κατασκευαστικές σχεδιάζουν συμμαχίες και με ξένους

Με επιταχυνόμενους ρυθμούς καταστρώνουν τα σχέδιά τους για εξαγορές,

συγχωνεύσεις και στρατηγικές συμμαχίες, εντός και εκτός Ελλάδος, οι «μεγάλοι»

του κατασκευαστικού κλάδου, ενώ οι «μικροί» αναζητούν στέγη σε έναν από τους

3-4 Ομίλους που προβλέπεται να διαμορφωθούν

Σε αναπροσαρμογή των επιχειρηματικών τους στόχων και επιτάχυνση των αποφάσεών

τους για εξαγορές και στρατηγικές συμμαχίες, «πιέζει» τους μεγάλους αλλά και

τους μικρούς του κλάδου των κατασκευαστικών εταιρειών, ο «επιχειρηματικός

γάμος» ανάμεσα στον «Άκτορα» και στην «Ελληνική Τεχνοδομική».

Ήδη, και ενώ διαμορφώνεται με ταχείς ρυθμούς το διοικητικό σχήμα, του νέου

κατασκευαστικού Ομίλου, κορυφαίο στέλεχος του ενός εκ των δύο εταίρων καθιστά

σαφές ότι ο Όμιλος μετά την οριστικοποίηση και τη σταθεροποίηση των

λειτουργικών του δομών, θα προκαλέσει να ενταχθεί στο δυναμικό του άλλη μια

μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία.

Παράλληλα με τις διεργασίες που γίνονται επί ελληνικού εδάφους, ελληνικές

κατασκευαστικές αναζητούν στρατηγικές συμμαχίες με ξένες εταιρείες εκτιμώντας

ότι έτσι διασφαλίζεται η ανταγωνιστικότητά τους τόσο στην ελληνική αγορά όσο

και σ’ αυτές των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Όπως επισημαίνει στην «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»

ο πρόεδρος του Δ.Σ. της εταιρείας «Άκτωρ» κ. Δημ. Κούτρας, ο νέος

κατασκευαστικός Όμιλος αφού τακτοποιήσει «τα του οίκου του» θα απευθύνει

πρόσκληση ένταξης και στον «Άβακα» με τον οποίο υπάρχουν ήδη στενές σχέσεις

συνεργασίας, ενώ ανοιχτός θα είναι ο Όμιλος και σε άλλες εταιρείες του κλάδου.

Από την πλευρά τής «Σαραντόπουλος» κορυφαίο στέλεχός της δήλωσε στην

«ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ότι η εταιρεία βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο διαπραγματεύσεων με

την ιταλική «ASTALDI», με στόχο τη σύναψη στενότερης και μονιμότερης συνεργασίας.

Προς την κατεύθυνση σύναψης στρατηγικής συμμαχίας με ξένη κατασκευαστική

προσανατολίζεται και άλλη μεγάλη ελληνική κατασκευαστική εταιρεία.

Στο μεταξύ, ο «επιχειρηματικός γάμος» ανάμεσα στην «Ελληνική Τεχνοδομική» και

τον «Άκτορα» προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις από στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου.

Ένα απ’ αυτά επισημαίνει ότι η γιγάντωση από μόνη της, χωρίς να συνοδεύεται

από ορισμένες προϋποθέσεις, δεν είναι επαρκής όρος ενίσχυσης της

ανταγωνιστικότητας των κατασκευαστικών Ομίλων, ιδιαίτερα στις εκτός Ελλάδας

αγορές. Μάλιστα επισημαίνει ότι τα μεγέθη των ευρωπαϊκών κατασκευαστικών

Ομίλων με ετήσιο τζίρο περί τα 4,5 τρισ. δρχ. για τους μεγαλύτερους και περί

τα 750 δισ. δρχ. για τους μικρότερους, είναι πολλαπλάσια από τα αντίστοιχα των

ελληνικών, που με τα σημερινά δεδομένα δεν υπερβαίνουν τα 320 δισ. δρχ.

Αισιοδοξία

Στο επίκεντρο των εξελίξεων στον κλάδο των κατασκευαστικών εταιρειών, ο

πρόεδρος της «Άκτωρ» κ. Δημήτρης Κούτρας αναλύει στην «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» τους λόγους

που οδήγησαν στη συμφωνία με την «Ελληνική Τεχνοδομική», επισημαίνοντας τους

τρεις κυριότερους που είναι:

­ Η ανάγκη δημιουργίας ισχυρών, από άποψη τεχνογνωσίας και ανθρώπινου

δυναμικού Ομίλων, που να είναι σε θέση να κατασκευάζουν έργα υψηλών ποιοτικών απαιτήσεων.

­ Η ανάγκη εξόδου των ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών εκτός συνόρων και

παράλληλα η εξειδίκευση της Ελλάδας στον τομέα των κατασκευών στον διεθνή

καταμερισμό εργασίας.

­ Η ενίσχυση της πιστοληπτικής ικανότητας των κατασκευαστικών εταιρειών.

Αναφερόμενος στο πρόβλημα της εξασφάλισης των απαραίτητων χρηματοδοτικών

πόρων, κυρίως για τα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα, ο κ. Κούτρας δεν κρύβει την

απροθυμία και τις επιφυλάξεις των τραπεζών να δανειοδοτήσουν τις

κατασκευαστικές. Ο νέος κατασκευαστικός Όμιλος προβλέπεται να αποσπάσει σε

πρώτη φάση μερίδιο αγοράς από 20% έως 25%, ενώ το υπόλοιπο θα μοιραστούν δύο

έως τρεις άλλοι Όμιλοι που, όπως εκτιμά ο κ. Κούτρας, θα διαμορφωθούν στο

αμέσως προσεχές διάστημα.

Για το διοικητικό σχήμα του νέου κατασκευαστικού Ομίλου ο επικεφαλής της

«Άκτωρ» δηλώνει ότι και οι τρεις εταιρείες που συμμετέχουν θα εκπροσωπούνται

ισότιμα, ενώ ο Όμιλος θα παραμείνει ανοιχτός και για άλλους εταίρους που έχουν

ήδη δώσει δείγματα καλής συνεργασίας σε κοινά έργα.

Τι ετοιμάζουν

Όπως εκτιμούν στελέχη του κλάδου των κατασκευαστικών, ο «γάμος» ανάμεσα στις

«Άκτωρ» και «Ελληνική Τεχνοδομική» θα λειτουργήσει καταλυτικά στις κινήσεις

των άλλων εταιρειών, οι οποίες πρέπει να προχωρήσουν σύντομα στις επιλογές

τους για τη θέση τους στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Στο πλαίσιο των

επιλογών αυτών η «Μηχανική» για παράδειγμα, χωρίς να απομακρύνεται από τον

κατασκευαστικό κλάδο, προσανατολίζεται και στη δραστηριοποίησή της στον κλάδο

της ενέργειας. Όπως δε επισημαίνει στην «ΟΚΟΝΟΜΙΑ» η διευθύνουσα σύμβουλος του

Ομίλου κ. Μελίνα Εμφιετζόγλου «εκείνο που μας ενδιαφέρει αυτή την περίοδο δεν

είναι η εξαγορά κάποιας μικρής εταιρείας, αλλά η αναζήτηση ξένου στρατηγικού

συμμάχου για την από κοινού ανάληψη των μεγάλων θερμοηλεκτρικών έργων που

πρόκειται να κατασκευαστούν στην Ελλάδα». Για τη θέση της «Μηχανικής» στην

κατασκευαστική αγορά η κ. Εμφιετζόγλου δηλώνει ότι δεν αισθάνεται καμία

ανησυχία καθώς ο Όμιλος διαθέτει ισχυρή κεφαλαιουχική βάση και σύγχρονο

μηχανολογικό εξοπλισμό.

Ο όμιλος «Κ.Ι. Σαραντόπουλος» βρίσκεται ένα βήμα πριν από την εξαγορά

πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της εταιρείας «Οδός και Οδοστρωμάτων», ενώ

εξετάζει και προτάσεις από μικρότερες κατασκευαστικές που αναζητούν την ένταξή

τους σε μεγάλους ομίλους προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους στο νέο

ανταγωνιστικό περιβάλλον. Με «καλό μάτι» βλέπει η «Κ.Ι.Σ.» και το ενδεχόμενο

συνεργασίας με την εισηγμένη «ΒΙΟΤΕΡ».

Σε διαπραγματεύσεις με στόχο τη «συνεργασία» βρίσκεται η εταιρεία με τον

ιταλικό κατασκευαστικό κολοσσό «ASTALDI», με τον οποίον έχει ήδη συνεργαστεί

σε έργα στην Αλβανία.

Ανοικτός είναι ο κύκλος των εξαγορών για την εταιρεία «ΑΤΤΙΚΑΤ», που μετά την

ένταξη στον Όμιλο της των εταιρειών «Σιγάλα» και «Κοτροντζή» βρίσκεται σε

προχωρημένο στάδιο διαπραγματεύσεων με την εισηγμένη «Αθηνά», ενώ «ανοιχτή

γραμμή» υπάρχει και με την ΑΕΓΕΚ, που έχει ήδη ανακοινώσει αύξηση του

μετοχικού της κεφαλαίου κατά 21 δισ. δρχ.

Όλοι συζητούν με όλους, επισημαίνει στέλεχος κατασκευαστικής εταιρείας και

εκτιμά ότι μέσα στο 1999 το τοπίο στον κατασκευαστικό κλάδο θα έχει

ξεκαθαρίσει, καθώς όλοι θέλουν να είναι έτοιμοι εν όψει των έργων υποδομής που

θα ενταχθούν στο Γ’ ΚΠΣ, των έργων των Ολυμπιακών του 2004, αλλά και των έργων

ανοικοδόμησης στη Σερβία και σε άλλες βαλκανικές χώρες.

Εξαγορές ή στρατηγικές συμμαχίες

Ο κ. Δημήτρης Κερασίδης, στέλεχος μεγάλου κατασκευαστικού ομίλου, αξιολογώντας

το φαινόμενο των συγχωνεύσεων και εξαγορών στον ελληνικό κατασκευαστικό κλάδο,

επισημαίνει στην «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ότι «το μέγεθος της αγοράς και το μέσο μέγεθος

των έργων που εκτελούνται στην Ελλάδα αποτελούν πρόκληση για τις ξένες

κατασκευαστικές.

Ιδιαίτερα τα ολυμπιακά έργα, όχι μόνο η κατασκευή τους αλλά και η μελέτη –

χρηματοδότησή τους, θα λειτουργήσουν σαν μαγνήτης για να έλθουν στην Ελλάδα

όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι».

Μάλιστα, ο κ. Κερασίδης προβλέπει ότι η παρουσία των ξένων κατασκευαστικών δεν

θα γίνει με την μορφή κοινοπραξιών με τις ελληνικές αλλά με τη μορφή

συνεργασιών μεταξύ τους. Διατυπώνοντας την προσωπική του άποψη για την

αντιμετώπιση του εισαγόμενου ανταγωνισμού, εκτιμά ότι η σύναψη στρατηγικών

συμμαχιών με ξένες κατασκευαστικές είναι επιλογή προτιμότερη από αυτήν της

εξαγοράς μικρότερων εταιρειών.

Παράλληλα, ο κ. Κερασίδης, προβλέποντας ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα

λειτουργήσουν καταλυτικά στις ανακατατάξεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί στον

ελληνικό κατασκευαστικό κλάδο, εκτιμά ότι κερδισμένες θα είναι οι εταιρείες

εκείνες που θα υιοθετήσουν τις παρακάτω πέντε επιλογές:

* Να επικεντρωθούν στη βασική τους δραστηριότητα και να απεμπλακούν από μη

κατασκευαστικές ενασχολήσεις.

* Να δείξουν προσοχή στα στοιχεία των ισολογισμών τους, την κερδοφορία και τη

ρευστότητά τους. Δεν είναι σωστό ούτε είναι στη φύση των κατασκευαστικών

εταιρειών να έχουν υποχρεώσεις ύψους 200 δισ. δρχ. (πλέον εγγυητικές 300 δισ.

δρχ.) με συνολικό κύκλο εργασιών 300 δισ. δρχ.

* Να ασχοληθούν και να συμμετάσχουν σε περισσότερα και πιο κερδοφόρα

κατασκευαστικά έργα στο εξωτερικό και ειδικά στη Βαλκανική Χερσόνησο.

* Να αναπτύξουν την εταιρική τους δομή και οργάνωση όσο το δυνατόν περισσότερο.

* Να μειώσουν τα σταθερά έξοδα και τις πάγιες επενδύσεις στο μέγιστο και να

κατεβάσουν το σημείο Break Even όσο το δυνατόν περισσότερο.

Επισημαίνεται ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα των ελληνικών κατασκευαστικών

εταιρειών που αποδυναμώνει την ανταγωνιστική τους θέση είναι τα «ανοίγματα»

που έχουν απέναντι στις τράπεζες και κατά συνέπειαν οι δυσκολίες που

αντιμετωπίζουν στη σύναψη νέων δανείων.