Απάντηση στη άποψη του ΕΛΑΣ, για την τύχη του τάγματος 5/42 και του
αντισυνταγματάρχη Δ. Ψαρρού (όπως παρουσιάστηκε σε προδημοσίευση στα «ΝΕΑ» από
το βιβλίο του Γρηγόρη Φαράκου «Άρης Βελουχιώτης»), δίνει ο αντιστράτηγος ε.α.
και πρόεδρος του «Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 5/42 Σ.Ε.» Γεώργιος Καϊμάρας:
«Εις την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” της 31ης Οκτωβρίου ε.ε. ο κ. Γρ. Φαράκος, πρώην
γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, προδημοσιεύει από το υπό έκδοση βιβλίο του “ΑΡΗΣ
ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ” δύο (2) έγγραφα (ντοκουμέντα) που δίνουν την ερμηνεία από την
πλευρά του ΕΛΑΣ για την μάχη και τη διάλυση του 5/42 ΨΑΡΡΟΥ.
Το πρώτο έγγραφο αφορά την έκθεση του Αρ. Βελουχιώτη για τη μάχη με τον
Συντ/ρχη Δημ. Ψαρρό και το δεύτερο την έκθεση του Επιτελάρχη του ΕΛΑΣ
Συντ/άρχη Ν. Παπασταματιάδη για την ΕΚΚΑ και το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων Ψαρρού.
Ο Βελουχιώτης σε καθαρεύουσα γλώσσα και με στρατιωτικούς όρους (σαν να ήταν
απόφοιτος Ανωτάτης Σχολής Πολέμου) περιγράφει την μάχη του Κλήματος Δωρίδος
μεταξύ των Μονάδων του ΕΛΑΣ και “του 5/42 Σ.Ε., το οποίο με τον εθνοπροδότη
Διοικητή του Συντ/ρχη Ψαρρό επικεφαλής συνεργάζετο με τας Γερμανικάς δυνάμεις
των Πατρών και της Άμφισσας”.
Ο Παπασταματιάδης γράφει ότι “το 5/42 και η ΕΚΚΑ εν συνεργασία με τους
Γερμανούς των Πατρών και της Ιτέας και τους Ράλληδες επετέθησαν κατά του ΕΛΑΣ
εις το Κλήμα Δωρίδος την 15ην και 16ην Απριλίου 1994. Τα τμήματα του ΕΛΑΣ
αμυνόμενα αντεπετέθησαν την 17ην Απριλίου και διέλυσαν το 5/42. Στη μάχη
εφονεύθησαν ο Συντ/ρχης Ψαρρός και 72 αξιωματικοί και άνδρες του Συντ/τος” ενώ
ο μέγας δημοκράτης εθνομάρτυρας Συντ/ρχης Ψαρρός εδολοφονήθη και 300
αξιωματικοί και άνδρες του 5/42 εξετελέσθησαν εν ψυχρώ ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Οι ανωτέρω ίδιοι συκοφαντικοί ισχυρισμοί περιελαμβάνοντο σε δύο (2) επίσημα
έγγραφα (Έκθεσις Υποστρ. ΜΑΝΤΑΚΑ προς Π.Ε.Ε.Α., 40όν Ανακοινωθέν Γεν.
Στρατηγείου ΕΛΑΣ 2.5.1944), τα οποία εδημοσίευσε ο κ. Σόλων Γρηγοριάδης στην
“ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” από 18-27 Οκτωβρίου 1982.
Ως Πρόεδρος του Συνδέσμου και ως ένας εκ των πρωταγωνιστών της Εθνικής
Αντιστάσεως του 5/42 Σ.Ε., ο οποίος έλαβε μέρος εις όλους τους επιθετικούς
αγώνες του Συντ/τος κατά των κατακτητών και στις τρεις (3) διαλύσεις τούτου
από τον ΕΛΑΣ, διαψεύδω τας ανωτέρω πληροφορίας και τους συκοφαντικούς
ισχυρισμούς του Βελουχιώτη, του Παπασταματιάδη και του Μάντακα.
Τας ανωτέρω ψευδείς πληροφορίας που περιλαμβάνονται και στα τέσσερα (4)
έγγραφα (3 εκθέσεις, 1 ανακοινωθέν) διέψευσε και ο καπετάν Νικηφόρος (ανθυπ.
Δημητρίου) στον “ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ” της 4.12.1983 ως κατωτέρω:
α) Τα εν λόγω δύο έγγραφα του κ. Γρηγοριάδη είναι κείμενα ξένα προς την
ιστορική αλήθεια, είναι πράγματι τα επισημότερα κείμενα της δικής μας πλευράς,
που έγιναν για να αιτιολογήσουν την ενέργειά μας κατά του 5/42 και είναι
διάτρητα μπροστά στην Ιστορία.
β) Στις 15 Απριλίου δεν επετέθη το 5/42 κατά του ΕΛΑΣ, αλλά εγώ με το Τάγμα
μου εναντίον του 5/42 στο χωριό Μαραθιά Δωρίδος.
γ) Το ότι στις 16 Απριλίου το 5/42 επετέθη κατά του ΕΛΑΣ εν συνεργασία με τους
Γερμανούς, οι οποίοι ενήργησαν δι’ άλλους σκοπούς προς το χωριό της Γκιώνας
Καλοσκοπή, είναι απαράδεκτος ισχυρισμός, διότι το χωριό αυτό ευρίσκεται σε
απόσταση 2 ημερών πορείας από το Κλήμα Δωρίδος, τα δε αναφερόμενα ότι η
επίθεσή μας της 17ης Απριλίου κατά του 5/42 έγινε γιατί ο ΕΛΑΣ κινδύνευε από
τη συνεργασία 5/42 και Γερμανών είναι αστειότατα και αναληθέστατα.
Η εθνική δράση και το τραγικό τέλος του 5/42 Σ.Ε. περιγράφονται λεπτομερώς εις
το βιβλίον μου “ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣ” το οποίον εβραβεύθη το 1980 από την
Ακαδημία Αθηνών (βιβλιοπωλείον Ι. Σιδέρη, Σταδίου 44) εις το οποίον
διαψεύδονται οι εν λόγω συκοφαντικοί ισχυρισμοί».
