Αναζήτηση
Στην πιο δύσκολη περίοδο όχι μόνο του ελληνικού αθλητισμού, αλλά και της ίδιας της χώρας, οι έλληνες αθλητές και αθλήτριες δίνουν τη δική τους απάντηση στην κρίση με συνεχόμενες επιτυχίες.
Oπως οι πρόσφατες της Κατερίνα Στεφανίδη (επι κοντώ) και του Λούη Τσάτουμα (μήκος) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου και της εθνικής ομάδας open water (Γιαννιώτης-Αραούζου-Φωκαϊδης) στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα υγρού στίβου με αμφότερους να ανεβαίνουν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.
Αλλά και σε μικρότερες ηλικίες, τα μετάλλια άρχισαν να πέφτουν βροχή (2 ασημένια – 1 χάλκινο) στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων στην Ναντζίνγκ της Κίνας.
Στη Σουόνσι της Ουαλίας η Ελλάδα ήδη έχει κατακτήσει επτά μετάλλια (2 χρυσά – 1 ασημένιο – 4 χάλκινα) στον ακόμα πιο δύσκολο στίβο λόγω της οικονομικής συρρίκνωσης των ΑμεΑ και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου.
Παρά τις ελλιπείς συνθήκες προετοιμασίας, την οικονομική δυσπραγία και τις πολλές δυσκολίες, με όπλο κυρίως την ψυχή αλλά και το πείσμα (που δημιουργείται και καλλιεργείται περισσότερο από τις συνεχόμενες αναποδιές) οι έλληνες πρωταθλητές και πρωταθλήτριες τα καταφέρνουν θαυμάσια.
Απλά είναι κρίμα, διότι με τα στοιχειώδη, τα οποία θα μπορούσαν με έναν νοικοκυρεμένο και ορθολογικό σχεδιασμό από όλους να είχαν εξασφαλιστεί ιδιαίτερα προ κρίσεως, η Ελλάδα θα μπορούσε να παρουσιάζει πολύ περισσότερες επιτυχίες.
Ακόμα και να είναι από τις προηγμένες χώρες σε παραγωγή και αξιοποίηση αθλητικών ταλέντων. Αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει τα βασικά, όπως για παράδειγμα βατήρες που να μην σπάνε και να κινδυνεύουν οι αθλητές μας.
Οπως ο Μιχάλης Φαφαλής και ο Στέφανος Παπαρούνας, που αντί να προετοιμάζονται για το Ευρωπαϊκό, πέρναγαν την ώρα τους στο ιατρείο του Αγίου Κοσμά, όταν έσπασε ο βατήρας και τραυματίστηκε ο πρώτος!
Ο Παπαρούνας, από τα μεγαλύτερα ταλέντα μας στις καταδύσεις, που χρειάζεται να δουλεύει σερβιτόρος τρεις βραδιές την εβδομάδα για να επιβιώνει, δεν άντεξε την Πέμπτη μετά τον αποκλεισμό του από τον τελικό από τα 3μ. τραμπολίνο (έμεινε 15ος χάνοντας τη 12άδα) και ξέσπασε:
«Εχω κουραστεί πια, δεν έχω στόχο, ούτε έχω όνειρα και φιλοδοξίες. Δεν πιστεύω πια σε τίποτα, δεν υπάρχει κάτι στο οποίο να ελπίζεις. Και μέχρι την τελευταία προσπάθεια με μια μέτρια κατάδυση θα μπορούσα να είμαι στον τελικό. Εμπαινα στους τελικούς με κλειστά τα μάτια και τώρα χαροπαλεύω για να βρεθώ στους δώδεκα.
Εντάξει, δεν μου αρέσει να ξεφτιλίζω έτσι τον εαυτό μου, κι αν οι συνθήκες συνεχίσουν έτσι, θα σταματήσω και θα φύγω με αξιοπρέπεια, δεν πάει άλλο.
» Δεν μπορώ να συνεχίσω και να νιώθω ντροπή για τη θέση που πήρα, γιατί αυτή τη στιγμή ντρέπομαι γι αυτό που έκανα, δεν είναι κάτι καλό, ούτε άσχημο, είναι κάτι κάκιστο, να μην μπορείς να μπεις στους 12 της Ευρώπης, όταν έχει πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν έχεις τελικούς.
» Ντρέπομαι, θα ήθελα να πάω καλύτερα, αλλά δεν γίνεται. Οι υποσχέσεις που έδωσε ο κ. Ανδριανός, πια τις γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια. Αν δεν υπήρχε και το ατύχημα του Μιχάλη (Φαφαλή) δεν νομίζω να έδινε εντολή να έμενε ανοικτό το ΟΑΚΑ.
« Η υπόσχεση είναι υπόσχεση, έχει εκταμιεύσει τα χρήματα για την αγορά νέων σανιδιών και τι πρέπει να κάνουμε, να περιμένουμε άλλα τέσσερα χρόνια;
» Απλά, θα συνεχίσω κι αν δω πως δεν αλλάζει κάτι, θα φύγω με αξιοπρέπεια. Είναι προτιμότερο από το να κάθομαι να ξευτιλίζω τον εαυτό μου στην πισίνα σαν να είμαι αρχάριος και να κάνω πρώτη φορά αγώνες»,είπε με πίκρα ο πρωταθλητής μας και τα λόγια του έχουν πολλούς αποδέκτες και όχι μόνο τον υφυπουργό Αθλητισμού.
Αρκεί να άκουσαν και να μην είχαν τα αυτιά κλειστά…
