδάκις.
ΕΡ.: Και τον «Κουρασμένο δρόμο μου»;
ΑΠ.: Ότι πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή της σύντομης ζωής μας.
ΕΡ.: Η συνεργασία σας πέρυσι με τον Παντελή Θαλασσινό;
ΑΠ.: Με τον Παντελή έχουμε γίνει αδέλφια. Νιώθω τα τραγούδια του σαν δικά μου.
ΕΡ.: Και παλαιότερα με τον Χρήστο Νικολόπουλο;
ΑΠ.: Μεγάλη τιμή για μένα η συνεργασία μας.
ΕΡ.: Με τα Παιδιά από την Πάτρα;
ΑΠ.: Περάσαμε υπέροχα και με υποστήριξαν όταν δεν είχα ακόμη δισκογραφική παρουσία.
ΕΡ.: Με τον Βαγγέλη Κορακάκη, τον Θοδωρή Γκόνη, τον Πέτρο Ταμπούρη, τον
Δημήτρη Παπαδημητρίου;
ΑΠ.: Οι πρώτες μου συνεργασίες (αλλά και σπουδαίες φιλίες) στη δισκογραφία.
Και είναι άνθρωποι που με στήριξαν και με σύστησαν στον κόσμο με τα πολύ ωραία
τραγούδια τους.
ΕΡ.: Η γεύση που σας άφησαν αυτές οι συνεργασίες;
ΑΠ.: Την πιο γλυκιά. Νιώθω την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
ΕΡ.: Το λαϊκό τραγούδι κυλάει στο… αίμα σας;
ΑΠ.: Ναι, αφού για εξετάσεις αίματος πάω στο στούντιο.
ΕΡ.: Το τραγούδι που σας άνοιξε τον δρόμο;
ΑΠ.: «Πάλι στη σκέψη της τρελής» και «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια».
ΕΡ.: Θυμάστε την πρώτη φορά που πιάσατε το μικρόφωνο στα χέρια σας;
ΑΠ.: Ναι, το 1985, στο «Ανώγειο», στη Γλυφάδα, που τώρα δεν υπάρχει.
ΕΡ.: Πότε πέρασε από το μυαλό σας ότι θα γίνετε τραγουδιστής;
ΑΠ.: Μόλις συνειδητοποίησα την απέραντη χαρά που ένιωθα όταν τραγουδούσαμε
παλιά στις παρέες.
ΕΡ.: Περισσότερες οι χαρές ή οι πίκρες σ’ αυτό το επάγγελμα;
ΑΠ.: Ευτυχώς για μένα οι χαρές.
ΕΡ.: Η πιο ευτυχισμένη στιγμή στην έως τώρα καριέρα σας;
ΑΠ.: Όταν ανοίξαμε τα «13 φεγγάρια» με τον Παντελή Θαλασσινό, την Αναστασία
Μουτσάτσου και την Αθηνά Μόραλη.
ΕΡ.: Και η στιγμή που δεν θέλετε να θυμάστε;
ΑΠ.: Δεν τη θυμάμαι.
ΕΡ.: Πάνω απ’ όλα το τραγούδι;
ΑΠ.: Πάνω απ’ όλα η αγάπη.
ΕΡ.: Μια συνεργασία που θα σας μείνει αξέχαστη;
ΑΠ.: Με τον Πάνο Χαραλάμπους, τον άνθρωπο που στήριξε τα προγράμματα που
παρουσιάσαμε δύο χρονιές στην «Πανσέληνο» και τώρα στις «Θάλασσες».
ΕΡ.: Και μια συναυλία;
ΑΠ.: Το «Άξιον Εστί» του Μ. Θεοδωράκη στη Λέρο υπό τη διεύθυνση του Αντ. Κοντογεωργίου.
ΕΡ.: Ένας στίχος που σας έχει σημαδέψει;
ΑΠ.: «Ακόμα κι αν αυτοί που θέλαμε δεν γίναμε, ακόμα κι αν αυτοί που ήμασταν
δεν μείναμε. Είμαστε ακόμα εδώ» (των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα).
ΕΡ.: Υπάρχουν άνθρωποι που σας έχουν πληγώσει στον μουσικό χώρο;
ΑΠ.: Ναι.
ΕΡ.: Και πώς τους αντιμετωπίζετε;
ΑΠ.: Όπως τους αξίζει.
ΕΡ.: Μήπως σήμερα το λαϊκό τραγούδι είναι λίγο παραμελημένο;
ΑΠ.: Από τα ΜΜΕ ναι, όχι όμως και από τον κόσμο.
