Το τρέξιμο είναι ένα πολύτιμο σχολείο

Τρέξιμο είναι αυτή η ανεκτίμητη αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας. Μπορείς να τρέξεις παντού και οποιαδήποτε ώρα, μπορείς να τρέξεις μόνος ή με παρέα, με μουσική ή απλώς με τις σκέψεις σου. Είναι ο χρόνος σου με σένα για σένα. Προσωπικά, τον αξιολογώ ως τον ποιοτικότερο, ουσιαστικότερο και πολυτιμότερο χρόνο και θα προσπαθώ διαρκώς να με φροντίζω, βρίσκοντας χρόνο για να τρέχω.

Τρέξιμο είναι όλοι αυτοί που γνωρίζεις και με τους οποίους νιώθεις πελώρια συμβατότητα. Που αποδέχονται όλα αυτά που κάνεις (και κυρίως αυτά που δεν κάνεις) ώστε να είσαι συνεπής με το πρόγραμμα που έχεις θέσει για να φτάσεις τους στόχους σου. Είναι όλοι αυτοί που σε εμπνέουν να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, βήμα με βήμα. Κακώς, ίσως, λέμε ότι συμμετέχουμε σε «αγώνες». Πάρτι ή γιορτές, θα έπρεπε να λέγονται.

Τρέξιμο είναι η κάθε ανάσα, από την πρώτη μέχρι την τελευταία, από την πιο ζόρικη μέχρι την πιο ανακουφιστική. Είναι οι σκέψεις που δεν μπορείς να πεις σε κανέναν, καμιά φορά ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι ο καβγάς που θέλεις να αποφύγεις, είναι ο πόνος που θέλεις να υγροποιηθεί και να σε εγκαταλείψει μέσω του ιδρώτα, είναι η θάλασσα που βράζει μέσα σου και θέλεις να την κατευνάσεις.

Το τρέξιμο ατσαλώνει τον χαρακτήρα σου. Κάθε ανηφόρα που θα σε ζορίσει, κάθε κατηφόρα που θα είναι λυτρωτική για την καρδιά αλλά οδυνηρή για τα γόνατα, σε βοηθάνε να μαθαίνεις καλύτερα ποιος είσαι και από τι είσαι φτιαγμένος. Το τρέξιμο είναι η υπερηφάνεια σου. Γιατί έφτασες μακρύτερα, ευκολότερα, γρηγορότερα ή και τραγουδώντας. Είναι η ικανοποίηση να βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει, να «ξεκλειδώνει» και μαζί με αυτό να ξεκλειδώνει και το είναι σου, να αίρονται οι αντιστάσεις σου. Δεν είναι το σώμα σου αυτό που «παιδεύεις» εκείνη την ώρα, είναι το μυαλό σου που εκπαιδεύεις στο να κάνει αυτό που θέλεις εσύ και όχι αυτό που σου υπαγορεύει εκείνο.

Το τρέξιμο είναι σχολείο. Παραδίδει δωρεάν μαθήματα για την απώλεια. Αυτή τη φριχτή αλλά βαθιά διδαχτική αίσθηση που έχεις, όταν δεν μπορείς να τρέξεις επειδή έχεις τραυματισμό. Δωρεάν μαθήματα για την εγκράτεια στη διαχείριση της ενέργειας, την υπομονή και την επιμονή εκεί που νομίζεις ότι απλώς «δεν μπορείς άλλο» και την ταπεινότητα μπροστά σε αυτά που νομίζεις ότι έχεις καταφέρει. Πολύτιμα μαθήματα για το fair play, την πειθαρχία, για την απέραντη ευγνωμοσύνη που νιώθεις επειδή είσαι γερή, για την αναγνώριση της υπεροχής, για την απλόχερη βοήθεια σε όποιον και όποτε τη χρειάζεται. Μαθήματα για τον σεβασμό στον δρόμο.

Το τρέξιμο είναι αυτή η εκκωφαντική χαρά και το κλάμα στον τερματισμό ενός αγώνα για τον οποίο προετοιμαζόσουν καιρό, είναι η ανατριχίλα που νιώθεις περνώντας μπροστά από το Καλλιμάρμαρο, είναι το πάρτι που κάνουν οι ενδορφίνες μέσα σου. Το τρέξιμο είναι δωρεάν ψυχοθεραπεία και, για μένα, θα έπρεπε να συνταγογραφείται. Μαζί με τις αγκαλιές, τα βιβλία, τη μουσική από τα βινύλια και το περπάτημα στην άμμο (χωρίς παπούτσια).