Κάθε χρόνο στο Καλλιμάρμαρο

Η σκέψη για τη συμμετοχή μου σε έναν Μαραθώνιο και συγκεκριμένα στη γενέτειρά του, προσπαθώντας και εγώ να ακολουθήσω τα χνάρια του αρχαίου έλληνα ημεροδρόμουπου έφερε στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης στον Μαραθώνα, στριφογύριζε στο μυαλό μου από τα παιδικά μου χρόνια.

Είναι ένα γεγονός που ξεπερνά τη σημασία του αθλητικού ιδεώδους και αποκτά έναν ιστορικό και παγκόσμιο χαρακτήρα. Εχει ταυτιστεί με προσωπική υπέρβαση του ανθρώπου απέναντι στα χιλιόμετρα και με το ρητό «όταν η ψυχή θέλει, το σώμα ακολουθεί».

Ξεκίνησα έπειτα από μία πλάκα, ένα στοίχημα με τον ίδιο μου τον εαυτό, αλλά και από μία μεγάλη κοροϊδία από τους φίλους λόγω των κιλών που διέθετα. Αρχισα το τρέξιμο την 23η Αυγούστου 2003 με σκοπό τον Νοέμβριο του ιδίου έτους να τερματίσω στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, απλώς και μόνο για να λέω ότι έχω τερματίσει στον δυσκολότερο του κόσμου. Μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, η προσπάθεια μεγάλωνε, τα χιλιόμετρα αυξάνονταν, οι θυσίες αρκετές και τα κιλά είχαν πάρει την κατιούσα. Αλλά πάνω από όλα ο πόθος για το αποτέλεσμα είχε κυριαρχήσει.

Το ραντεβού με την ιστορία πλησίαζε. H 9η Νοεμβρίου δεν ήταν μακριά. Εφτασε η στιγμή που θα έκανα αυτή τη δύσκολη διαδρομή, που θα αγωνιζόμουν όχι για τη νίκη αλλά για τη χαρά της συμμετοχής, της συγκίνησης και προπάντων για τον τερματισμό του Μαραθωνίου. Πράγμα που το κατάφερα.

Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτός ο τερματισμός θα ήταν η αρχή ενός πολύ μεγάλου ταξιδιού με πλούσιες εμπειρίες, βιώματα και φιλίες τις οποίες έχω βιώσει και θέλω να ζω ξανά και ξανά.

Ναι, δεν το κρύβω, είναι πολύ δύσκολο και πολλές φορές σκέφτηκα να εγκαταλείψω. Ομως η εμπειρία του τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο και το γεγονός ότι με περίμεναν εκεί οι δικοί μου άνθρωποι, μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω…

Πλέον, έπειτα από δεκατέσσερις συνεχόμενους τερματισμούς στον Αυθεντικό πια Μαραθώνιο της Αθήνας, οι επιδόσεις μου μπορεί να είναι διαφορετικές, η προσπάθεια όμως που χρειάζεται, το δέος που αισθάνεσαι τρέχοντας αυτή τη διαδρομή, αλλά και πάνω από όλα το δάκρυ που κυλάει κάθε χρόνο μπαίνοντας στο Παναθηναϊκό Στάδιο παραμένουν πάντα ίδια.

O Κωνσταντίνος Ζαλώνης, 43 ετών, είναι Facilities Manager στην εταιρεία Active Computer Systems www.active.gr