Με μια ανάσα βούτηξαν στο απέραντο γαλάζιο

Αν και τα δύο σκάφη ήταν γεμάτα από κόσμο, τα τρία τελευταία λεπτά όλοι

τους κρατούσαν την ανάσα τους. Δεν ακουγόταν τίποτα παρά τα λόγια του αρχηγού

της ομάδας ασφαλείας των αυτοδυτών κ. Αντώνη Καβαλιέρου που άρχισε να μετρά

ανάποδα… Ο 27χρονος ελεύθερος δύτης πήρε μια βαθιά αναπνοή, κρατήθηκε σφιχτά

από το έρμα και έκανε νόημα στον πατέρα του να τραβήξει το κορδονάκι που

ασφάλιζε το έλκηθρο.

Με μοναδικό του εφόδιο τον αέρα στους πνεύμονές του (δηλαδή μια αναπνοή)

χάθηκε στον βυθό. Και όταν ύστερα από ένα λεπτό και 35 δευτερόλεπτα βγήκε στην

επιφάνεια της θάλασσας, ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

Ο Ανέστης Βετσιωαννίδης είναι από χθες ο πρώτος Έλληνας που έφθασε σε βάθος 80

μέτρων στην κατηγορία των «no limits». Σε αυτό το είδος της ελεύθερης

κατάδυσης, ο δύτης κρατιέται από ένα έρμα (σ.σ.: ένα βάρος) και κατεβαίνει

στον βυθό με τα πόδια προς τα κάτω. Όταν φθάσει εκεί, εγκαταλείπει το έρμα και

με ένα μπαλόνι, που γεμίζει αέρα, ανεβαίνει στην επιφάνεια.

«Αφιερώνω αυτή μου την επιτυχία στον Στάθη Χατζή και στη Σύμη, την ιδιαίτερη

πατρίδα του», ήταν τα πρώτα λόγια του νεαρού δύτη. Και το μυαλό όλων, όσων

βρέθηκαν χθες στην Αίγινα, στον Κάβο Αντώνη, πήγε 85 χρόνια πίσω, όταν ο

33χρονος τότε σφουγγαράς Στάθης Χατζής, κρατώντας μια πέτρα οκτώ κιλών,

βούτηξε σε βάθος 86 μέτρων, στο λιμάνι της Καρπάθου, για να ανασύρει την

άγκυρα του ιταλικού θωρηκτού «Ρεγκίνα Μαργκερίτα».

«Είναι η πρώτη φορά που γίνεται προσπάθεια στην κατηγορία «no limits» στην

Ελλάδα», λέει ο κ. Νίκος Κουκούλας, ο υπεύθυνος της εταιρείας που υποστήριξε

την όλη προσπάθεια. «Αυτήν τη στιγμή το παγκόσμιο ρεκόρ το κατέχει ο Γάλλος

Λοΐκ λε Φερμ, ο οποίος είχε καταφέρει να φθάσει τα 137 μέτρα! Φιλοδοξούμε αυτή

η προσπάθεια να έχει και συνέχεια». Η γιατροί, ακόμη και στη δεκαετία του ’50,

πίστευαν ότι σε βάθη μεγαλύτερα των 50 μέτρων το ανθρώπινο σώμα… διαλύεται.

Τα πράγματα έκτοτε έχουν αλλάξει. Σήμερα, σύμφωνα με τις απόψεις της

υπερβαρικης ιατρικής, ο άνθρωπος μπορεί να φθάσει σε βάθος έως 300 μέτρα.

Η πρώτη βουτιά έγινε λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι σε βάθος 60 μέτρων, για

προθέρμανση. Και σε αυτήν τη βουτιά το κορδονάκι, για να απασφαλίσει το έρμα,

το τράβηξε ο πατέρας τού Ανέστη, ο κ. Κώστας. «Δεν ξέρω από θάλασσα. Όμως θέλω

να είμαι πάντα δίπλα του και υποστηρίζω κάθε του προσπάθεια», λέει με αγωνία

περιμένοντας τον γιο του να ανεβεί στην επιφάνεια. Μόλις τον βλέπει να

αναδύεται, ηρεμεί. Στη 1.30 επτά αυτοδύες ασφαλείας, ο ένας μετά τον άλλον

πήραν θέση σε διάφορα βάθη κατά μήκος του σχοινιού καθόδου, προκειμένου να

φροντίσουν για την ασφάλεια του Ανέστη Βετσιωαννίδη. Οι τρεις που είναι

βαθύτεροι αναπνέουν ειδικά μείγματα αερίων, κατάλληλα για βαθιές καταδύσεις.

Δεν πέρασαν ούτε δύο λεπτά και η κατάκτηση το απέραντου γαλάζιου είχε γίνει.

Όλα είναι μία πρόκληση

Όμως γιατί να καταδύεται κάποιος τόσο βαθιά; «Είναι μία πρόκληση. Να θέτεις

όρια στον εαυτό σου και να τα ξεπερνάς», υποστηρίζει ο Ανέστης Βετσιωαννίδης.

Από την πλευρά του, ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, βιολόγος, ειδικός σε θέματα

φυσιολογίας καταδύσεων και εκπαιδευτής ο ίδιος, πιστεύει ότι τέτοιου είδους

καταδύσεις προάγουν την επιστημονική έρευνα, αφού βοηθούν τους ειδικούς να

κατανοήσουν πώς αντιδρά το ανθρώπινο σώμα σε μεγάλα βάθη κάτω από την επίδραση

υψηλών πιέσεων.